காருக்குள் குனிந்து பார்த்தவன்.. பைரவி உள்ளே இல்லாததை கண்டு.. "போக மாட்டா".. இருதயத்தின் ஓரத்தில் எழுப்பப்பட்ட மணியோசையுடன் .. சற்றே தலை சாய்த்து மறுபக்கம் பார்க்க காரில் சாய்ந்து நின்று கொண்டிருந்தாள் அவள்.. குட்டியான உருவம் என்பதால் சாய்ந்து நின்ற அழகில்.. சட்டென பார்க்கும் பொழுது அம்மணி அவன் கண்களுக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை..
"பைரவி".. அந்தப் பெயருக்கு உண்டான கம்பீரமோ.. அல்லது அவன் குரலில் தெரிந்த அழுத்தமோ.. அவள் இதயத்துக்குள் ஊடுருவியது அந்த குரல்..
நிதானமாக நிமிர்ந்து நின்று அவனை ஏறிட்டு பார்த்தவள் என்ன என்பது போல் விழிகளால் வினவ.. "ஏறு".. ஒற்றை வார்த்தையோடு முடித்துவிட்டு காரில் ஏறி இருந்தவன் சற்று சாய்ந்து அவளுக்காக கதவை திறந்திருந்தான்..
வேண்டா வெறுப்பாக.. வேறு வழி இல்லாமல்.. காரில் ஏறி அமர்ந்திருந்தாள் பைரவி..
"உனக்கு சாப்பாடு.. பொறுமையா சாப்பிட்டு முடி.. அப்புறமா வண்டியை எடுக்கிறேன்".. வேந்தன் அவள்புறம் நீட்டியிருந்த உணவை ஏறிட்டும் கூட பார்க்காமல்.. வாங்க மாட்டேன் என்பது போல் இரு கரங்களை மார்பின் குறுக்கே கட்டிக் கொண்டவள் .. வேண்டாம் என்றாள் பலமாக தலையசைத்து..
விழிகள் இடுங்கியவனின் பார்வை கூர்மையாக அவள் மீது படிந்தது.. உணவை வேண்டாம் என சொல்லும் ஆள் இல்லை அவள்.. அதிலும் பசியோடு போராடிக் கொண்டிருக்கும் இந்த நேரத்தில் ஏன் இந்த வீம்பு..
அந்த அளவிற்கு என் மேல் என்ன வெறுப்பு.. அவள் வீட்டை விட்டு செல்ல ஆயிரம் காரணங்கள் இருக்கலாம்.. படியைத் தாண்டும் முன் என் முகம் ஏன் நினைவில் வராமல் போனதாம்?.. மனதை அரித்துக் கொண்டிருந்த இந்த கேள்வியை அவளிடமே நேரடியாக கேட்டு இருந்தால்.. உன் முகம் என் நினைவில் வந்து போவதற்கு.. என் அன்பை பெறுவதற்கு அப்படி என்ன பெரிதாக வெட்டி முறித்து விட்டாய்.. என்று அவள் மனம் குமுறி இருக்கும்.. அசட்டுத்தனமான அவன் கோபத்தின் அர்த்தம்.. தான் பெற்ற பிள்ளை இன்னொருவரை அம்மா என்று அழைப்பது போல்.. கெஞ்சிப் பழக்கமில்லை.. அக்கறையோடு ஒருவரை "சாப்பிட்டீங்களா" என்று விசாரித்த காலமெல்லாம் சிறு வயது வேந்தனோடு அழிந்து போனது..
நூலிழையாக ஒட்டிக் கொண்டிருந்த பொறுமையுடன் "இங்கே பாரு.. என் நோக்கம் நிறைவேறும் வரைக்கும் நீ என் கூட தான் இருந்தாகனும்.. அதுவரைக்கும் சாப்பிடாமலே இருக்க போறியா?".. கடுமையான குரலில் முகம் அனிச்சமாய் கூம்ப ஏறிட்டு பார்த்தாள் அவனை.. இந்த கேள்விக்கான முழு அர்த்தம் உன்னை நான் விடவே போவதில்லை என்பது தானே.. அலையின் போக்கில் அடித்துச் செல்லப்படும் காகிதம் போல் வாழ்க்கை சுழலில் மாட்டிக் கொண்டு தன்பாடு திண்டாட்டம் ஆகிப்போனதில்.. விழிகளில் கண்ணீர் பூக்கள் அரும்பின..
