- Joined
- Jan 10, 2023
- Messages
- 46
- Thread Author
- #1
"அடக்கடவுளே இவன் என்னடி பொண்டாட்டி தாசனா மாறிட்டான்.. என்னத்த மந்திரிச்சு விட்டா தெரியலையே.. இவ அம்மாவும் இவளும் சேர்ந்து ஏதோ என் புள்ளைக்கு செய்வினை வச்சுட்டாங்கன்னு நினைக்கிறேன்.." ஜெயந்தி அழாத குறை.. பக்கத்தில் நின்றிருந்த சரிதா காலையில் நடந்ததை மாமியாரிடம் ஒரு வார்த்தை விடாமல் அப்படியே சொன்னாள்..
நேரம் ஆயிடுச்சு.. நான் குளிக்கணும்னு அவ்வளவு சொல்லியும் கேட்காம அவளை இழுத்துக்கிட்டு உள்ளே போய்ட்டார் உங்க புள்ள.. இப்ப எந்த ஜில்லாவுக்கு போய் கலெக்டரம்மா கையெழுத்து போட போறாங்கன்னு அவ்வளவு அவசரம்.. பத்து நிமிஷம் லேட்டா குளிச்சா குடியா முழுகி போய்டும்..வேலைக்கு போறவங்களோட அவசரம் புரியாம பாத்ரூம்ல ச்சீ.. ச்சீ.. உங்க சின்ன பிள்ளைக்கு மருமகளுக்கும் கொஞ்சம் கூட விவஸ்தையே இல்லை.. இத்தனை நாள் அண்ணிங்கற வார்த்தைக்கு மறு வார்த்தை பேசினதில்லை.. இன்னைக்கு பொண்டாட்டிக்காக என்னை எடுத்தெறிஞ்சு மரியாதையில்லாம பேசிட்டார் மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா போச்சு.. அவருக்கு தெரிஞ்சா பிரச்சனைதான் வரும்.." என்று மெல்ல கொளுத்திப் போட்டாள்..
"உன்னையும் எடுத்தெறிஞ்சு பேசிட்டானா.. அதை ஏன் கேக்கற .. நேத்து அக்ஷயா வந்திருந்தாள்ல.. அவகிட்ட என்ன சொன்னான் தெரியல.. சாயந்திரமே பெட்டியை தூக்கிட்டு கிளம்பிட்டா.. என்ன நடக்குதுன்னு ஒன்னும் தெரிய மாட்டேங்குது..நல்லா போனவன் இப்படி நாஸ்தியாகி திரும்பி வந்துருக்கான்.. ஒன்னும் தெரியாத பாப்பாவாட்டம் உள்ள உக்காந்துருக்காளே ஒருத்தி அவ தான் எல்லாத்துக்கும் காரணம்.. ஜெயந்தி பற்களை கடித்தாள்..
"அம்மா சாப்பாடு ரெடியா..? எங்களுக்கும் சேர்த்து சமைச்சு வச்சிருக்கீங்களா இல்ல வெளியே சாப்பிட்டுக்கட்டுமா..?" அவன் கேள்வியில் வித்தியாசமாக பார்த்தாள் ஜெயந்தி..
"என்னடா ஆச்சு உனக்கு? ஏன் இப்படி மாறிட்ட.. இவளை நம்பாதடா.. என்னமோ சதி பண்றா..!! அம்மா சொல்றதை கேளு ஹரி.." மகனிடம் குரல் தழைத்தார் ஜெயந்தி.
"எங்களுக்கும் சேர்த்து சமைச்சு வச்சிருக்கீங்களா இல்லையா..?" அதே கேள்வியில் வந்து நின்றான் ஹரிச்சந்திரா..
புரியாத பாவனையுடன் ஸ்தம்பித்து நின்றாள் ஜெயந்தி..
அடுத்த கணம் சுதாரித்துக் கொண்டு.. "சரிதா கிட்ட மரியாதை இல்லாம பேசினியாம்" என்றாள் கடுகடுவென்று..
