- Joined
- Jan 10, 2023
- Messages
- 127
- Thread Author
- #1
"ஹலோ.. மிஸ்டர் மகேஷ்.. டாக்டர் பாஸ்கர் இத்தாலியில் இருந்து வந்துட்டாரா.. நேத்து வர்றதா சொல்லியிருந்தாரே".. ஹரிஷ்.. விரலால் நெற்றியை தேய்த்துக் கொண்டு டென்ஷனாக கேட்க..
"ஆமா சார்.. அப்படித்தான் சொன்னார்.. திடீர்னு பிளான் பண்ணாம இன்னொரு கான்ஃபரன்ஸ் அட்டென்ட் பண்ண வேண்டிய நிர்பந்தம்.. அதனால அவர் வர்றதுக்கு இன்னும் ரெண்டு.. மூணு நாள் ஆகும்னு நினைக்கிறேன்".. மகேஷின் வார்த்தைகளில் சோர்ந்து போனவன் அழைப்பை துண்டித்து ஃபோனை கட்டில் மீது தூக்கிப் போட்டான்..
நடு இரவில் பாஸ்கர் பரிந்துரைத்த தூக்க மாத்திரையை போட்டுக்கொண்டு சரிந்தவனுக்கு.. தூக்கம் வரவில்லை.. மாறாக போதையில் மிதப்பது போல் தலை சுற்றிக் கொண்டு வர.. அரைகுறையான உறக்கத்தில்.. மூளையில் தோன்றிய தெளிவில்லாத அலை, அலையான எண்ணங்கள்.. ஏதேதோ கனவுகள்.. என புரியாத காட்சிகளில் மதியும் சாருவும் மாறி மாறி வந்தனர்.. தன்னையறியாமல் இரவு முழுவதும் ஏதோ உளறிக் கொண்டே இருந்தான்.. அதிகபட்சம் அவன் உச்சரித்த வார்த்தை மதி.. மதி.. மதி.. அவன் ஆழ்மனம் ஹரிஷ் நிலை நாளுக்கு நாள் கவலைக்கிடமாக சென்று கொண்டிருப்பதை குறிப்பால் உணர்த்தியதோ என்னவோ
மறுநாள் காலையிலிருந்து உடற்பயிற்சியை தீவிர படுத்தினான்.. ட்ரெட்மில்லில் வியர்வை வழிய வெறித்தனமாக ஓடிக் கொண்டிருந்தவனை அருகே நின்று வாயில் கை வைத்து வியப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் சாரு.. தன் பிளாட்டில் உடற்பயிற்சிக்கென்றே தனியாக ஒரு அறையை பிரத்யேகமாக வடிவமைத்திருந்தான்..
விம்மி புடைத்த புஜங்களும்.. அகண்டு விரிந்த மார்பும்.. குறுகிய வயிறும்.. அதில் செதுக்கிய படிக்கட்டுகளும்.. என வியர்வையில் நனைந்த பனியன் கட்டுக்கோப்பான தேகத்தில் இறுகிப்படிய.. அடர்ந்த கேசத்தை சிலுப்பியபடி.. கூர்மையான பழுப்பு நிற விழிகளில் ஏதோ யோசனையை தாங்கி.. வீரனைப் போல் ஓடிக்கொண்டிருந்தவனை கண்டு ரசித்தாளோ..லயித்தாளோ..
"ஹரிஷ்.. நான்.. நானும் வரட்டுமா.. உன்ன மாதிரியே நானும் ஓடணும்".. என்று ட்ரெட்மிலில் ஏற முயன்றவளை உடன் தடுத்தவன்.. "ஹேய்.. என்ன பண்றே.. அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம்.. அமைதியா நில்லு".. என்றான் கடுமையான குரலில்..
சட்டென முகம் வாடிட "இல்ல இல்ல.. நானும் வருவேன்".. என்று கை காலை உதைத்து அடம்பிடித்தவளை.. ஆழ்ந்த மூச்செடுத்து சலிப்புடன் பார்த்தவன்.. "சரி என்னவோ பண்ணிக்கோ'.. என்று ட்ரெட்மில்லை நிறுத்திவிட்டு கீழே இறங்கினான்..
ஓடிச் சென்று மேலே ஏறிக்கொண்டு.. "ஹரிஷ் நீயும் வரலையா".. என்று கை நீட்டி அழைத்தவளை.. "இல்ல.. நீயே விளையாடு".. என்று பாராமுகமாக கூறியவன்.. சற்று தள்ளி தரையில் புஷ்ஷப் எடுக்க.. எப்போதும்.. இது போன்ற உடற்பயிற்சி செய்கையில்.. மதி உருண்டு வந்து.. அவனுக்கு அடியில் படுத்துக் கொள்வதும்.. ஒவ்வொரு முறையும் அவன் குனிந்து நிமர்கையில் தேகமும் தேகமும் உரச.. கழுத்தை கட்டிக் கொண்டு இதழோடு இதழ் கோர்த்து முத்தமிடுவதுமான தருணங்கள் நினைவினில் வந்து இம்சை செய்ய.. புஷ்ஷப் செய்வதை நிறுத்திவிட்டு.. கண்களை மூடி உதட்டை குவித்து உஃப்.. என ஊதியவன்.. "மதி.. மதி".. என்று பற்களை கடித்து அப்படியே தரையில் படுத்து விட்டான்..
சில நேரங்களில் அவன் முதுகில் ஏறி பொதி சுமக்க வைப்பாள் மதி.. காதோரம் இதழ்கள் ஊறுவதாய்.. குறும்பு செய்பவளை .. "மதி.. இரிடேட் பண்ணாம இறங்கு".. என்று கத்தினாலும்.. அவள் இறங்குவதற்கு வழிவகை செய்து கொடுக்காமல் தொடர்ந்து புஷ்ஷப் எடுப்பான் அவன்.. வளைத்து வடிவமைக்கப்பட்ட வெண்பஞ்சு தேகத்தில்.. நெஞ்சுப் பகுதியில்.. கொத்து மலர்களை குவியலாய்.. சற்று கூடுதலாய் குழைத்து வைத்ததைப் போல்.. அவன் முதுகில் அழுந்தும் அழகும்.. அவனோடு கலக்கும் அவள் வியர்வை வாசமும்.. தேகம் சிலிர்க்க வைத்து.. மோகம் தூண்டும் ஆண் ஹார்மோன்களை.. விழிக்க வைத்து புதுவித மாய உலகிற்கு இட்டுச் செல்லும்.. "மதிஇஇ".. என அவளை வளைத்து கீழே கிடத்தி உடற்பயிற்சிக்கு பதிலாக.. இரு உடல்கள் கூடி.. வெவ்வேறு விதங்களில் பயிற்சிகளில் ஈடுபட்டு மனம் புத்துணர்வு அடைந்தநாட்களும் உண்டு..