"உனக்கு பசிக்குது பைரவி.. ஒழுங்கா இந்த சாப்பாட்டை வாங்கி சாப்பிடு.. நீ ஆரோக்கியமா இருந்தா தான் கரு சீக்கிரம் தங்கும்".. அவன் வார்த்தைகள் நெஞ்சுக்குள் இனிமை தரவில்லை என்றாலும் பசியின் தாக்கம்..
அதற்கு மேலும் தாக்கு பிடிக்க முடியாமல் அவன் கையிலிருந்த பார்சலை வாங்கி பிரித்தவளுக்கு.. பிரியாணி.. என கண்கள் விரிந்தது.. இப்பேற்பட்ட சஞ்சலத்திலும் பிரியாணியை கண்டதும் அவள் முகம் வெள்ளை விளக்காக பிரகாசித்ததில் .. வேந்தனின் புருவங்கள் வில்லாக வளைந்தன .. "என்ன கேரக்டர் இவ".. கேள்வியோடு வெளிப்பட்ட பெருமூச்சுடன்.. "என்னை விட்டுப் போக வாய்ப்பு கொடுத்தேனே ஏன் போகல".. நக்கலோடு வெளி மொழிந்த வார்த்தைகளில் கவனத்தை செலுத்தாமல் கைவாய் இரண்டிற்குமே மிக முக்கியமான வேலை கொடுத்திருந்தாள் பைரவி.. பதில் அவள் சொல்லித்தான் தெரிய வேண்டும் என்று இல்லை.. அவனே காரணம் அறிவான்.. நிர்பந்தம்.. ஒப்பந்தம்..மீறினால் போலீஸ் கைது செய்யும் என்ற பயம்..
இப்படி பொய் காரணங்கள் சொல்லித்தான் அவளை உன்னோடு நிறுத்தி வைக்க வேண்டுமா.. அவன் மனசாட்சியின் கேள்விக்கு "அது எப்படி அவள் என் அனுமதியின்றி வீட்டை விட்டு செல்லலாம்.. அதுவும் என்னை பிடிக்கவில்லை என்று அவமானப்படுத்திவிட்டு ஒருத்தி நிம்மதியாக வாழ முடியுமா.. இவளை பழிவாங்கவே இந்த பொய்".. கேள்விக்கு பதில் பொருத்தம் தான் அதில் எந்த அளவிற்கு உண்மை உண்டு.. என்பதை ஆராய்ந்துதான் அறிய வேண்டும்.. எப்பேர்ப்பட்ட புத்திசாலியும் கூட சில நேரங்களில் உணர்ச்சிவசப்படுகையில் தெளிவாக யோசிப்பது இல்லை.. வேந்தன் எம்மாத்திரம்..
அறிவுக்கூர்மை இருந்தால் ராக்கெட் சயின்ஸ் கூட புரிந்து கொள்ளலாம்.. இல்லற வாழ்க்கைக்கு தோற்கும் மனப்பான்மையும் விட்டுக் கொடுத்தலும் அழகான புரிதலும் மட்டுமே அவசியம்..
ரசித்து ருசித்து அவள் பிரியாணியை உண்ட விதம்.. அவன் கவனத்தை வேறு பக்கம் திசை திரும்பவிடவில்லை..
"பிரியாணின்னா ரொம்ப பிடிக்குமோ!!"..
"ம்ஹும் பதிலில்லை".. ஒரு பார்வை மட்டுமே..