"நான் எப்ப மரியாதை இல்லாம பேசினேன்..!! நிதர்சனத்தை சொன்னேன்.." என்றான் அவன் அலட்டிக் கொள்ளாமல்..
"அவங்க உன்னோட அண்ணி ஞாபகம் இருக்கா இல்லையா.."
"மாதவி என் பொண்டாட்டி.. அவகிட்டயும் அவங்க அதே மரியாதையோடு நடந்துகிட்டா நல்லா இருக்கும். அதைத்தான் சொன்னேன்.."
"என்னடா பேசுற.. மாதவி இந்த குடும்பத்துக்காக என்ன உழைச்சி கிழிச்சிட்டா.. உன் அண்ணனும் அண்ணியும் கஷ்டப்படுற நம்ம குடும்பத்தை வேலை பார்த்து சம்பாதிச்சு தூக்கி நிறுத்தறாங்களே.. அவங்க வருமானம் இல்லைன்னா நாம தெருவுலதான் நிக்கனும்.. அது மட்டும் இல்ல.. இப்ப கட்டற வீட்ல பெரும்பான்மையான பங்கு அவங்களோடது..ஏன் உனக்கு தெரியாதா..?"
"ஓஹோ.. அப்ப பணம் தான் பிரச்சனை.. பணத்த வச்சு தான் என்னையும் என் மனைவியும் மதிப்பீங்க அப்படித்தானே..!!" அவன் பார்வை கூர்ந்தது..
என்ன இப்படியெல்லாம் பேசறான்.. என்ற திகைப்பில் ஜெயந்தியிடம் வார்த்தைகள் சிக்கி திக்கின..
"அ..து.. நாங்க உன்னை ஒன்னும் சொல்லலையேடா..?" என்ற ஜெயந்தியை கைமறித்து நிறுத்தியவன்.. அறைக்குள் சென்றான்..
கட்டிலில் அமர்ந்திருந்த மாதவி அவன் அவசரமாக என்ன செய்கிறான் என்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.. பீரோவிலிருந்து கத்தையாக பணத்தை எடுத்து.. எண்ணிக்கொண்டே வெளியே சென்றவனை எழுந்து பின்தொடர்ந்தாள் மாதவி..
அன்னையின் கையில் அந்த நோட்டு காகிதங்களை வைத்தான் ஹரி.. சரிதாவும் ஜெயந்தியும் அவன் செயலை கண்டு திகைத்தனர்..
"இனி இந்த வீட்டோட குடும்ப பொருளாதாரத்தை நானும் தூக்கி நிறுத்தறதுன்னு பண்ணிட்டேன்.. அப்புறம் முக்கியமான விஷயம் இந்த பணம் மாதவிக்கும் சேர்த்துதான்.. அவகிட்ட கொஞ்சம் நியாயமா நடந்துப்பீங்கன்னு எதிர்பார்க்கறேன்.." கனத்த குரல் அதிகாரத்தை பறைசாற்றியது..
அண்ணியிடம் வந்தான் ஹரி.. "வீடு கட்டுறதுக்கான பணத்தில் இனி என்னோட பங்கை நான் சரியா கொடுத்துடுவேன்.. அத்தோட நீங்க யாருக்காகவும் தியாகம் செய்யல.. நிலம் என் அப்பாவோடது.. அப்பா அந்த நிலத்தை அண்ணன் பேர்ல எழுதி வச்ச விஷயம் எனக்கும் தெரியும்.." ஹரியின் பொருளடங்கிய பார்வையில்.. சரிதா எச்சில் விழுங்கினாள்..
"அண்ணன் பொறுப்பா எல்லாத்தையும் பாத்துக்குவானாம்.. கண்டிப்பா என்னை கைவிட மாட்டானாம்.. சாகறதுக்கு முன்னாடி நிலத்தை அவன் பேர்ல எழுதி வச்ச விஷயத்தை அப்பா என்கிட்ட சொல்லிட்டு தான் செத்துப் போனார்.. " ஹரியின் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல முடியாமல் திருட்டு விழியோடு மாமியாரை பார்த்தாள் சரிதா..