மறக்க நினைத்த நினைவுகளில் வலு கட்டாயமாக தன்னை புதைத்துக் கொண்டு.. விழிகளை மூடி மெய் மறந்திருந்த நிலையில்.. முதுகின் மேல் பளு கூடிய உணர்வு..
தேள் கொட்டியது போல் விருட்டென முதுகை திருப்பி.. "சாரு".. என்ற அதட்டலுடன்.. அவளை கீழே உதறி தள்ளி எழுந்து விட்டான்..
அவன் விலகியதில் உருண்டு விழுந்தவள்.. எழுந்து அமர்ந்து "ஏன் ஹரிஷ்.. இப்படி தள்ளி விடுறே".. உதட்டை சிறுபிள்ளையாய் பிதுக்க.. "என்ன இது.. என் மேலே ஏறி விளையாட்டு?.. கீழ விழுந்தா என்ன ஆகும்.. இனிமே நான் ஒர்கவுட் பண்ணும்போது நீ உள்ளே வரவே கூடாது புரிஞ்சுதா".. என்றான் கடுமையான குரலில்..
அவன் கோபத்தினால் அழுவது போல் முகம் மாறியவளை கண்டு இதயம் ஏதோ செய்ய சட்டென நிதானத்திற்கு வந்தவன்.. அருகே வந்து மென்மையாக அணைத்துக் கொண்டான்..
"சாரிடா சாரு.. உனக்கு ஏதாவது ஆகிடுமோன்னு பயந்து கோவத்துல கத்திட்டேன்.. இங்கே நீ வர்றது ரிஸ்க்டா.. விளையாட்டு போக்குல ஏதாவது எக்யூப்மென்ட் எடுத்து கையில கால்ல போட்டுக்கிட்டா நான் என்ன பண்ணுவேன் சொல்லு".. என்றவன் ராணிம்மாவை அழைத்து அவளை அனுப்பி வைத்து விட்டு.. மீண்டும் உடற்பயிற்சிகளை தொடர்ந்தான்..
அலுவலகத்திற்கு கிளம்பியவன் சாருவின் தொல்லை தாங்காமல் அவளையும் உடன் அழைத்து வந்திருந்தான்.. கலகலவென பேசிக் கொண்டிருக்கும் தங்கையும்.. ஆதரவாக அவ்வப்போது தலைகோதும் அன்னையும் இல்லாமல் வீடே வெறிச்சோடி போயிருக்க.. மென்மேலும் அழுத்தத்திற்கு ஆளானான் ஹரிஷ்..
அதிலும்.. மதி இல்லாத அலுவலகம்.. நரகமாய் கொன்றது.. குறுகிய காலத்திற்குள் முழுவதுமாய் தன் பெண்மைக்குள் கிறங்கடித்து.. மயக்கி.. தன் இயல்பையே மாற்றியிருந்த மதியின் மேல் மென்மேலும் கோபம்.. அவன் அயராத உழைப்பில் உருவான அலுவலகம்.. நேற்று வந்தவள் இந்த மதி.. அவள் இல்லாத இந்த அலுவலகம் ஏன் எனக்கு இத்தனை சோர்வைக் கொடுக்கிறது.. நொந்து போனான்..
எவ்வளவுதான் வேலைகளில் தன்னை முழ்கடித்துக் கொண்டாலும்.. ஒவ்வொரு இடமும்.. ஒவ்வொரு நினைவுகளாய் அவள் தேகம் தீண்டிய தருணங்களை உள்ளுக்குள் கிண்டி கிளறி அவனை இம்சித்தன..
வெறும் உடல் ரீதியான பந்தம் ஒரு மனிதனை இந்த அளவில் பாதிக்குமா.. சாருவை பிரிந்து தவித்த நாட்கள் கூட இத்தனை கொடுமையானதாய் இல்லையே!!.. அன்று மடியில் சாய்த்துக் கொள்ள மதி இருந்தாள்.. இன்று?.. இன்றுதான் உன் சாரு இருக்கிறாளே.. மனசாட்சி பதில் கொடுக்க.. ப்ச்.. அவ குழந்தை.. என்று விளங்காத விளக்கம் கொடுத்து சமாளித்தான்..
ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து கையில் கிடைத்த பொருட்களை மேஜையில் வைத்து உருட்டிக் கொண்டிருந்தாள் சாரு..
"புது டிசைனரை வர சொல்லுங்க".. இன்டர் காமில் அழைத்தான்..
வந்து நின்றவள் ஒரு இளம் வயதுப் பெண்.. ஹரிஷ் கவனத்தை கவர்வதற்கும் தன்னை தனித்துவமாக காட்டிக் கொள்வதற்கும் ரொம்பவே மெனக்கிட்டாள் அவள்..
அவளை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல் ஃபைலை புரட்டிக் கொண்டிருந்தான் ஹரிஷ்..
முன்பிருந்த டிசைனரை விட தான் சாமர்த்தியசாலி என்று நிருபிக்க பெருமளவு முயற்சித்தாள்.. அலட்டல் இல்லாத மதியின் வேலைகளில் ஒரு நேர்த்தி இருக்கும்.. தன் வேலைகளை சரியாக செய்து முடித்து விடுவதால் அத்தோடு சங்கிலித் தொடர் போல் இணைக்கப்பட்ட மற்றவர்களின் வேலைகளையும் கண்காணிக்க சொல்லி வலியுறுத்துவான் ஹரிஷ்..
"நைஸ்... இந்த டிசைன் ஓகே.. பர்ஃபெக்ட்".. என்ற ஹரிஷின் பாராட்டுக்களில் மனம் குளிர்ந்து போன புது டிசைனர் ஹரிஜா.. "சார்.. எனக்கு தெரியும்.. நீங்க இதைத்தான் அப்ரூவ் பண்ணுவீங்கன்னு.. பழைய டிசைன் சுத்த வேஸ்ட்.. கொஞ்சம் கூட சேடிஸ்பேக்ஷன் இல்ல.. நிச்சயம் அந்த டிசைனருக்கு கொஞ்சம் கூட நாலெட்ஜ் இருக்காதுன்னு நினைக்கிறேன்".. என்று ஆணவத்துடன் பேசியவளை மௌனமாக ஏறிட்டு பார்த்தபடி புது டிசைன் லேபிளுடன் இணைக்கப்பட்ட பிரிண்ட் அவுட் பேப்பரில் கையெழுத்திட்டான் ஹரிஷ்..