அவளுக்கு உணவு பதார்த்தங்களை பேப்பரில் எழுதிக் கொடுத்தால் கூட பிடிக்குமே!!.. உணவருந்தி முடித்திருந்தவள்.. பார்சலை நேர்த்தியாக மடித்து.. காரிலிருந்து இறங்கி சிறிது தூரம் நடந்து சென்று குப்பைத் தொட்டியில் போட்டுவிட்டு வந்தாள்..
வாய் கொப்பளித்து தண்ணீர் குடித்துவிட்டு உள்ளே வந்தவளின் மீது இன்னும் கூட அவன் பார்வை நிலைத்திருந்தது ..
"திரும்பவும் கேட்கிறேன்.. ஏன் போன? என்னை பிடிக்கலையா!!".. கேட்டுக் கொண்டே காரை ஸ்டார்ட் செய்தான்..
அவளிடம் பதில் இல்லை.. பசி தீர்ந்து போனதில் நெஞ்சினில் நிதானம் குடி கொண்டிருந்த போதினிலும் அவன் கேள்விக்கான பதிலை எப்படி சொல்வது என்று தெரியவில்லை..
முதலில் இது என்ன அபத்தமான கேள்வி.. என்னை பிடிக்கலையா என்று கேட்டால் என்ன சொல்ல முடியும்.. உன்னை ஏன் பிடிக்க வேண்டும்.. உன் வேண்டுகோளுக்கு இணங்க குழந்தை பெற்றுக் கொடுக்கப் போகிறேன்.. இதில் மன விருப்பங்களுக்கு என்ன மதிப்பு..
இரண்டாவது அங்கு வீட்டில் நடந்ததை தெள்ளத் தெளிவாக விளக்க அவளுக்கு தெரியவில்லை.. ஒருவேளை அப்படியே வெளிப்படையாக அவன் சுற்றத்தாரை பற்றி குறை கூறினாலும் ஒப்புக் கொள்வானா என தெரியவில்லை.. மீண்டும் அந்த வன மிருகங்களை சந்திக்க வேண்டும்.. அவர்களை எதிர்கொள்ள வேண்டும் என்ற அச்சமே அவள் நெஞ்சில் மேலோங்கி நிற்க.. மீண்டும் கிளி பிடித்துக் கொண்டது..
வேறொரு இடத்தில் காரை நிறுத்தி இருந்தான் வேந்தன்.. அவளுக்காக ஐஸ்கிரீம்.. தன்மானம் ரோஷம் எல்லாம் எந்த பக்கம் ஓடிப் போனதோ தெரியவில்லை.. ஆர்வமாக வாங்கி சுவைக்க ஆரம்பித்திருந்தாள்.. இதுதான் பைரவி.. "ஏம்மா உனக்கெல்லாம் சுயமரியாதையே கிடையாதா!!".. என்று கேட்டால்.. "கொஞ்சம் அந்த பக்கம் போய் பேசுங்க நான் ஐஸ்கிரீம் சாப்பிடணும்" என்பாள்..
ஆரோக்கியமான சாப்பாடு முக்கியம் தான்.. ஆனால் ஐஸ்கிரீம் எதற்கு? அவள் உள்ளத்தை குளிர்விக்கவா.. பைரவியின் மனதில் தோன்றாத கேள்விக்கு.. "பிரியாணி ரைதா சாப்பிட்டு இருக்கே.. உன்ன கிஸ் பண்ணும் போது வாயிலிருந்து ஸ்மெல் வரும்.. அதுக்காக தான் இந்த ஐஸ்கிரீம்.. வேற எந்த இன்டென்ஷனும் இல்லை".. என்று தானாகவே பதிலளித்திருந்தான்..
எந்த நோக்கமாக இருந்திருந்தால் என்ன.. அவளுக்கு ஐஸ்கிரீம் கிடைத்துவிட்டது அது போதாதா.. அழும் குழந்தையை சமாதானப்படுத்துவது போல் பைரவியின் மொத்த கோபமும் அந்த பனிக்கூழினுள் கரைந்து போனது..