உண்மைதான்.. இதுநாள் வரை அந்த நிலம் இருவருக்கும் சொந்தம் என்று சபரிவாசன் சொன்னபோது நில பத்திரம் பற்றி என்றுமே ஹரி கேள்வி கேட்டதில்லை..
நில பத்திர விவரங்கள் பற்றி ஜெயந்திக்கும் தெரியவில்லை..
"அது.. நிலம், உங்க அண்ணன் பேருல இருந்தா என்ன.. வீடு கட்டற செலவை சமமா பங்கு போட்டுக்கிட்டா அந்த வீடு ரெண்டு பேருக்கும் தானே சொந்தம்.." சரிதா சமாளித்தாள்..
"அப்படின்னா இந்த உண்மையை முதல்லயே சொல்லி வீடு கட்ட பணம் கேட்டுருக்கனும்.. விஷயத்தை மூடி மறைச்சிருக்க கூடாது.. உங்களுக்காக நீங்க உழைக்கிறீங்க.. நீங்க வீடு கட்டறீங்க.. இதுல நான் எந்த பங்கும் கொடுக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.. இருந்தாலும் நான் பணம் கொடுக்கிறது என்னோட அம்மாவுக்காக.. அவங்க அந்த வீட்ல எந்த குறையும் இல்லாம வசதியா இருக்கணும்.. எங்களுக்கு உங்க வீடு தேவையில்லை.. எனக்கு மாதவிக்கும் இந்த வீடு போதும்.." எனும்போது சபரி வாசன் அங்கே வந்துவிட்டான்.. அண்ணா அண்ணா என்று எப்போதும் தன் வார்த்தைக்கு மறுப்பேச்சு பேசாதவன் இன்று அதிகப்படியாக பேசியதில் அவனுக்குள் கோபம்..
"என்னடா சம்பாதிக்கிற திமிர்ல ஓவரா பேசற.. இத்தனை நாளா எங்க போச்சு இந்த அறிவு.. புருஷனும் பொண்டாட்டியும் எங்க சம்பாத்தியத்தில ஓசியிலதானே சோறு தின்னீங்க.. இத்தனை நாளா வீட்டுச் செலவுக்கு காசு கொடுத்து குடும்பத்தை கட்டி காப்பாத்தினது நானும் என் பொண்டாட்டியுங்கிறது நினைவிருக்கட்டும்.."
நிதானமாக அண்ணனின் முகம் பார்த்தான் ஹரி..
"அந்த நன்றி எப்பவும் என் மனசுல இருக்கும்.. அதுக்காக நான் உங்க அடிமை இல்லை.. ஓசில சாப்பிட்டதா கணக்கு காட்டும் போதே உங்க புத்தி தெரிஞ்சு போச்சு.. அப்ப தம்பியா நெனச்சு எனக்கு நீங்க சாப்பாடு போடல அப்படித்தானே..!!" அவன் கேள்வியில் சபரி வாசன் திணறினான்..
"நீ என் பொண்டாட்டிய எதிர்த்து நின்னு கேள்வி கேட்பே.. நான் உன்னை ஒன்னும் பேச கூடாதா..?"
"அதையேதான் நானும் சொல்றேன்.. நீங்க எல்லாரும் சேர்ந்து என் பொண்டாட்டியை பேசின பேச்சுக்கு நான் பதில் சொல்லக் கூடாதா.. உனக்கு உன் பொண்டாட்டியை சாதாரணமாக கேள்வி கேட்கும் போதே கோபம் வருது.. ஆனா நீங்க அவளை மனுஷியா கூட மதிக்கல.." பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது இடை புகுந்து மாதவி வேண்டாம் என்பதைப்போல் அவன் கைப்பற்றினாள்..
"என்னமோ நீ ரொம்ப உத்தமமா நடந்துக்கிட்ட மாதிரி பேசுற.. அவளை அப்படி நாங்க நடத்த காரணமே நீதானே..!! நீ ஒழுங்கா இருந்திருந்தா கொடுக்க வேண்டிய மரியாதையை நாங்க கொடுத்திருப்போம்.. நீயே உன் பொண்டாட்டிய மதிக்கல.. உன் பக்கம் தப்ப வச்சுக்கிட்டு பெரிய யோக்கியன் மாதிரி பேசாதடா.." அண்ணன் ஏளனமும் கோபமாக கத்த..