"இதையே ஃபைனலைஸ் பண்ணி ப்ரொடக்ஷன் அனுப்பிடுங்க".. என்று பைலை அவளிடம் கொடுக்க.. ஆர்வத்துடன் திறந்து பார்த்தவளுக்கு விழிகளிலேயே ஏமாற்றம்..
"சார்.. இது.. அந்த விண்மதி டிசைன் பண்ண லேபிள்".. என்று முகத்தை சுருக்கிட.. "எஸ்.. அந்த லேபில்தான் அப்ரூவ் பண்ணி இருக்கேன்.. உங்க லேபிள்ல வெஜ் லோகோ மிஸ்ஸிங்.. Fssai no பேக் சைடுல இருக்கு.. ப்ராடக்ட் நேம்ல ஃபாண்ட் சரியில்ல..
ஒரு ஃபுட் ப்ரோடக்ட் லேபிள் எப்படி இருக்கணும்.. அதற்கான ரூல்ஸ் ரெகுலேஷன் என்னன்னு மதி ஒரு மாஸ்டர் ஃபைல் கிரியேட் பண்ணி வச்சிருப்பாங்க.. எடுத்து செக் பண்ணி பாருங்க.. எல்லாத்தையும் முழுசா கத்துகிட்டு வந்து உருப்படியா ஒரு லேபிள் டிசைன் பண்ணிட்டு அப்புறமா அடுத்தவங்களை மட்டம் தட்டுங்க.. அதுவரைக்கும் அடக்கமா இருக்க முயற்சி பண்ணுங்க.. இதுதான் உங்களுக்கு லாஸ்ட் வார்னிங்.. நெக்ஸ்ட் டைம் மதியை பத்தி தப்பா ஒரு வார்த்தை உங்க வாயில வந்தா.. யூ வில் பி ஃபையர்டு".. என்று சொடுக்கிட்டு கடுமையான குரலில் எச்சரிக்க.. மிரண்டு போனாள் ஹரிஜா..
சாரு ஹரிஷையும் ஹரிஜாவையும் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு மீண்டும் தன் விளையாட்டில் கவனம் பதித்தாள்..
அடுத்து ஜோதியை அழைத்தவன் "ஜோதி.. மதி உங்க ஃபிரெண்டுதானே.. ஏன் இவ்ளோ நாள் வேலைக்கு வரல.. உங்களுக்கு ஏதாவது தெரியுமா.. பெண்டிங் ஒர்க்ஸ் இவ்ளோ இருக்கும்போது பொறுப்பில்லாமல் சொல்லாம கொள்ளாம எங்கே போனாங்க".. எதுவும் தெரியாதவன் போல் காட்டமாக கேட்க..
"சார்.. எனக்கு எப்படி தெரியும்.. அவ உங்களோட லிவிங் ரிலேஷன்ஷிப்ல இருந்ததால.. நான் பயங்கரமா திட்டி அவளோட பேசறதையே நிறுத்திட்டேன்.. உங்களுக்கு தெரிஞ்சுதான் அவ வேலையை ரிசைன் பண்ணிட்டு போயிருப்பான்னு நினைச்சேன்.. ஆனா நீங்களே எதுவும் தெரியாதுன்னு சொல்றது எனக்கே ஷாக்கா இருக்கு".. என்றவளின் முகத்தில் தோழியை நினைத்து ஒருவித பதட்டம்..
ஹரிஷ் தனக்கும் மதிக்குமான உறவு முறை பற்றி ஜோதியிடம் எதுவும் விளக்கவில்லை.. அவனைப் பொறுத்தவரை ஜோதி அவ்வளவு முக்கியமானவளும் இல்லையே.. ஆனாலும் மதியை எவ்வாறு இவள் தவறாக நினைக்கலாம் என்று கோபம் உள்ளூர எழ.. தன்னை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவன்.. "ஒருவேளை அவங்க அண்ணன் வீட்டுக்கு போயிருப்பாளோ".. என்று கேட்டான் சந்தேகமாக..
"வாய்ப்பு இல்ல சார்.. அவங்க அண்ணன் போன வாரம்தான் எனக்கு போன் பண்ணினாரு.. மதி போன் எடுக்கவே மாட்டேங்குறா.. பக்கத்துல இருந்தா கொஞ்சம் போன் குடுங்கன்னு என்கிட்ட சொன்னாரு.. நான் மூணு மாசமா ஆபீஸ் வரல.. என்னன்னு தெரியலன்னு சொல்லி போனை வச்சுட்டேன்".. என்று சொல்லவும் ஹரிஷ் இதயத்தினுள் இனம் புரியாத அச்சம் பரவியது.. "என் அண்ணனுக்கு நான் இருந்தாலும் ஒண்ணுதான் இல்லைனாலும் ஒண்ணுதான்".. அவள் அன்று சொன்ன வார்த்தைகள் இன்று ஏனோ மிகுந்த வலியை கொடுத்தன.. இதுநாள் வரை அவள் வீட்டிற்குதான் சென்றிருப்பாள் என்று நம்பியவனுக்கு ஜோதி சொன்ன தகவல் பேரிடி..
"சரி யு மே கோ நவ்".. என்றவன் மீண்டும் "ஒரு நிமிஷம்" என்று தன் கணீர் குரலில் முழங்க.. கதவு வரை சென்றவள் அப்படியே நின்று திரும்பினாள்..
"மதி கிட்ட பேசுறதும் பேசாம இருக்கறதும்.. தட் யுவர் பர்சனல்.. ஆனா மதியை பற்றி திட்றதுக்கு உங்களுக்கு எந்த ரைட்சும் கிடையாது.. காட் இட்".. என்றான் கோபம் தெறித்த அழுத்தமான குரலில்..
சார்.. நான் அவளோட ஃப்ரெண்ட் எனக்கு இல்லாத உரிமையா.. என்று தொண்டை வரை வந்த வார்த்தைகளை அப்படியே விழுங்கி கொண்டு சரி என்று தலையசைத்து சென்றுவிட்டாள் அவள்..