வெறும் முத்தத்திற்காக மட்டுமே இந்த ஐஸ்கிரீம் என்ற சொல்லிவிட்டு அதை செயல்படுத்தாமல் போனால் எப்படி?.. அவள் பின் கழுத்தைப் பற்றி இழுத்து.. ஐஸ்கிரீமில் ஊறிய இதழ்களை சுவைத்திருந்தான் வேந்தன்.. மதியத்திலிருந்து சற்று முன்பு அவளை காணும் வரை இதயத்துக்குள் இனம் புரியாத விரவியிருந்த தவிப்பின் வேகம் அவனுள்.. அவள் கையிலிருந்த கர்னேட்டோ ஐஸ்கிரீம் உருகி வழிந்ததை போல் அவன் மனமும்..
அவளின் இதழ் சுவைக்கு முன் அந்த வெனிலா ஃப்ளேவர் வெகு சாதாரணம் என்று தோன்றியதோ என்னவோ!!.. மெல்ல விலகி அவசரமாக டாஷ்போர்ட் திறந்து ஈர டிஷ்யூ எடுத்து அவள் உதட்டை அழுத்தமாக துடைத்ததில் பெண்ணின் விழிகள் படபடத்தன..
மீண்டும் முற்றுகையிடப்பட்ட இதழோடு சேர்ந்து நாவும் சிக்கிக் கொள்ள.. புகையிலையாக சுருட்டி விழுங்கப்பட்ட அந்த நாவினிலும்.. ஐஸ்கிரீம் ருசி.. சலித்தான்.. அவள் மட்டுமே வேண்டும்.. பச்சைக் கனியாக.. உருகி வழிந்த ஐஸ்கிரீமை பரிதாபமாக பார்த்தவளை கண்டு.. மனமின்றி விலகியவன்.. ஆழ்ந்த பெரிய மூச்சுகளோடு காரை ஸ்டார்ட் செய்திருந்தான்..
முத்தமிட்டதில் அவன் முரட்டு உதடுகள் கொண்ட தவிப்பை அவள் உணராது போயிருந்தாலும் அவன் புரிந்து கொண்டான்..
தன் வீரத்தில் செருக்குற்ற மன்னன் ஏதாவது ஒரு இடத்தில் தோற்க நேர்ந்தால்.. தோற்கடித்த எதிரியின் மேல் ஒரு கோபம் மூளும் அல்லவா!!.. அதே கோபம் இவள் மீதும்.. ஏதோ ஒரு இடத்தில் தோற்றுப் போவதாக உணர்வு.. தன் வலிமைக்குள் புதைந்திருக்கும் மிருதுவான தன்மை வெளிப்பட்டதாக அச்சம்.. அவ்வளவு முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவளா இவள்.. அப்படி என்னதான் இருக்கிறது இவளிடம்.. அவள் பின்னங்கழுத்தை வலிக்கப் பற்றியிழுத்து.. மூர்க்கமாக இதழைக் கடித்து.. "யாருடி.. நீ.. எனக்கு யாரு நீ.. எனக்குள்ளே என்னடி செஞ்சிட்டு இருக்கே.. இங்கே.. இங்கே".. இன்று இதயத்தை காட்டி இனம் புரியாத உணர்வுகளுக்கு அவளிடம் விளக்கம் கேட்க வேண்டும்..
பெரிய அழகியா இவள்.. அவ்வளவு உயரம் கூட இல்லை.. என் நெஞ்சைத் தாண்டி வளரவே இல்லையே.. முத்தமிட எவ்வளவு கஷ்டப்படுகிறேன் என்று எனக்கு தானே தெரியும்.. உள்ளுக்குள் முகிழ்த்த லேசான கோபத்துடன் பக்கவாட்டில் திரும்பி பார்த்தான்.. கார்மேகம் கண்ட மயில் தோகை விரிப்பது போல்.. மின்னிடும் விழிகள்.. மூடி திறக்கும் இமைகளில் பொருந்திய அடர்த்தியான இமை முடிகளோடு.. அந்த சின்னஞ்சிறிய இதழ்கள் ஐஸ்கிரீமை ருசித்துக் கொண்டிருந்தன..