"ஆமா நான் தப்புதான் செஞ்சேன்.. ஏதோ காதல் தோல்வியில்.. மனசு பாதிச்சு அவளை கவனிக்காம இருந்துட்டேன்.. ஆனா நீங்க எல்லாருமா சேர்ந்துதானே அவளை எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சீங்க.. மாதவி உங்க எல்லாரையும் நம்பிதானே இந்த வீட்டுக்கு வந்தா.. நான் தப்பா இருந்திருந்தாலும் நீங்க அவளுக்கு ஆறுதலா இருந்திருக்கலாமே!!" ஹரி சரியாக பேச..
ஜெயந்திக்கு கதி கலங்கியது..
"இப்ப இந்த எழவெடுத்தவளுக்கு மரியாதை ஒன்னுதான் குறைச்சல்.. இவனுக்காக கொம்பு சீவி விட்ட காளை மாதிரி எப்படி நிக்கிறான்.. வார்த்தைக்கு வார்த்தை பொண்டாட்டிங்கறானே.. ஐயோ இந்த மூதேவியால என் ரெண்டு புள்ளைங்களும் சண்டை போட்டுக்கறாங்களே.." நெஞ்சம் அடித்துக் கொண்டது..
"இப்ப கூட என் பொண்டாட்டிய கூட்டிகிட்டு என்னால வீட்டை விட்டு வெளியே போக முடியும்..!!" அவன் சொல்லி முடித்த அடுத்த வினாடி அய்யோ கடவுளே என்ற ஜெயந்தியின் பார்வை ஆத்திரத்தோடு மாதவியை மோதியது..
"ஆனா என் பொண்டாட்டிதான் இந்த குடும்பத்தை பிரிச்சிட்டதா நீங்க எல்லாரும் அவளை தான் பழி சொல்லுவீங்க..!! அதனாலதான் அமைதியா இருக்கேன்.. எனக்கு தேவையெல்லாம் அவளுக்கு இந்த வீட்டுல சரியான மரியாதை கிடைக்கணும் அவ்வளவுதான்.." என்றான் அழுத்தமாக.
"மரியாதை கொடுக்க இவ என்ன கலெக்டரா.. இந்த வீட்ல வாழ வந்த மருமகள்தானே..!! நாங்க எல்லாரும் உட்கார வைச்சு அவளுக்கு சேவகம் செய்யணுமா..?" சரிதா கோபத்தோடு முகத்தை சுளித்தாள்..
"யாரும் அவளை உட்கார வைச்சு சேவை செய்ய வேண்டாம்.. மனுஷியா மதிச்சு அவகிட்டயும் நாலு வார்த்தை அன்பா பேசுங்க அது போதும்.. அப்படி உங்களால பேச முடியலன்னா அமைதியா இருங்க.. இப்ப எங்களுக்கு சாப்பாடு இருக்கா இல்லையா.." என்று மீண்டும் அதே கேள்வியில் வந்து நின்றான் ஹரி..
"சாப்பாடு இருக்குப்பா நீ உட்காரு.. கோபப்பட்டு வீட்டை விட்டு போயிடாதே.. எனக்கு என் பிள்ளைங்க ஒண்ணா இருக்கணும் அவ்வளவுதான்.. வேற எந்த ஆசையும் இல்லை.." கண்களை துடைத்துக் கொண்டு தட்டை எடுத்து வைக்க மனைவியை இழுத்துக் கொண்டு கீழே அமர்ந்தான் ஹரி.. ஒரு தட்டு போதும்.. என்று இன்னொரு தட்டை தூர வைத்தான்.. மற்றவர்களும் உணவுண்ண அமர்ந்தனர்.
வேண்டியதை பரிமாறிக் கொண்டு முதலில் மாதவிக்கு ஊட்ட ஆரம்பித்தான் ஹரி..