ஹரிஷ் அழுத்தமாக கண்களை மூடி திறந்தவன்.. ஆழ்ந்த யோசனையில் மூழ்கியிருந்தான்.. மூன்று மாதங்களாய் தங்கை தொலைந்து போனது தெரியாமல் போன வாரம்தான் போன் அடித்து கேட்டிருக்கிறானா.. என்ன அண்ணன் இவன்.. இப்போது கூட தங்கை காணவில்லை என்ற பதைபதைப்பு இல்லாமல்.. அலுவலகம் வந்து விசாரிக்காமல் எப்படி அலட்சியமாக இருக்க முடிகிறது.. மதியும் என்னை போல் தனிமையில் தவிக்க விடப்பட்ட பறவையா.. இருக்கையில் சாய்ந்து கண்களை மூடினான்.. சுற்றத்தால் புறக்கணிக்கப்படுவதன் வேதனை அவனுக்கும் புரியும் அல்லவா.. அண்ணனால் கைவிடப்பட்டு தோழியால் புறக்கணிக்கப்பட்டு.. என்கிட்ட என்ன சுகத்தை அனுபவிச்சே மதி.. யோசித்துப் பார்த்தவனுக்கு காயங்களைத் தவிர வேறெதையும் அதிகமாய் கொடுத்ததாய் நினைவில்லை.. கூடலில் கூட அவன் விருப்பமே பிரதானம்.. அவன் ஆளுமையே அதிகம்.. ஒவ்வொரு நாளும் வேகமும் மூர்க்கமும் முரட்டுத்தனமும் கூடிய அந்த உடலுறவில்.. வேதனையைத் தவிர பெரிதாக என்ன சுகத்தை அனுபவித்திருக்க போகிறாள்.. அதிலும் இறுதியாக வேண்டுமென்றே அவள் மனதை புண்படுத்த அவன் உச்சரிக்கும் அந்த ஒற்றை வார்த்தை "சாரு".. அவள் உடலோடு மனதையும் வதைத்த மிருகம் நான்.. தன் மீதே பெருங்கோபம் கொண்டான் ஹரிஷ்.. அண்ணன்.. தோழி.. நான்.. என அனைவராலும் புறக்கணிக்கப்பட்டு காயப்படுத்தப்பட்ட நிலையில் அவள் மனநிலை என்னவாக இருந்திருக்கும்.. அவள் நிலை உணர்கையில் இதயத்தினுள் வீரியம் கூடிய அடர் அமிலத்தை கொட்டியது போல் வலி பரவியது.. "மதிஇஇ.. எங்கேடி போனே".. இருக்கையில் சாய்ந்து கண் மூடினான்..
MD அறையிலிருந்து தன் இருக்கையில் வந்து அமர்ந்தாள் ஜோதி.. வேலையில் நாட்டமில்லாமல் மதியை சுற்றியே வட்டமிட்டது அவள் மனது..
யாரிடமும் சொல்லாமல் எங்கே சென்றாள்.. தவறு செய்து விட்டேனோ.. கேவலமாக பேசி அவளை உதாசீனப்படுத்தி விட்டேனே.. உடம்பு சுகத்துக்காகவும் பணத்துக்காகவும் மயங்கி ஹரிஷிடம் சென்றதாக நான் கற்பனை செய்து கொண்டது எவ்வளவு பெரிய தவறு.. ஹரிஷுடன் வசிக்க ஆரம்பித்த நாளிலிருந்து அவள் முகத்தில் மகிழ்ச்சி தொலைந்து போனதை ஜோதி கவனித்துக் கொண்டுதான் வந்தாள்.. ஆனால் மதியின் மீதிருந்த அதீத கோபம் அவளை நெருங்க விடாமல் செய்திருக்க.. மதியின் மனவலி தெரியாது போனது.. என்ன தோழி நான்.. மதியிடம் பேசியிருக்க வேண்டும்.. பாவம் மனதுக்குள் எதையோ வைத்துக் கொண்டு வெளியே சொல்ல முடியாமல் மருகி தவிர்த்து இருக்கிறாள்.. அன்று வாய்க்கு வந்தபடி தரக்குறைவாக பேசிய போதும்.. "நான் சொல்றதை கேளு ஜோதி" என்று எவ்வளவு கெஞ்சினாள்.. ஒரு நிமிடம் காது கொடுத்து கேட்டிருக்கலாமோ.. இப்போ எங்கே போனாளோ.. என்ன ஆனாளோ தெரியலையே.. இதயம் மதியை எண்ணி படபடவென அடித்துக் கொண்டது..
சமீப நாட்களாக குடித்துவிட்டு வீடு வருகிறான் ஹரிஷ்.. "மதி.. ஏய்".. இன்று பற்களை கடித்து போதையில் குழறியவன்.. "இந்த சட்டையை கொஞ்சம் கழட்டி விடு.. தூ.... க்க.. ம் வழுது.. இங்கே வா.. உட்காரு.. நான் சட்டையை கழட்டிட்டேன்.. நீயும் கழட்டு.. உம்மா.. என் செல்லம்".. தலையணையின் உறையை கழட்டிப் போட்டு கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டு உளறிக் கொண்டிருக்க..
"நானும் சட்டையை கழட்டிட்டேன்".. என்று வெற்று மேனியாய் அவன் முன்னே வந்து நின்றாள் சாரு..
போதையில் சிவந்த கண்களுடன் தலை முதல் கால் வரை அவளை அளந்தவன்.. "சாரு.. இங்கே என்ன பண்றே".. என்றான் நிலை தடுமாறாமல்.. மதியிடம் கூடும் போது சாருவின் பெயரை நிமிடத்திற்கு ஒருமுறை உச்சரித்தவன்.. இன்று சாருவின் இந்தக் கோலத்தில் கண்டும் போதையிலும் தன்னிலை இழக்காதது ஏனோ.. மதியின் விழியசைவில் ஜனிக்கும் உணர்ச்சிகள் சாருவின் நிர்வாணத்தில் கிளர்ந்தெழ வில்லை.. வெறுப்பும் கோபமும் சூழ அவள் உடையைத் தேடினான்..
"இன்னைக்கு டிவில ஒரு படம் பார்த்தேன்.. அதுல அந்த பையனும் பொண்ணும் இப்படித்தான் இருந்தாங்க.. ரெண்டு பேரும் கட்டி புடிச்சுக்கிட்டாங்க.. நாமளும்".. என்று அவனை நெருங்க.. சட்டென கண்ணில் பட்ட கீழிருந்த பருத்தி துப்பட்டாவை எடுத்து அவள் மீது போர்த்தி விட்டவன்
"ம்ஹும்.. தப்பு.. தப்பு.. அதெல்லாம் தப்பு.. நாம இப்படி பண்ண கூடாது.. நீ முதல்ல வெளியே போ".. என்று அவளை தரதரவென இழுத்துச் சென்று அவள் அறையில் கொண்டு போய் விட்டு தள்ளாடிக்கொண்டே தன்னறைக்கு வந்தவன்.. தன் வெற்று மேனியில் அன்று மதி அணிந்த தன் சட்டையை அணிந்து கொண்டு ஆழ்ந்த நுகர்ந்து வாசம் அவள் பிடித்தான்..