வெயிலின் தாக்கத்தில் வெகு தூரம் நடந்து வந்திருந்ததில் கறுத்து களைத்துப் போயிருந்தாள்.. அதிலும் அழகையே கண்டான்..
விரிந்த நெஞ்சம் சத்தமின்றி தாபத்தில் ஏறி இறங்க.. "எவ்வளவு நேரம் தான் இந்த ஐஸ்கிரீமை சாப்பிடுவ.. சீக்கிரம் சாப்பிட்டு முடி".. அதட்டலோடு சொன்னவனுக்கு ஆயிரம் அவஸ்தைகள்.. அவசரமாக சாப்பிட்டதில் அவள் மூக்கு நுனியில் கூட ஐஸ்கீரீம்..
முழுவதுமாக உண்டு முடித்திருந்தவள்.. தன் கைகளை துப்பட்டாவில் துடைத்துக் கொண்டு.. தன் இதழையும் துடைக்கும் முன்.. "ஏய் லூசு.. நைலக்ஸ் துப்பட்டால போய் லிப்ஸ் துடைக்கிற.. ஹர்ட் ஆகும்னு தெரியாதா!!.. அப்புறம் நான் எப்படி உன்னை கிஸ் பண்றது".. அவள் கீழுதட்டை விரல்களால் குவித்து.. இந்த உதட்டை வைச்சு ஏகப்பட்ட வேலை பார்க்க வேண்டியிருக்கு.. கேர்ஃபுல்லா பாத்துக்கோ.. நீ என் கூட இருக்கிற வரைக்கும் இது என்னோட ப்ராப்பர்ட்டி.. அந்த டேஷ் போர்டுல டிஷ்யூ இருக்கு அடுத்து யூஸ் பண்ணிக்கோ".. என்றிருந்தான் உத்தரவிடும் தோரணையில்.. "அதெல்லாம் வேண்டாம்" என்று மறுதலிக்க முடியாது.. பார்வையால் அக்னி பிரவேசம் நடக்குமே!!
அவன் சொன்னபடியே செய்த பின்.. இன்று முழுவதும் அனுபவித்த போராட்டத்தின் விளைவாக உறக்கம் கண்களை சுழட்டியதில்.. எப்போது உறங்கினாளோ!!.. கண்கள் சொருகும் வேளையில் கடைசியாக அவன் சொன்னது.. ஒன்றும் பாதியுமாக அவள் காதினில் விழுந்தது.. "நீ ரசிச்சு சாப்பிட்ட ஐஸ்கீரீம் மாதிரி வீட்டுக்கு போனபிறகு.. எனக்கும்".. அவன் முடிப்பதற்குள் உறங்கியிருந்தாள்..
பைரவி கண்களை திறக்கும் வேளையில் கார் அந்த வீட்டு வாயில் நின்றிருந்தது.. "கார் நின்னு அரை மணி நேரம் ஆச்சு ஏன் முதலாளியும் அந்த பொண்ணும் இன்னும் கீழே இறங்கல" என்று குழப்பத்தோடு தலையை சொரிந்து கொண்டிருந்தார் செக்யூரிட்டி..
தூக்கம் போதாமல் சோர்வோடு விழிகளை திறக்கும் போது அவன் முகம் எதிரே.. அந்தப் பார்வை மென்மையான வருடலாக.. அவள் முகத்தில் மொய்த்திருக்க.. சட்டென விலகி அமர்ந்து மருண்டு விழித்ததில் மீண்டும் இறுகிப் போனான்..
"வெத்தல பாக்கு வைக்கணுமா?.. இறங்கி வா.. தூங்குற ஹீரோயினை தூக்கிட்டு போறதெல்லாம் சினிமாவுல தான் நடக்கும்".. முணுமுணுத்துக் கொண்டே இறங்கி நடந்தவன் கார்க்கதவை திறந்து கொண்டு அவள் இறங்காமல்.. வெறிக்க வெறிக்க வீட்டையே அச்சத்தோடு பார்ப்பதை கண்டு அவன் விழிகள் யோசனையாக இடுங்கியது..