அவள் ஆவென்று ஆச்சரியத்தோடு வாயை பிளந்த நேரம் உணவு உள்ளே சென்றிருந்து.. கண்முன்னே நடந்து கொண்டிருக்கும் நிகழ்வை நம்ப இயலாமல் மூன்று பேரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்..
தொடரும்..
நேரம் ஆயிடுச்சு.. நான் குளிக்கணும்னு அவ்வளவு சொல்லியும் கேட்காம அவளை இழுத்துக்கிட்டு உள்ளே போய்ட்டார் உங்க புள்ள.. இப்ப எந்த ஜில்லாவுக்கு போய் கலெக்டரம்மா கையெழுத்து போட போறாங்கன்னு அவ்வளவு அவசரம்.. பத்து நிமிஷம் லேட்டா குளிச்சா குடியா முழுகி போய்டும்..வேலைக்கு போறவங்களோட அவசரம் புரியாம பாத்ரூம்ல ச்சீ.. ச்சீ.. உங்க சின்ன பிள்ளைக்கு மருமகளுக்கும் கொஞ்சம் கூட விவஸ்தையே இல்லை.. இத்தனை நாள் அண்ணிங்கற வார்த்தைக்கு மறு வார்த்தை பேசினதில்லை.. இன்னைக்கு பொண்டாட்டிக்காக என்னை எடுத்தெறிஞ்சு மரியாதையில்லாம பேசிட்டார் மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா போச்சு.. அவருக்கு தெரிஞ்சா பிரச்சனைதான் வரும்.." என்று மெல்ல கொளுத்திப் போட்டாள்..
"உன்னையும் எடுத்தெறிஞ்சு பேசிட்டானா.. அதை ஏன் கேக்கற .. நேத்து அக்ஷயா வந்திருந்தாள்ல.. அவகிட்ட என்ன சொன்னான் தெரியல.. சாயந்திரமே பெட்டியை தூக்கிட்டு கிளம்பிட்டா.. என்ன நடக்குதுன்னு ஒன்னும் தெரிய மாட்டேங்குது..நல்லா போனவன் இப்படி நாஸ்தியாகி திரும்பி வந்துருக்கான்.. ஒன்னும் தெரியாத பாப்பாவாட்டம் உள்ள உக்காந்துருக்காளே ஒருத்தி அவ தான் எல்லாத்துக்கும் காரணம்.. ஜெயந்தி பற்களை கடித்தாள்..
"அம்மா சாப்பாடு ரெடியா..? எங்களுக்கும் சேர்த்து சமைச்சு வச்சிருக்கீங்களா இல்ல வெளியே சாப்பிட்டுக்கட்டுமா..?" அவன் கேள்வியில் வித்தியாசமாக பார்த்தாள் ஜெயந்தி..
"என்னடா ஆச்சு உனக்கு? ஏன் இப்படி மாறிட்ட.. இவளை நம்பாதடா.. என்னமோ சதி பண்றா..!! அம்மா சொல்றதை கேளு ஹரி.." மகனிடம் குரல் தழைத்தார் ஜெயந்தி.
"எங்களுக்கும் சேர்த்து சமைச்சு வச்சிருக்கீங்களா இல்லையா..?" அதே கேள்வியில் வந்து நின்றான் ஹரிச்சந்திரா..
புரியாத பாவனையுடன் ஸ்தம்பித்து நின்றாள் ஜெயந்தி..
அடுத்த கணம் சுதாரித்துக் கொண்டு.. "சரிதா கிட்ட மரியாதை இல்லாம பேசினியாம்" என்றாள் கடுகடுவென்று..
"நான் எப்ப மரியாதை இல்லாம பேசினேன்..!! நிதர்சனத்தை சொன்னேன்.." என்றான் அவன் அலட்டிக் கொள்ளாமல்..
"அவங்க உன்னோட அண்ணி ஞாபகம் இருக்கா இல்லையா.."