தொடரும்..
"ஆமா சார்.. அப்படித்தான் சொன்னார்.. திடீர்னு பிளான் பண்ணாம இன்னொரு கான்ஃபரன்ஸ் அட்டென்ட் பண்ண வேண்டிய நிர்பந்தம்.. அதனால அவர் வர்றதுக்கு இன்னும் ரெண்டு.. மூணு நாள் ஆகும்னு நினைக்கிறேன்".. மகேஷின் வார்த்தைகளில் சோர்ந்து போனவன் அழைப்பை துண்டித்து ஃபோனை கட்டில் மீது தூக்கிப் போட்டான்..
நடு இரவில் பாஸ்கர் பரிந்துரைத்த தூக்க மாத்திரையை போட்டுக்கொண்டு சரிந்தவனுக்கு.. தூக்கம் வரவில்லை.. மாறாக போதையில் மிதப்பது போல் தலை சுற்றிக் கொண்டு வர.. அரைகுறையான உறக்கத்தில்.. மூளையில் தோன்றிய தெளிவில்லாத அலை, அலையான எண்ணங்கள்.. ஏதேதோ கனவுகள்.. என புரியாத காட்சிகளில் மதியும் சாருவும் மாறி மாறி வந்தனர்.. தன்னையறியாமல் இரவு முழுவதும் ஏதோ உளறிக் கொண்டே இருந்தான்.. அதிகபட்சம் அவன் உச்சரித்த வார்த்தை மதி.. மதி.. மதி.. அவன் ஆழ்மனம் ஹரிஷ் நிலை நாளுக்கு நாள் கவலைக்கிடமாக சென்று கொண்டிருப்பதை குறிப்பால் உணர்த்தியதோ என்னவோ
மறுநாள் காலையிலிருந்து உடற்பயிற்சியை தீவிர படுத்தினான்.. ட்ரெட்மில்லில் வியர்வை வழிய வெறித்தனமாக ஓடிக் கொண்டிருந்தவனை அருகே நின்று வாயில் கை வைத்து வியப்புடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் சாரு.. தன் பிளாட்டில் உடற்பயிற்சிக்கென்றே தனியாக ஒரு அறையை பிரத்யேகமாக வடிவமைத்திருந்தான்..
விம்மி புடைத்த புஜங்களும்.. அகண்டு விரிந்த மார்பும்.. குறுகிய வயிறும்.. அதில் செதுக்கிய படிக்கட்டுகளும்.. என வியர்வையில் நனைந்த பனியன் கட்டுக்கோப்பான தேகத்தில் இறுகிப்படிய.. அடர்ந்த கேசத்தை சிலுப்பியபடி.. கூர்மையான பழுப்பு நிற விழிகளில் ஏதோ யோசனையை தாங்கி.. வீரனைப் போல் ஓடிக்கொண்டிருந்தவனை கண்டு ரசித்தாளோ..லயித்தாளோ..
"ஹரிஷ்.. நான்.. நானும் வரட்டுமா.. உன்ன மாதிரியே நானும் ஓடணும்".. என்று ட்ரெட்மிலில் ஏற முயன்றவளை உடன் தடுத்தவன்.. "ஹேய்.. என்ன பண்றே.. அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம்.. அமைதியா நில்லு".. என்றான் கடுமையான குரலில்..
சட்டென முகம் வாடிட "இல்ல இல்ல.. நானும் வருவேன்".. என்று கை காலை உதைத்து அடம்பிடித்தவளை.. ஆழ்ந்த மூச்செடுத்து சலிப்புடன் பார்த்தவன்.. "சரி என்னவோ பண்ணிக்கோ'.. என்று ட்ரெட்மில்லை நிறுத்திவிட்டு கீழே இறங்கினான்..
ஓடிச் சென்று மேலே ஏறிக்கொண்டு.. "ஹரிஷ் நீயும் வரலையா".. என்று கை நீட்டி அழைத்தவளை.. "இல்ல.. நீயே விளையாடு".. என்று பாராமுகமாக கூறியவன்.. சற்று தள்ளி தரையில் புஷ்ஷப் எடுக்க.. எப்போதும்.. இது போன்ற உடற்பயிற்சி செய்கையில்.. மதி உருண்டு வந்து.. அவனுக்கு அடியில் படுத்துக் கொள்வதும்.. ஒவ்வொரு முறையும் அவன் குனிந்து நிமர்கையில் தேகமும் தேகமும் உரச.. கழுத்தை கட்டிக் கொண்டு இதழோடு இதழ் கோர்த்து முத்தமிடுவதுமான தருணங்கள் நினைவினில் வந்து இம்சை செய்ய.. புஷ்ஷப் செய்வதை நிறுத்திவிட்டு.. கண்களை மூடி உதட்டை குவித்து உஃப்.. என ஊதியவன்.. "மதி.. மதி".. என்று பற்களை கடித்து அப்படியே தரையில் படுத்து விட்டான்..
சில நேரங்களில் அவன் முதுகில் ஏறி பொதி சுமக்க வைப்பாள் மதி.. காதோரம் இதழ்கள் ஊறுவதாய்.. குறும்பு செய்பவளை .. "மதி.. இரிடேட் பண்ணாம இறங்கு".. என்று கத்தினாலும்.. அவள் இறங்குவதற்கு வழிவகை செய்து கொடுக்காமல் தொடர்ந்து புஷ்ஷப் எடுப்பான் அவன்.. வளைத்து வடிவமைக்கப்பட்ட வெண்பஞ்சு தேகத்தில்.. நெஞ்சுப் பகுதியில்.. கொத்து மலர்களை குவியலாய்.. சற்று கூடுதலாய் குழைத்து வைத்ததைப் போல்.. அவன் முதுகில் அழுந்தும் அழகும்.. அவனோடு கலக்கும் அவள் வியர்வை வாசமும்.. தேகம் சிலிர்க்க வைத்து.. மோகம் தூண்டும் ஆண் ஹார்மோன்களை.. விழிக்க வைத்து புதுவித மாய உலகிற்கு இட்டுச் செல்லும்.. "மதிஇஇ".. என அவளை வளைத்து கீழே கிடத்தி உடற்பயிற்சிக்கு பதிலாக.. இரு உடல்கள் கூடி.. வெவ்வேறு விதங்களில் பயிற்சிகளில் ஈடுபட்டு மனம் புத்துணர்வு அடைந்தநாட்களும் உண்டு..