"என்ன பிரச்சனை உனக்கு இறங்கி வா".. குரல் தொனியில் வெளிப்பட்ட கடுமையிலும்.. வீட்டின் விஸ்வரூப தோற்றத்திலும்.. காலையில் நடந்த சம்பவங்கள் ஒன்றன்பின் ஒன்றாக மனதை அழுத்தி பிசைந்ததில்.. "நான் வரமாட்டேன்".. இரு கைகளை வேகமாக அசைத்து விட்டு அங்கிருந்து ஓட போனவளை.. தூக்கி.. தோளில் போட்டுக் கொண்டு.. உள்ளே சென்றான் வேந்தன்..
கைகால்களை உதறிக் கொண்டிருந்த அவளின் இயக்கம்.. நடு கூடத்தில் கொடுங்கோல் ராணிகளாக அமர்ந்திருந்த ராணி கலா ராதிகா .. ஆர்த்தியை கண்டதும் உறைந்து நின்று போனது..
மூவரையும் கடந்து செல்கையில்.. தன் மீது கொடியாக துவண்டு கிடந்த பைரவியின் உடலினுள் தோன்றிய நடுக்கத்தை சரியாக இனம் கண்டு கொண்டான் வேந்தன்..
"என்ன.. என்னப்பா ஆச்சு இவளுக்கு?.. எங்கே ஓடி போனாளாம்"..
"இவளை எதுக்காக மாமா வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்தீங்க.. மகாராணியை தூக்கிட்டு வேற வரனுமோ!!"..
"கவனமா இருங்க மாமா எதையாவது திருடிட்டு போயிருக்க போறா"..
"வேலைக்காரி தானே அந்த புத்தி தானே இவளுக்கும் இருக்கும்.. சொல்ல சொல்ல கேக்காம இவளை கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்தீங்களே.. தெருவுல பைத்தியக்காரி மாதிரி ஓடி குடும்ப மானத்தை வாங்க பார்த்திருக்கா.. பேசாம இவளை அத்து விடுங்க மாமா".. ராதிகா பேச்சில்.. பகைமையும்.. குரோதமும்..
மூவரின் பேச்சுக்களை உன்னிப்பாக கேட்டுக் கொண்டிருந்த வேந்தன் .. பைரவியை கீழே இறக்கி விட்டு அவள் விலகிப் போகாதவாறு இடையோடு கைபோட்டு இறுக்கிக் கொண்டான்.. "உண்மைதான்.. என்னோட சாய்ஸ் தப்பா போயிடுச்சு".. என்றான் உதடுபிதுக்கி சோகச்சாயலுடன்.. மூவர் முகத்திலும் பிரகாசம்..
"இவளால வேலைக்காரங்க மேல இருந்த மரியாதையே போச்சு".. பைரவியின் மீது முகாமிட்ட பார்வையுடன் ..
"அதனால ஒரு முடிவு பண்ணி இருக்கேன்".. என்றான்.. மூவரைக் கண்டு அச்சத்தில் தன்னோடு மிக நெருங்கி புதைந்தவளை உள்வாங்கிக் கொண்டே..
"என்ன முடிவு மாமா".. ஆர்த்தி ஆர்வம் மின்னும் கண்களோடு கேட்டாள்..
"நாளையில இருந்து எல்லா வேலைக்காரங்களையும் நிறுத்திடலாம்னு முடிவு பண்ணி இருக்கேன்.. இனி இந்த வீட்டுக்கு வேலைக்காரங்களே வேண்டாம்"..
"என்னது".. மூவருக்குமே ஹார்ட் அட்டாக் வராத குறை..
"என்ன சொல்றே வேந்தா"..