"மாதவி என் பொண்டாட்டி.. அவகிட்டயும் அவங்க அதே மரியாதையோடு நடந்துகிட்டா நல்லா இருக்கும். அதைத்தான் சொன்னேன்.."
"என்னடா பேசுற.. மாதவி இந்த குடும்பத்துக்காக என்ன உழைச்சி கிழிச்சிட்டா.. உன் அண்ணனும் அண்ணியும் கஷ்டப்படுற நம்ம குடும்பத்தை வேலை பார்த்து சம்பாதிச்சு தூக்கி நிறுத்தறாங்களே.. அவங்க வருமானம் இல்லைன்னா நாம தெருவுலதான் நிக்கனும்.. அது மட்டும் இல்ல.. இப்ப கட்டற வீட்ல பெரும்பான்மையான பங்கு அவங்களோடது..ஏன் உனக்கு தெரியாதா..?"
"ஓஹோ.. அப்ப பணம் தான் பிரச்சனை.. பணத்த வச்சு தான் என்னையும் என் மனைவியும் மதிப்பீங்க அப்படித்தானே..!!" அவன் பார்வை கூர்ந்தது..
என்ன இப்படியெல்லாம் பேசறான்.. என்ற திகைப்பில் ஜெயந்தியிடம் வார்த்தைகள் சிக்கி திக்கின..
"அ..து.. நாங்க உன்னை ஒன்னும் சொல்லலையேடா..?" என்ற ஜெயந்தியை கைமறித்து நிறுத்தியவன்.. அறைக்குள் சென்றான்..
கட்டிலில் அமர்ந்திருந்த மாதவி அவன் அவசரமாக என்ன செய்கிறான் என்று பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.. பீரோவிலிருந்து கத்தையாக பணத்தை எடுத்து.. எண்ணிக்கொண்டே வெளியே சென்றவனை எழுந்து பின்தொடர்ந்தாள் மாதவி..
அன்னையின் கையில் அந்த நோட்டு காகிதங்களை வைத்தான் ஹரி.. சரிதாவும் ஜெயந்தியும் அவன் செயலை கண்டு திகைத்தனர்..
"இனி இந்த வீட்டோட குடும்ப பொருளாதாரத்தை நானும் தூக்கி நிறுத்தறதுன்னு பண்ணிட்டேன்.. அப்புறம் முக்கியமான விஷயம் இந்த பணம் மாதவிக்கும் சேர்த்துதான்.. அவகிட்ட கொஞ்சம் நியாயமா நடந்துப்பீங்கன்னு எதிர்பார்க்கறேன்.." கனத்த குரல் அதிகாரத்தை பறைசாற்றியது..
அண்ணியிடம் வந்தான் ஹரி.. "வீடு கட்டுறதுக்கான பணத்தில் இனி என்னோட பங்கை நான் சரியா கொடுத்துடுவேன்.. அத்தோட நீங்க யாருக்காகவும் தியாகம் செய்யல.. நிலம் என் அப்பாவோடது.. அப்பா அந்த நிலத்தை அண்ணன் பேர்ல எழுதி வச்ச விஷயம் எனக்கும் தெரியும்.." ஹரியின் பொருளடங்கிய பார்வையில்.. சரிதா எச்சில் விழுங்கினாள்..
"அண்ணன் பொறுப்பா எல்லாத்தையும் பாத்துக்குவானாம்.. கண்டிப்பா என்னை கைவிட மாட்டானாம்.. சாகறதுக்கு முன்னாடி நிலத்தை அவன் பேர்ல எழுதி வச்ச விஷயத்தை அப்பா என்கிட்ட சொல்லிட்டு தான் செத்துப் போனார்.. " ஹரியின் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல முடியாமல் திருட்டு விழியோடு மாமியாரை பார்த்தாள் சரிதா..
உண்மைதான்.. இதுநாள் வரை அந்த நிலம் இருவருக்கும் சொந்தம் என்று சபரிவாசன் சொன்னபோது நில பத்திரம் பற்றி என்றுமே ஹரி கேள்வி கேட்டதில்லை..
நில பத்திர விவரங்கள் பற்றி ஜெயந்திக்கும் தெரியவில்லை..