மறக்க நினைத்த நினைவுகளில் வலு கட்டாயமாக தன்னை புதைத்துக் கொண்டு.. விழிகளை மூடி மெய் மறந்திருந்த நிலையில்.. முதுகின் மேல் பளு கூடிய உணர்வு..
தேள் கொட்டியது போல் விருட்டென முதுகை திருப்பி.. "சாரு".. என்ற அதட்டலுடன்.. அவளை கீழே உதறி தள்ளி எழுந்து விட்டான்..
அவன் விலகியதில் உருண்டு விழுந்தவள்.. எழுந்து அமர்ந்து "ஏன் ஹரிஷ்.. இப்படி தள்ளி விடுறே".. உதட்டை சிறுபிள்ளையாய் பிதுக்க.. "என்ன இது.. என் மேலே ஏறி விளையாட்டு?.. கீழ விழுந்தா என்ன ஆகும்.. இனிமே நான் ஒர்கவுட் பண்ணும்போது நீ உள்ளே வரவே கூடாது புரிஞ்சுதா".. என்றான் கடுமையான குரலில்..
அவன் கோபத்தினால் அழுவது போல் முகம் மாறியவளை கண்டு இதயம் ஏதோ செய்ய சட்டென நிதானத்திற்கு வந்தவன்.. அருகே வந்து மென்மையாக அணைத்துக் கொண்டான்..
"சாரிடா சாரு.. உனக்கு ஏதாவது ஆகிடுமோன்னு பயந்து கோவத்துல கத்திட்டேன்.. இங்கே நீ வர்றது ரிஸ்க்டா.. விளையாட்டு போக்குல ஏதாவது எக்யூப்மென்ட் எடுத்து கையில கால்ல போட்டுக்கிட்டா நான் என்ன பண்ணுவேன் சொல்லு".. என்றவன் ராணிம்மாவை அழைத்து அவளை அனுப்பி வைத்து விட்டு.. மீண்டும் உடற்பயிற்சிகளை தொடர்ந்தான்..
அலுவலகத்திற்கு கிளம்பியவன் சாருவின் தொல்லை தாங்காமல் அவளையும் உடன் அழைத்து வந்திருந்தான்.. கலகலவென பேசிக் கொண்டிருக்கும் தங்கையும்.. ஆதரவாக அவ்வப்போது தலைகோதும் அன்னையும் இல்லாமல் வீடே வெறிச்சோடி போயிருக்க.. மென்மேலும் அழுத்தத்திற்கு ஆளானான் ஹரிஷ்..
அதிலும்.. மதி இல்லாத அலுவலகம்.. நரகமாய் கொன்றது.. குறுகிய காலத்திற்குள் முழுவதுமாய் தன் பெண்மைக்குள் கிறங்கடித்து.. மயக்கி.. தன் இயல்பையே மாற்றியிருந்த மதியின் மேல் மென்மேலும் கோபம்.. அவன் அயராத உழைப்பில் உருவான அலுவலகம்.. நேற்று வந்தவள் இந்த மதி.. அவள் இல்லாத இந்த அலுவலகம் ஏன் எனக்கு இத்தனை சோர்வைக் கொடுக்கிறது.. நொந்து போனான்..
எவ்வளவுதான் வேலைகளில் தன்னை முழ்கடித்துக் கொண்டாலும்.. ஒவ்வொரு இடமும்.. ஒவ்வொரு நினைவுகளாய் அவள் தேகம் தீண்டிய தருணங்களை உள்ளுக்குள் கிண்டி கிளறி அவனை இம்சித்தன..
வெறும் உடல் ரீதியான பந்தம் ஒரு மனிதனை இந்த அளவில் பாதிக்குமா.. சாருவை பிரிந்து தவித்த நாட்கள் கூட இத்தனை கொடுமையானதாய் இல்லையே!!.. அன்று மடியில் சாய்த்துக் கொள்ள மதி இருந்தாள்.. இன்று?.. இன்றுதான் உன் சாரு இருக்கிறாளே.. மனசாட்சி பதில் கொடுக்க.. ப்ச்.. அவ குழந்தை.. என்று விளங்காத விளக்கம் கொடுத்து சமாளித்தான்..
ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து கையில் கிடைத்த பொருட்களை மேஜையில் வைத்து உருட்டிக் கொண்டிருந்தாள் சாரு..
"புது டிசைனரை வர சொல்லுங்க".. இன்டர் காமில் அழைத்தான்..
வந்து நின்றவள் ஒரு இளம் வயதுப் பெண்.. ஹரிஷ் கவனத்தை கவர்வதற்கும் தன்னை தனித்துவமாக காட்டிக் கொள்வதற்கும் ரொம்பவே மெனக்கிட்டாள் அவள்..
அவளை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல் ஃபைலை புரட்டிக் கொண்டிருந்தான் ஹரிஷ்..
முன்பிருந்த டிசைனரை விட தான் சாமர்த்தியசாலி என்று நிருபிக்க பெருமளவு முயற்சித்தாள்.. அலட்டல் இல்லாத மதியின் வேலைகளில் ஒரு நேர்த்தி இருக்கும்.. தன் வேலைகளை சரியாக செய்து முடித்து விடுவதால் அத்தோடு சங்கிலித் தொடர் போல் இணைக்கப்பட்ட மற்றவர்களின் வேலைகளையும் கண்காணிக்க சொல்லி வலியுறுத்துவான் ஹரிஷ்..
"நைஸ்... இந்த டிசைன் ஓகே.. பர்ஃபெக்ட்".. என்ற ஹரிஷின் பாராட்டுக்களில் மனம் குளிர்ந்து போன புது டிசைனர் ஹரிஜா.. "சார்.. எனக்கு தெரியும்.. நீங்க இதைத்தான் அப்ரூவ் பண்ணுவீங்கன்னு.. பழைய டிசைன் சுத்த வேஸ்ட்.. கொஞ்சம் கூட சேடிஸ்பேக்ஷன் இல்ல.. நிச்சயம் அந்த டிசைனருக்கு கொஞ்சம் கூட நாலெட்ஜ் இருக்காதுன்னு நினைக்கிறேன்".. என்று ஆணவத்துடன் பேசியவளை மௌனமாக ஏறிட்டு பார்த்தபடி புது டிசைன் லேபிளுடன் இணைக்கப்பட்ட பிரிண்ட் அவுட் பேப்பரில் கையெழுத்திட்டான் ஹரிஷ்..