"ஆமா.. அம்மா இந்த வேலைக்காரங்க எல்லாம் ரொம்ப மோசம்.. சம்பளம் கொடுக்கிறவன் நானு ஆனா எனக்கே உண்மையா இல்ல பாருங்களேன்!!.. அதனால இன்னையோட கணக்கு செட்டில் பண்ணி எல்லாரையும் வேலை விட்டு அனுப்பிடலாம்னு இருக்கேன்.. காலையில ஒருத்தனும் இங்க இருக்க மாட்டான்"..
"அய்யோ.. அப்ப வீட்டு வேலையெல்லாம் யார் செய்யறது?".. அவன் சொன்னதை இன்னும் கூட நம்ப முடியாமல் சிறு கோபத்துடன் கேட்டிருந்தாள் ஆர்த்தி..
"ஏன்.. அதான் நீங்க மூணு பேர் இருக்கீங்களே.. போதா குறைக்கு உதவியா ஷாலினி வேற இருக்காளே.. ஜிம்முக்கு போய் வீணா பணத்தை செலவழிக்கிறதை விட.. குனிஞ்சு நிமிர்ந்து வீட்டு வேலை செஞ்சா உடம்புல இருக்கிற கொழுப்பும்.. திமிரும் குறையுமே!!"..
"வேந்தா என்ன இதெல்லாம்?".. ராணிகலா கொதித்தாள்..
"உங்களுக்கும் சேர்த்து தான்னமா சொல்றேன்.. மாப் போட்டு தரையை துடைக்கிறதுக்கு பதிலா.. துணி வைச்சு பொறுமையா இந்த ஹாலை துடைச்சா.. சக்கரை.. ரத்த அழுத்தம் எல்லாம் கணிசமான அளவுல குறைஞ்சு சீராகிடுமாம்.. டாக்டருக்கு கொடுக்கிற பீஸ் மிச்சம் தானே!!"..
"மாமா.. இந்த வேலைக்காரி முன்னாடி எங்களை ரொம்ப அவமானப்படுத்துறீங்க இதெல்லாம் சரியே இல்ல சொல்லிட்டேன்".. சீற்றத்தோடு முகம் சிவந்தாள் ஆர்த்தி..
"வார்த்தையை அளந்து பேசு ஆர்த்தி.. நான் ஏற்கனவே சொன்ன விஷயம் உன் மூளையில் சரியா ஏறலைன்னு நினைக்கிறேன்.. நீங்க எனக்கு குடுக்குற அதே அங்கீகாரத்தை பைரவிக்கும் கொடுக்கணும்னு சொல்லி இருந்தேன்.. என் வார்த்தைக்கு இங்கே மதிப்பில்லாத போது.. இந்த வீட்ல இருக்கிறவங்களுக்காக நான் எதுக்கு மெனக்கிடனும்"..
"நாளைல இருந்து எல்லா வேலையும் நீங்க தான் செய்யணும்.. என் உத்தரவுக்கு கீழ்படிஞ்சா இங்கே இருக்கலாம் இல்லைனா தாராளமா.. நீங்க எல்லாரும் வீட்டை விட்டு வெளியே போகலாம்.. அம்மா இது உங்களுக்கும் பொருந்தும்".. அழுத்தம் திருத்தமாக உரைத்திருந்தவன் பைரவியை இழுத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து நகரும் பொழுது..
"பெத்த தாய் மேல கரிசனமே இல்லையா வேந்தா!!".. அவன் பரிதாபத்தை சம்பாதிக்க முயன்ற ராணிகலாவின் குரலில் ஒரு கணம் நின்றவன்.. "நீங்க கருவறையில் இடம் கொடுத்த ஒரே காரணத்துக்காக மட்டும் தான் இந்த வீட்ல உங்களுக்கு இடம் கொடுத்து இருக்கேன்.. அதைக் கெடுத்துக்காதீங்க".. மனம் கசந்து உரைத்து விட்டு பைரவியோடு அங்கிருந்து நகர்ந்திருந்தான் வேந்தன்..
தொடரும்..