"அது.. நிலம், உங்க அண்ணன் பேருல இருந்தா என்ன.. வீடு கட்டற செலவை சமமா பங்கு போட்டுக்கிட்டா அந்த வீடு ரெண்டு பேருக்கும் தானே சொந்தம்.." சரிதா சமாளித்தாள்..
"அப்படின்னா இந்த உண்மையை முதல்லயே சொல்லி வீடு கட்ட பணம் கேட்டுருக்கனும்.. விஷயத்தை மூடி மறைச்சிருக்க கூடாது.. உங்களுக்காக நீங்க உழைக்கிறீங்க.. நீங்க வீடு கட்டறீங்க.. இதுல நான் எந்த பங்கும் கொடுக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.. இருந்தாலும் நான் பணம் கொடுக்கிறது என்னோட அம்மாவுக்காக.. அவங்க அந்த வீட்ல எந்த குறையும் இல்லாம வசதியா இருக்கணும்.. எங்களுக்கு உங்க வீடு தேவையில்லை.. எனக்கு மாதவிக்கும் இந்த வீடு போதும்.." எனும்போது சபரி வாசன் அங்கே வந்துவிட்டான்.. அண்ணா அண்ணா என்று எப்போதும் தன் வார்த்தைக்கு மறுப்பேச்சு பேசாதவன் இன்று அதிகப்படியாக பேசியதில் அவனுக்குள் கோபம்..
"என்னடா சம்பாதிக்கிற திமிர்ல ஓவரா பேசற.. இத்தனை நாளா எங்க போச்சு இந்த அறிவு.. புருஷனும் பொண்டாட்டியும் எங்க சம்பாத்தியத்தில ஓசியிலதானே சோறு தின்னீங்க.. இத்தனை நாளா வீட்டுச் செலவுக்கு காசு கொடுத்து குடும்பத்தை கட்டி காப்பாத்தினது நானும் என் பொண்டாட்டியுங்கிறது நினைவிருக்கட்டும்.."
நிதானமாக அண்ணனின் முகம் பார்த்தான் ஹரி..
"அந்த நன்றி எப்பவும் என் மனசுல இருக்கும்.. அதுக்காக நான் உங்க அடிமை இல்லை.. ஓசில சாப்பிட்டதா கணக்கு காட்டும் போதே உங்க புத்தி தெரிஞ்சு போச்சு.. அப்ப தம்பியா நெனச்சு எனக்கு நீங்க சாப்பாடு போடல அப்படித்தானே..!!" அவன் கேள்வியில் சபரி வாசன் திணறினான்..
"நீ என் பொண்டாட்டிய எதிர்த்து நின்னு கேள்வி கேட்பே.. நான் உன்னை ஒன்னும் பேச கூடாதா..?"
"அதையேதான் நானும் சொல்றேன்.. நீங்க எல்லாரும் சேர்ந்து என் பொண்டாட்டியை பேசின பேச்சுக்கு நான் பதில் சொல்லக் கூடாதா.. உனக்கு உன் பொண்டாட்டியை சாதாரணமாக கேள்வி கேட்கும் போதே கோபம் வருது.. ஆனா நீங்க அவளை மனுஷியா கூட மதிக்கல.." பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது இடை புகுந்து மாதவி வேண்டாம் என்பதைப்போல் அவன் கைப்பற்றினாள்..
"என்னமோ நீ ரொம்ப உத்தமமா நடந்துக்கிட்ட மாதிரி பேசுற.. அவளை அப்படி நாங்க நடத்த காரணமே நீதானே..!! நீ ஒழுங்கா இருந்திருந்தா கொடுக்க வேண்டிய மரியாதையை நாங்க கொடுத்திருப்போம்.. நீயே உன் பொண்டாட்டிய மதிக்கல.. உன் பக்கம் தப்ப வச்சுக்கிட்டு பெரிய யோக்கியன் மாதிரி பேசாதடா.." அண்ணன் ஏளனமும் கோபமாக கத்த..