"இதையே ஃபைனலைஸ் பண்ணி ப்ரொடக்ஷன் அனுப்பிடுங்க".. என்று பைலை அவளிடம் கொடுக்க.. ஆர்வத்துடன் திறந்து பார்த்தவளுக்கு விழிகளிலேயே ஏமாற்றம்..
"சார்.. இது.. அந்த விண்மதி டிசைன் பண்ண லேபிள்".. என்று முகத்தை சுருக்கிட.. "எஸ்.. அந்த லேபில்தான் அப்ரூவ் பண்ணி இருக்கேன்.. உங்க லேபிள்ல வெஜ் லோகோ மிஸ்ஸிங்.. Fssai no பேக் சைடுல இருக்கு.. ப்ராடக்ட் நேம்ல ஃபாண்ட் சரியில்ல..
ஒரு ஃபுட் ப்ரோடக்ட் லேபிள் எப்படி இருக்கணும்.. அதற்கான ரூல்ஸ் ரெகுலேஷன் என்னன்னு மதி ஒரு மாஸ்டர் ஃபைல் கிரியேட் பண்ணி வச்சிருப்பாங்க.. எடுத்து செக் பண்ணி பாருங்க.. எல்லாத்தையும் முழுசா கத்துகிட்டு வந்து உருப்படியா ஒரு லேபிள் டிசைன் பண்ணிட்டு அப்புறமா அடுத்தவங்களை மட்டம் தட்டுங்க.. அதுவரைக்கும் அடக்கமா இருக்க முயற்சி பண்ணுங்க.. இதுதான் உங்களுக்கு லாஸ்ட் வார்னிங்.. நெக்ஸ்ட் டைம் மதியை பத்தி தப்பா ஒரு வார்த்தை உங்க வாயில வந்தா.. யூ வில் பி ஃபையர்டு".. என்று சொடுக்கிட்டு கடுமையான குரலில் எச்சரிக்க.. மிரண்டு போனாள் ஹரிஜா..
சாரு ஹரிஷையும் ஹரிஜாவையும் ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு மீண்டும் தன் விளையாட்டில் கவனம் பதித்தாள்..
அடுத்து ஜோதியை அழைத்தவன் "ஜோதி.. மதி உங்க ஃபிரெண்டுதானே.. ஏன் இவ்ளோ நாள் வேலைக்கு வரல.. உங்களுக்கு ஏதாவது தெரியுமா.. பெண்டிங் ஒர்க்ஸ் இவ்ளோ இருக்கும்போது பொறுப்பில்லாமல் சொல்லாம கொள்ளாம எங்கே போனாங்க".. எதுவும் தெரியாதவன் போல் காட்டமாக கேட்க..
"சார்.. எனக்கு எப்படி தெரியும்.. அவ உங்களோட லிவிங் ரிலேஷன்ஷிப்ல இருந்ததால.. நான் பயங்கரமா திட்டி அவளோட பேசறதையே நிறுத்திட்டேன்.. உங்களுக்கு தெரிஞ்சுதான் அவ வேலையை ரிசைன் பண்ணிட்டு போயிருப்பான்னு நினைச்சேன்.. ஆனா நீங்களே எதுவும் தெரியாதுன்னு சொல்றது எனக்கே ஷாக்கா இருக்கு".. என்றவளின் முகத்தில் தோழியை நினைத்து ஒருவித பதட்டம்..
ஹரிஷ் தனக்கும் மதிக்குமான உறவு முறை பற்றி ஜோதியிடம் எதுவும் விளக்கவில்லை.. அவனைப் பொறுத்தவரை ஜோதி அவ்வளவு முக்கியமானவளும் இல்லையே.. ஆனாலும் மதியை எவ்வாறு இவள் தவறாக நினைக்கலாம் என்று கோபம் உள்ளூர எழ.. தன்னை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவன்.. "ஒருவேளை அவங்க அண்ணன் வீட்டுக்கு போயிருப்பாளோ".. என்று கேட்டான் சந்தேகமாக..
"வாய்ப்பு இல்ல சார்.. அவங்க அண்ணன் போன வாரம்தான் எனக்கு போன் பண்ணினாரு.. மதி போன் எடுக்கவே மாட்டேங்குறா.. பக்கத்துல இருந்தா கொஞ்சம் போன் குடுங்கன்னு என்கிட்ட சொன்னாரு.. நான் மூணு மாசமா ஆபீஸ் வரல.. என்னன்னு தெரியலன்னு சொல்லி போனை வச்சுட்டேன்".. என்று சொல்லவும் ஹரிஷ் இதயத்தினுள் இனம் புரியாத அச்சம் பரவியது.. "என் அண்ணனுக்கு நான் இருந்தாலும் ஒண்ணுதான் இல்லைனாலும் ஒண்ணுதான்".. அவள் அன்று சொன்ன வார்த்தைகள் இன்று ஏனோ மிகுந்த வலியை கொடுத்தன.. இதுநாள் வரை அவள் வீட்டிற்குதான் சென்றிருப்பாள் என்று நம்பியவனுக்கு ஜோதி சொன்ன தகவல் பேரிடி..
"சரி யு மே கோ நவ்".. என்றவன் மீண்டும் "ஒரு நிமிஷம்" என்று தன் கணீர் குரலில் முழங்க.. கதவு வரை சென்றவள் அப்படியே நின்று திரும்பினாள்..
"மதி கிட்ட பேசுறதும் பேசாம இருக்கறதும்.. தட் யுவர் பர்சனல்.. ஆனா மதியை பற்றி திட்றதுக்கு உங்களுக்கு எந்த ரைட்சும் கிடையாது.. காட் இட்".. என்றான் கோபம் தெறித்த அழுத்தமான குரலில்..
சார்.. நான் அவளோட ஃப்ரெண்ட் எனக்கு இல்லாத உரிமையா.. என்று தொண்டை வரை வந்த வார்த்தைகளை அப்படியே விழுங்கி கொண்டு சரி என்று தலையசைத்து சென்றுவிட்டாள் அவள்..