"ஆமா நான் தப்புதான் செஞ்சேன்.. ஏதோ காதல் தோல்வியில்.. மனசு பாதிச்சு அவளை கவனிக்காம இருந்துட்டேன்.. ஆனா நீங்க எல்லாருமா சேர்ந்துதானே அவளை எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சீங்க.. மாதவி உங்க எல்லாரையும் நம்பிதானே இந்த வீட்டுக்கு வந்தா.. நான் தப்பா இருந்திருந்தாலும் நீங்க அவளுக்கு ஆறுதலா இருந்திருக்கலாமே!!" ஹரி சரியாக பேச..
ஜெயந்திக்கு கதி கலங்கியது..
"இப்ப இந்த எழவெடுத்தவளுக்கு மரியாதை ஒன்னுதான் குறைச்சல்.. இவனுக்காக கொம்பு சீவி விட்ட காளை மாதிரி எப்படி நிக்கிறான்.. வார்த்தைக்கு வார்த்தை பொண்டாட்டிங்கறானே.. ஐயோ இந்த மூதேவியால என் ரெண்டு புள்ளைங்களும் சண்டை போட்டுக்கறாங்களே.." நெஞ்சம் அடித்துக் கொண்டது..
"இப்ப கூட என் பொண்டாட்டிய கூட்டிகிட்டு என்னால வீட்டை விட்டு வெளியே போக முடியும்..!!" அவன் சொல்லி முடித்த அடுத்த வினாடி அய்யோ கடவுளே என்ற ஜெயந்தியின் பார்வை ஆத்திரத்தோடு மாதவியை மோதியது..
"ஆனா என் பொண்டாட்டிதான் இந்த குடும்பத்தை பிரிச்சிட்டதா நீங்க எல்லாரும் அவளை தான் பழி சொல்லுவீங்க..!! அதனாலதான் அமைதியா இருக்கேன்.. எனக்கு தேவையெல்லாம் அவளுக்கு இந்த வீட்டுல சரியான மரியாதை கிடைக்கணும் அவ்வளவுதான்.." என்றான் அழுத்தமாக.
"மரியாதை கொடுக்க இவ என்ன கலெக்டரா.. இந்த வீட்ல வாழ வந்த மருமகள்தானே..!! நாங்க எல்லாரும் உட்கார வைச்சு அவளுக்கு சேவகம் செய்யணுமா..?" சரிதா கோபத்தோடு முகத்தை சுளித்தாள்..
"யாரும் அவளை உட்கார வைச்சு சேவை செய்ய வேண்டாம்.. மனுஷியா மதிச்சு அவகிட்டயும் நாலு வார்த்தை அன்பா பேசுங்க அது போதும்.. அப்படி உங்களால பேச முடியலன்னா அமைதியா இருங்க.. இப்ப எங்களுக்கு சாப்பாடு இருக்கா இல்லையா.." என்று மீண்டும் அதே கேள்வியில் வந்து நின்றான் ஹரி..
"சாப்பாடு இருக்குப்பா நீ உட்காரு.. கோபப்பட்டு வீட்டை விட்டு போயிடாதே.. எனக்கு என் பிள்ளைங்க ஒண்ணா இருக்கணும் அவ்வளவுதான்.. வேற எந்த ஆசையும் இல்லை.." கண்களை துடைத்துக் கொண்டு தட்டை எடுத்து வைக்க மனைவியை இழுத்துக் கொண்டு கீழே அமர்ந்தான் ஹரி.. ஒரு தட்டு போதும்.. என்று இன்னொரு தட்டை தூர வைத்தான்.. மற்றவர்களும் உணவுண்ண அமர்ந்தனர்.
வேண்டியதை பரிமாறிக் கொண்டு முதலில் மாதவிக்கு ஊட்ட ஆரம்பித்தான் ஹரி..
அவள் ஆவென்று ஆச்சரியத்தோடு வாயை பிளந்த நேரம் உணவு உள்ளே சென்றிருந்து.. கண்முன்னே நடந்து கொண்டிருக்கும் நிகழ்வை நம்ப இயலாமல் மூன்று பேரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்..
தொடரும்..