ஹரிஷ் அழுத்தமாக கண்களை மூடி திறந்தவன்.. ஆழ்ந்த யோசனையில் மூழ்கியிருந்தான்.. மூன்று மாதங்களாய் தங்கை தொலைந்து போனது தெரியாமல் போன வாரம்தான் போன் அடித்து கேட்டிருக்கிறானா.. என்ன அண்ணன் இவன்.. இப்போது கூட தங்கை காணவில்லை என்ற பதைபதைப்பு இல்லாமல்.. அலுவலகம் வந்து விசாரிக்காமல் எப்படி அலட்சியமாக இருக்க முடிகிறது.. மதியும் என்னை போல் தனிமையில் தவிக்க விடப்பட்ட பறவையா.. இருக்கையில் சாய்ந்து கண்களை மூடினான்.. சுற்றத்தால் புறக்கணிக்கப்படுவதன் வேதனை அவனுக்கும் புரியும் அல்லவா.. அண்ணனால் கைவிடப்பட்டு தோழியால் புறக்கணிக்கப்பட்டு.. என்கிட்ட என்ன சுகத்தை அனுபவிச்சே மதி.. யோசித்துப் பார்த்தவனுக்கு காயங்களைத் தவிர வேறெதையும் அதிகமாய் கொடுத்ததாய் நினைவில்லை.. கூடலில் கூட அவன் விருப்பமே பிரதானம்.. அவன் ஆளுமையே அதிகம்.. ஒவ்வொரு நாளும் வேகமும் மூர்க்கமும் முரட்டுத்தனமும் கூடிய அந்த உடலுறவில்.. வேதனையைத் தவிர பெரிதாக என்ன சுகத்தை அனுபவித்திருக்க போகிறாள்.. அதிலும் இறுதியாக வேண்டுமென்றே அவள் மனதை புண்படுத்த அவன் உச்சரிக்கும் அந்த ஒற்றை வார்த்தை "சாரு".. அவள் உடலோடு மனதையும் வதைத்த மிருகம் நான்.. தன் மீதே பெருங்கோபம் கொண்டான் ஹரிஷ்.. அண்ணன்.. தோழி.. நான்.. என அனைவராலும் புறக்கணிக்கப்பட்டு காயப்படுத்தப்பட்ட நிலையில் அவள் மனநிலை என்னவாக இருந்திருக்கும்.. அவள் நிலை உணர்கையில் இதயத்தினுள் வீரியம் கூடிய அடர் அமிலத்தை கொட்டியது போல் வலி பரவியது.. "மதிஇஇ.. எங்கேடி போனே".. இருக்கையில் சாய்ந்து கண் மூடினான்..
MD அறையிலிருந்து தன் இருக்கையில் வந்து அமர்ந்தாள் ஜோதி.. வேலையில் நாட்டமில்லாமல் மதியை சுற்றியே வட்டமிட்டது அவள் மனது..
யாரிடமும் சொல்லாமல் எங்கே சென்றாள்.. தவறு செய்து விட்டேனோ.. கேவலமாக பேசி அவளை உதாசீனப்படுத்தி விட்டேனே.. உடம்பு சுகத்துக்காகவும் பணத்துக்காகவும் மயங்கி ஹரிஷிடம் சென்றதாக நான் கற்பனை செய்து கொண்டது எவ்வளவு பெரிய தவறு.. ஹரிஷுடன் வசிக்க ஆரம்பித்த நாளிலிருந்து அவள் முகத்தில் மகிழ்ச்சி தொலைந்து போனதை ஜோதி கவனித்துக் கொண்டுதான் வந்தாள்.. ஆனால் மதியின் மீதிருந்த அதீத கோபம் அவளை நெருங்க விடாமல் செய்திருக்க.. மதியின் மனவலி தெரியாது போனது.. என்ன தோழி நான்.. மதியிடம் பேசியிருக்க வேண்டும்.. பாவம் மனதுக்குள் எதையோ வைத்துக் கொண்டு வெளியே சொல்ல முடியாமல் மருகி தவிர்த்து இருக்கிறாள்.. அன்று வாய்க்கு வந்தபடி தரக்குறைவாக பேசிய போதும்.. "நான் சொல்றதை கேளு ஜோதி" என்று எவ்வளவு கெஞ்சினாள்.. ஒரு நிமிடம் காது கொடுத்து கேட்டிருக்கலாமோ.. இப்போ எங்கே போனாளோ.. என்ன ஆனாளோ தெரியலையே.. இதயம் மதியை எண்ணி படபடவென அடித்துக் கொண்டது..
சமீப நாட்களாக குடித்துவிட்டு வீடு வருகிறான் ஹரிஷ்.. "மதி.. ஏய்".. இன்று பற்களை கடித்து போதையில் குழறியவன்.. "இந்த சட்டையை கொஞ்சம் கழட்டி விடு.. தூ.... க்க.. ம் வழுது.. இங்கே வா.. உட்காரு.. நான் சட்டையை கழட்டிட்டேன்.. நீயும் கழட்டு.. உம்மா.. என் செல்லம்".. தலையணையின் உறையை கழட்டிப் போட்டு கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டு உளறிக் கொண்டிருக்க..
"நானும் சட்டையை கழட்டிட்டேன்".. என்று வெற்று மேனியாய் அவன் முன்னே வந்து நின்றாள் சாரு..
போதையில் சிவந்த கண்களுடன் தலை முதல் கால் வரை அவளை அளந்தவன்.. "சாரு.. இங்கே என்ன பண்றே".. என்றான் நிலை தடுமாறாமல்.. மதியிடம் கூடும் போது சாருவின் பெயரை நிமிடத்திற்கு ஒருமுறை உச்சரித்தவன்.. இன்று சாருவின் இந்தக் கோலத்தில் கண்டும் போதையிலும் தன்னிலை இழக்காதது ஏனோ.. மதியின் விழியசைவில் ஜனிக்கும் உணர்ச்சிகள் சாருவின் நிர்வாணத்தில் கிளர்ந்தெழ வில்லை.. வெறுப்பும் கோபமும் சூழ அவள் உடையைத் தேடினான்..
"இன்னைக்கு டிவில ஒரு படம் பார்த்தேன்.. அதுல அந்த பையனும் பொண்ணும் இப்படித்தான் இருந்தாங்க.. ரெண்டு பேரும் கட்டி புடிச்சுக்கிட்டாங்க.. நாமளும்".. என்று அவனை நெருங்க.. சட்டென கண்ணில் பட்ட கீழிருந்த பருத்தி துப்பட்டாவை எடுத்து அவள் மீது போர்த்தி விட்டவன்
"ம்ஹும்.. தப்பு.. தப்பு.. அதெல்லாம் தப்பு.. நாம இப்படி பண்ண கூடாது.. நீ முதல்ல வெளியே போ".. என்று அவளை தரதரவென இழுத்துச் சென்று அவள் அறையில் கொண்டு போய் விட்டு தள்ளாடிக்கொண்டே தன்னறைக்கு வந்தவன்.. தன் வெற்று மேனியில் அன்று மதி அணிந்த தன் சட்டையை அணிந்து கொண்டு ஆழ்ந்த நுகர்ந்து வாசம் அவள் பிடித்தான்..
தொடரும்..
Last edited:
