• வணக்கம், சனாகீத் தமிழ் நாவல்கள் தளத்திற்கு உங்களை அன்புடன் வரவேற்கிறோம்.🙏🙏🙏🙏

பனித்துளி 5

Active member
Joined
Nov 20, 2024
Messages
53
"நிவி.. எப்படி இருக்கே.. உடம்புக்கு எதுவும் பிரச்சனை இல்லையே.. நேத்து நீ ஆபீஸ் வரவே இல்லையே என்ன ஆச்சு".. அன்பு கலந்த அக்கறையோடு கேட்டவனின் குரலில் திரும்பினாள் மான்வி.. அருகே திவாகர்.. கண்ணியமாக விலகி நிற்கும் அவன் குணம் பிடித்தது.. அதை ஈர்ப்பு என்றோ காதல் என்றோ சொல்லி விட முடியாது.. ஒரு விதமான மரியாதை..

மெல்லிய புன்னகையுடன் அவனை நோக்கியவள்.. அடுத்து சொல்ல வேண்டிய வார்த்தைகளுக்காக சற்று தடுமாறி.. "அது".. என்று இழுத்தவள் உண்மையை சொல்லிவிட வேண்டிய கட்டாயத்தில்.. குரலை செருமிக் கொண்டு.. "நேற்று என்னை பெண் பார்க்க வந்திருந்தாங்க".. ஒரு வழியாக சொல்லி முடித்திருந்தாள்.. அடுத்த கணமே திவாகரனின் முகமும் சுருங்கி போனதை கவனித்துக் கொண்டுதான் இருந்தாள்.. உள்ளுக்குள் சிறு வருத்தம் பரவினாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளிடம்.. திவாகரும் அவளுக்கு ஈடாக தன் வருத்தத்தை மறைத்துக் கொண்டு.. "ஓஹ்.. சூப்பர்.. சக்ஸஸ்தானே" என்றான் கண்கள் தெளிவாக பிரதிபலித்த சோக சாயலுடன்.. ஆனாலும் இன்னும் கூட எதிர்பார்ப்பு சற்று மிச்சமிருந்தது அவனிடம்..

"ஹ்ம்ம்.. சக்ஸஸ்தான்.. சீக்கிரம் கல்யாணம் பேசி முடிவு பண்ணிடுவாங்க" சொல்லுவதற்கே சங்கடம்தான்.. ஆனாலும் வேறு வழி இல்லையே.. அவனை காயப்படுத்த கூடாது என்பதற்காக உண்மைகளை மறைக்க முடியுமா.. அல்லது நடப்பதை தடுக்க முடியுமா.. பெண் பார்க்க வந்த அன்றே முத்தம் கொடுத்த அரக்கனை.. எதிர்த்து நின்று தான் விருப்பப்பட்டதை செய்யத்தான் முடியுமா.. அம்மா அப்பா பற்றிய கலக்கமும் வெறுப்பும் நீங்கி.. அவர்களின் ஆதிக்கத்தை முழுவதுமாக ஜீவா தன் கையில் எடுத்துக் கொண்டதாக தோன்றியது மான்விக்கு.. ஜீவா என்ற பெயர் வைத்து என் ஜீவனை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.. மனதுக்குள் அவனை கண்டமேனிக்கு வறுத்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

"வாவ்.. கங்கிராஜுலேசன்" என்றவனின் வார்த்தைகளில் உயிர்ப்பே இல்லை.. ஜீவாவைப் பற்றியே யோசித்துக் கொண்டிருந்தவள் திவாகர் வாழ்த்து கூறியதில் நினைவலைகள் கலைந்து நிமிர்ந்து.. "தேங்க்ஸ்" என்றாள் வலிய புன்னகைத்து..

"அப்புறம் சார்".. என்று ஏதோ சொல்ல ஆரம்பிக்க "நீ என்னை திவாகர்ன்னே கூப்பிடலாம்.. எத்தனையோ முறை சொல்லிட்டேன்".. உரிமையோடு கண்டித்தான் அவன்..

இதழும் அறியாத லேசான புன்னகையுடன் "திவாகர் நேத்து நீங்க ஒரு மெசேஜ் அனுப்பி இருந்தீங்க".. என்று ஆரம்பித்து "அந்த மெசேஜ்க்கு என்னால ரிப்ளை பண்ண முடியல".. என்று அவள் காரணம் சொல்லும் முன்னே, அவனாகவே.. "இனிமே அதுக்கு அவசியமில்லையே" என்று விரக்தியாக புன்னகைத்திருந்தான்.. மான்விக்கு என்னவோ போல் ஆகிவிட்டது.. சில வினாடிகள் விரும்பத்தகாத மவுனமே நீடித்திருக்க அவளை தவிக்க விடாமல் "சரி நீ வேலைய பாரு" என்று விட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து சென்றிருந்தான் திவாகர்..

"மேரேஜ் பிக்ஸ் ஆகிடுச்சா".. திவாகர் சென்றவுடன்.. உட்கார்ந்த மேனிக்கு சுழல் நாற்காலியோடு அவளருகே நகர்ந்து வந்தாள் அக்ஷயா..

"ஒட்டு கேட்டியா".. அவள் பக்கம் பார்வையை திருப்பாது தனது கணினியின் கீ போர்டை தட்டிக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

"ஒட்டு கேக்குற அளவு நீங்க ஒன்னும் ரகசியமா பேசிக்கலையே.. சத்தமா தானே பேசிட்டு இருந்தீங்க.. சரி சொல்லு.. கல்யாணம் முடிவாகிடுச்சா.. மாப்பிள்ளை யாரு.. நேத்து அதுக்காகதான் லீவு போட்டியா.. கூடவே இருக்கேன் என்கிட்ட கூட ஒரு வார்த்தை சொல்லலையே.. உடம்பு சரியில்லைன்னு ரீசன் சொல்லி இருந்தே.. சரி அதை விடு.. மாப்பிள்ளை எப்படி.. அழகா இருக்காரா.. உனக்கு பிடிச்சிருக்கா.. ஆமா பிடிச்சிருக்குன்னுதானே திவாகர் சார்கிட்ட சொன்னே".. நிறுத்தாமல் கேள்விகளை அடுக்கிக் கொண்டே போனவளிடம் காதை மூடிக் கொண்டு "ஐயோ அம்மா ..கொஞ்சம் நிறுத்து.. நீ பேசறது எனக்கு மூச்சு வாங்குது.. எல்லாம் பிக்ஸ் பண்ணியாச்சு.. போதுமா".. ஒரே பதிலால் முற்றுப்புள்ளி வைத்திருந்தாள் மான்வி..

"மாப்பிள்ளை யாருடி? போட்டோ ஏதாவது வச்சிருக்கியா".. கண்களில் ஆர்வம் மின்ன கேட்டவளிடம்.. "கர்கியுமிக் காஸ்மெட்டிக்ஸ் ஓனர் ஜீவானந்தன் தான் மாப்பிள்ளை".. மிகச் சாதாரணமாக உரைத்து விட்டு வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி.. குபீரென சிரித்து விட்டாள் அக்ஷயா..

எதற்கு இந்த சிரிப்பு என்பதை போல் மான்வி அவளை திரும்பி முறைத்துக் கொண்டிருக்க.. "நீ சொன்ன ஜோக்குக்கு நான் சிரிச்சிட்டேன்.. இப்ப சொல்லு மாப்பிள்ள யாரு.. போட்டோ காட்டு".. என்றாள் மீண்டும் அதே பழைய கேள்வியுடன்..

"ஏய் நிஜமாத்தான் சொல்றேன்.. உனக்கு ஏன் நம்புறதுக்கு அவ்வளவு கஷ்டமா இருக்கு".. விழிகள் விரிந்து படபடக்க புரியா பாவனையுடன் கேட்டாள் மான்வி..

"பின்ன இதெல்லாம் நம்பற மாதிரியா இருக்கு.. கர்கியுமிக் காஸ்மெட்டிக்ஸ் ஓனர்.. உனக்கு மாப்பிள்ளையா.. நாமெல்லாம் மிடில் கிளாஸ்.. மில்லேனியர்ஸ் கூட கைகோர்த்துக்கொள்ள விரும்புற குடும்பம் அது.. தேடிவந்து உலக அழகி உன்கிட்ட மயங்கி உன்னை பொண்ணு பாத்துட்டு போனாங்களோ!!".. என்று கேலியோடு புன்னகைக்க.. மான்விக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.. அவன் உயரம் தெரியும் என்றாலும் நம்பமுடியாத அளவிற்கு அப்படி ஒன்றும் அதிசயமாக தெரியவில்லை.. அந்தஸ்து வசதியெல்லாம் அவளுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல.. இரும்பு கூண்டிலிருந்து தங்க கூண்டிற்கு இடம்பெயரப் போகிறோம்.. தற்போதைக்கு அது மட்டுமே அவள் மனக்கவலை.. அக்ஷயாவின் நக்கல் பேச்சுகளுக்கு பதிலேதும் சொல்லாமல் பெருமூச்சுடன் தலையை உலுக்கிக் கொண்டு வேலையில் கவனம் செலுத்தலானாள்..

"ரொம்பத்தான்.. அவ்வளவு ரகசியமா வச்சிருக்கீங்களோ.. அந்த அகில உலக அழகு மாப்பிள்ளை யாருன்னு நானும் பார்க்கத்தானே போறேன்".. உதட்டை சுழித்து பழிப்பு காட்டி விட்டு தன் வேலையில் கவனம் செலுத்தலானாள் அக்ஷயா..

மான்வியின் போன் வெகுநேரம் அடித்துக் கொண்டிருந்ததில் எரிச்சலானவள்.. "ஹேய்.. அந்த போன் அடிக்குதே.. எடுத்து பேசேன்டி".. என்று இயல்பாக மூளைக்குள் குறுகுறுக்கும் ஆர்வத்துடன் எட்டிப் பார்க்க.. வெறும் எண் தான் திரையில் ஒளிர்ந்தது.. ஏமாற்றமே மிஞ்சியதில் அலட்சியத்தோடு இதழ்களை வளைத்துவிட்டு கணினியில் கண்ணை பதித்துக் கொண்டாள் அக்ஷயா..

"வந்து அரை மணி நேரம் கூட ஆகவில்லை அதற்குள் என்ன ஃபோன்".. கடுப்பானாள் மான்வி.. சைலண்ட்டில் போட முடியாது.. டீம் லீடர் மேனேஜர் என்று யாராவது அழைத்து ஏதாவது திடீர் வேலை கொடுப்பார்கள்.. அழைத்தவுடன் ஃபோனை எடுக்கவில்லை என்றால் அதற்கும் சேர்த்து சுடு சொற்கள் வாங்க வேண்டியதிருக்கும்..

விடாமல் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த போனின் ரிங்டோனில் அங்கிருந்த அத்தனை பேரும் திரும்பி பார்க்க.. வேறு வழியில்லாமல் அழைப்பை ஏற்று காதில் வைத்தவள்.. அக்ஷயா தன்னையே குறுகுறுவென பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்து அவசரமாக எழுந்து தனியாக ஒதுங்கினாள்..

"மை மானு".. டச்சிங்காக சேவ் செய்து இருந்த எழுத்துக்களை முத்தமிட்டவன்.. "ஹலோ" என்றவளின் குரலில் அழகான புன்னகையுடன்.. "ஹலோ ஸ்வீட் ஹார்ட்" என்றான் உருகும் குரலோடு.. ஸ்வீட் ஹார்ட் பேபி.. போன்ற போலிச்சாயம் பூசிய வார்த்தைகளில் எரிச்சலுற்றாள் மான்வி..

"சொல்லுங்க".. என்றாள் கடுப்பை மறைத்துக் கொண்டு..

"ஒண்ணும் இல்ல.. மீட்டிங் முடிச்சிட்டேன்"..

போனில் யாரிடமோ குழையும் குரலில் ரிப்போர்ட் செய்து கொண்டிருந்தவனை சுருங்கிய விழிகளுடன் நோக்கினாள் அவன் செக்ரட்டரி தான்யா.. பளிர் நிறம் மாசு மருவற்ற சருமம்.. மாடர்ன் உடை.. ஜீரோ சைஸ் உடல் என ஜீவா கம்பெனியின் காஸ்மெடிக் மாடல் அழகி போல் இருந்தாள் அவள்.. குறிப்பெடுப்பதற்கு தயாராக பேனாவும் நோட்பேடும் வைத்திருந்தவளுக்கு வழக்கத்திற்கு மாறாக முதலாளி.. இதழ்களில் குறுகுறுத்த புன்னகையுடன்.. விழிகள் மின்ன யாரிடமோ பேசிக் கொண்டிருப்பதில் பெருத்த ஆச்சரியம்..

"இல்ல.. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நான் பிஸியாகிடுவேன்.. அப்புறம் உன்னை பற்றி நினைக்க கூட நேரம் இருக்காது.. அதான் இப்பவே பேச நினைச்சேன்.. வீடியோ கால் வரட்டுமா, ஃப்ரீயா இருக்கியா".. காதல் பரிபாஷைகளோடு புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தவனை விசித்திரமாக அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் நோக்கி கொண்டிருந்தாள் தான்யா..

அங்கே மான்விக்கோ.. அப்புறம் உன்னை நினைக்க கூட நேரம் இருக்காது என்ற வார்த்தைகளில் இனி சிறிது நேரத்திற்கு தொல்லை இல்லை என்று நிம்மதி பரவினாலும்.. வீடியோ கால் வருகிறேன் என்று இதயம் தூக்கி வாரிப் போட்டது..

"நான் ஆபீஸ்ல இருக்கேன்".. என்றாள் திணறலோடு..

"வீடியோ கால் வரேன்னு தான் சொன்னேன்.. ஆபீஸ் வரேன்னு சொல்லல.. ஜஸ்ட் டென் மினிட்ஸ் பேசனும்".. அத்தோடு முடித்துக் கொண்டு அழைப்பை துண்டித்திருந்தவன் அடுத்த வீடியோ காலில் அழைத்து விட்டான்..

அழைப்பை ஏற்பதை தவிர வேறெந்த ஆப்ஷனும் இல்லை அவளுக்கு..

"ஹலோ".. என்றான் இந்த பக்கமிருந்து..

"காலையில தானே பார்த்தோம் அதுக்குள்ள என்ன வீடியோ கால்".. அவள் எரிச்சலை இதழில் உறைந்திருந்த புன்னகை மறைத்திருக்க.. எதிர்பக்கம் இருந்தவன்.. "ஏன் பேச கூடாதா.. ஆபீஸ் வந்த அடுத்த நிமிஷமே வீடியோ கால் பண்ணி இருப்பேன்.. சரி நீ கொஞ்சம் செட்டாகி ரிலாக்ஸ் ஆகணும்னு காத்துட்டு இருந்தேன்.. உன்னை பார்க்கணும்னு தோணுச்சு பண்ணிட்டேன்".. என்றவாறு டென் மினிட்ஸ் என்று தன் செக்ரட்ரியிடம் கை காட்ட.. "ஓகே சார்" தான்யா ஒரு மார்க்கமாக தலையசைத்துவிட்டு அங்கிருந்து புறப்படும் வேளையில் "கொன்னுடுவேன்" என்று விளையாட்டாக விரல் நீட்டி எச்சரித்திருந்திருந்தவன்.. மீண்டும் போனில் தன் கண்களை பதித்தான்..

"தினமும் சாரி கட்டலாமே".. என்றான் மயங்கும் விழிகளுடன்.. அவளுக்கு அவன் பிளர்ட் செய்வது போல் தோன்றியதோ.. என்னவோ..

"இல்ல தினமும் சாரி கட்டுறது கம்பர்டபிலா இருக்காது".. பதில் அளித்தவள் "ஏன் சுடிதார்ல நான் நல்லா இல்லையா" என்று கேட்க வாயெடுத்து.. வார்த்தைகளை அப்படியே விழுங்கிக் கொண்டாள் "இதென்ன எண்ணம்.. அவர் நல்லா இருக்குன்னு சொல்லணும்னு நான் ஏன் எதிர்பார்க்கிறேன்".. என்று தன்னையே கடித்துக் கொண்டாள்.. ஆனாலும் காலையில் இந்த சுடிதார் கார்ஜியஸ்.. அப்படித்தானே சொன்னார்.. அலைபாயும் தன் எண்ணங்களை கடிவாளம் போட்டு கட்ட முடியவில்லை..

போன் திரையை தாண்டி லேசர் கதிர்களை விட வீரியமாக ஊடுருவும் அந்த பார்வையை எப்படி தவிர்ப்பது என்று தெரியவில்லை.. "மீட்டிங் முடிஞ்சுதா" பேச்சை மாற்றினாள்..

அவள் சகஜமாக பேச துவங்கியதை அழகான உறவின் தொடக்கப் புள்ளி என்று எண்ணிக்கொண்டானோ என்னவோ.. மலர்ந்து புன்னகைத்தான்.. "ம்ம்.. ஆன்லைன் மீட்டிங் முடிஞ்சது.. இனி டே டுடே ஒர்க்.. கிளைன்ட் மீட்டிங்.. ஃபேக்டரி விசிட்.. பிசினஸ் பார்ட்டிஸ் இப்படியே நேரம் போயிடும்.. நடுவுல உன்கிட்ட பேசறது உன் முகத்தை பார்க்கிறது மட்டும்தான் எனக்கு எனர்ஜி டானிக்".. என்று பேச்சி நடுவே வலது புருவத்தை நீண்ட விரல்களால் நீவுவதும்.. குட்டி குட்டியாய் புன்னகைப்பதும்.. கரத்தை உதறி பின்பக்கம் எடுத்துச் சென்று.. பின் தலையை கோதுவதும்.. என அழகான மேனரிசம் அனைத்தும் அவள் மனதில் அனுமதியின்றி பதிந்து போயின.. தனக்கே தெரியாமல் காந்தத்தினால் ஈர்க்கப்படும் இரும்பு போல்.. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவன் பக்கம் ஈர்க்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாளோ என்னவோ..

"ஹேய் மான்வி.. உன்னை எங்கெல்லாம் தேடுறது.. தீபன் சார் கூப்பிடுறாங்க.. ஸ்டாப் மீட்டிங்".. மான்வியை தேடிக் கொண்டு வந்த அக்ஷயாவின் பார்வை அந்த போன் திரையில் விழுந்த அடுத்த கணம்.. கண்கள் ஆச்சரியத்தில் அகலமாய் விரிந்தன.. நம்பவே முடியவில்லை.. பலவிதமான சர்ச்சைகளில் சிக்கியிருந்தாலும்.. "அவர் ஸ்ட்ரெயிட் ஃபார்வேர்டா இருக்காரு.. தனக்கு என்ன தோணுதோ அதை செய்கிறார்.. இதிலென்ன தப்பு இருக்கு!!" என்று பல இளம் பெண்களின் கனவு கண்ணனாய் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஜீவானந்தன்..

"ஜீ.. ஜீவானந்தன்".. அக்ஷயாவின் இதழ்கள் வியப்புடன் முணுமுணுக்க.. அவள் எதிர்பாராத நேரத்தில் வந்து எட்டிப் பார்த்ததில்.. போன் திரையை மறைப்பதா அல்லது அப்படியே நிற்பதா என்று தெரியாமல் விழித்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

இங்கு ஜீவா.. "எக்ஸ்கியூஸ் மீ மேம்.. அவங்க வருவாங்க.. ஒரு பைவ் மினிட்ஸ் நாங்க தனியா பேசணும்.. கேன் யூ.. ப்ளீஸ்?".. என்று கம்பீரம் குறையாமல்.. மெல்லிய புன்னகையுடன் சொன்ன விதம் கூட மான்வியின் நெஞ்சில் சலனத்தை அதிகப்படுத்தியது..

இவளுக்கு எப்படிப்பட்ட வாழ்க்கையா?.. என்ற என்ற பொறாமை காட்டு தீ போல் நெஞ்சத்தில் பரவ.. வலிய புன்னகைத்து அவ்விடத்திலிருந்து நகர்ந்திருந்தாள் அக்ஷயா..

பேசிப் பழக தெளிவு பிறக்கும் என்பது போல்.. ஐந்து நிமிடங்கள் அவனோடு பேசியதில் ஒரே ஒரு சதவீதம் நேர்மறை அலைகளோடு இனம் புரியாத இனிமையும் நெஞ்சில் பரவியது.. "ஃப்ரீ ஆகிட்டு திரும்ப கூப்பிடுறேன்.. லவ் யூ டி".. போனை வைத்ததில்.. தன்னிச்சையாக உதட்டோரம் வழிந்த புன்னகையுடன் மீட்டிங் ஹால் சென்றிருந்தாள் மான்வி..

கடைசி ஆளாக சென்று அக்ஷயாவின் பக்கத்தில் அமர.. அவள் முகமோ கனியவே இல்லையே..

"என்னடி ஒரு மாதிரி இருக்க.. தீபன் சார் எதாவது திட்டிட்டாரா".. மான்வி ரகசியமாக கேட்டதில்.. "அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல உன்ன பத்தி தான் யோசிச்சிட்டு இருந்தேன்" என்றாள் அவள்..

"என்ன யோசிக்கிறே".. கண்களை மட்டும் தீபன் மேல் பதித்துக் கொண்டு காதுகளை அக்ஷயாவிடம் கடன் கொடுத்திருந்தாள் மான்வி ..

வஞ்சப் புன்னகையுடன்... "பெரிய ஆள் டி!! நீ உங்க வீட்ல புடிச்சாலும் புடிச்சாங்க.. புளியங்கொம்பா பிடிச்சுட்டாங்க.. யாருக்குமே அமையாத வாழ்க்கைதான்.. ஆனால்?.. ஜீவானந்தன் அம்மா.. யாரோ ஒருத்தர் கூட ஓடி போயிட்டாங்க இல்ல?".. அக்ஷயா இளக்காரமாக கேட்ட விதத்தில் முகம் கருத்து போனாள் மான்வி..

மான்வி அறியாத விஷயம் ஒன்றும் இல்லை.. ஜீவானந்தத்தின் குடும்ப விவரங்களை அவள் பெற்றோர் சொல்லி கேள்விப்பட்டிருக்கிறாள்.. அந்தப் பெண்மணி செய்த தவறுக்கு மகனும் தந்தையும் என்ன செய்ய முடியும்.. அவரவர் சொந்த குணநலன்களை வைத்து மட்டுமே ஒருவர் நல்லவரா கெட்டவரா மதிப்பிட வேண்டும்.. ஒருவர் செய்த தவறை வைத்துக் கொண்டு அந்த மொத்த குடும்பத்தையே கேவலப்படுத்துவது மகா மட்டமான செயல் என்று மான்வி கருதியதன் காரணமாக இது போன்ற விஷயத்திற்கெல்லாம் பெரிதாக முக்கியத்துவம் கொடுக்கவில்லை.. அவளைப் பெற்றவர்கள் வேண்டுமானால் நஷ்டத்தை ஈடுகட்ட இந்த திருமணத்திற்கு சம்மதித்திருக்கலாம்.. ஆனால் மான்வியின் எண்ணங்கள் ஜீவா குடும்பத்தின் மீதான கரும்புள்ளி விவகாரத்தில் ஆரோக்கியமாக இருந்த காரணத்தினால் அக்ஷயாவின் ஏளனம் மட்டுமே அவள் நெஞ்சை சுட்டது..

"இப்போ என்ன அதுக்கு".. சற்று காட்டமாகவே கேட்டாள்..

"அதில்லை டி.. ஒரு பக்கம் வசதியான ஆடம்பரமான வாழ்க்கை உனக்கு கிடைக்கப் போகுதுன்னு மனசு சந்தோஷப்பட்டாலும் இன்னொரு பக்கம்.. உன்னை நினைச்சு பரிதாபமா இருக்கு" புதிர் போட்ட அக்ஷயாவை கேள்வியாக பார்த்தாள் மான்வி..

"புரியல?"..

"சைக்கலாஜிக்கலா கண்ணுக்கு எதிரே அம்மா தப்பு செஞ்சதை பார்த்த பசங்க.. பொண்டாட்டியை அவங்க கண்ட்ரோல்ல வைக்கணும்னு நினைப்பாங்க.. சந்தேகப்படுவாங்க.. அடிப்பாங்க.. துன்புறுத்துவாங்க".. என்றவள் குரலை இன்னும் தாழ்த்திக் கொண்டு.. "செக்ஷுவல் ரிலேஷன்ஷிப்ல ரொம்ப வைலன்டா இருப்பாங்க.. கண்காணிக்கிறேன்ங்கிற பெயரில் உன்னையே சுத்தி சுத்தி வருவாங்க.. ஆம்பளைங்க சாதாரணமா உன்கிட்ட பேசினாலும் பெரிய பிரச்சனை செய்வாங்க.. எங்க வீட்டு பக்கத்துல ஒரு அக்காவுக்கு இப்படித்தான் நடந்துச்சு"..

"அந்தப் பையனோட அம்மா ரெண்டாவது கல்யாணம் செஞ்சுட்டு போயிட்டாங்க.. அதுல இருந்து பொம்பளைங்க எல்லாருமே அப்படித்தான்னு அவனாவே நினைச்சுகிட்டு அந்த பொண்ணை அடிச்சு துன்புறுத்தி.. காயப்படுத்தி வீட்டுக்குள்ளேயே அடைச்சு வச்சிட்டான்.. அப்புறம் அவங்க பேரன்ட்ஸ் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு அந்தப் பொண்ணை காப்பாத்தி கூட்டிட்டு போனாங்க.. நான் ஒன்னும் ஜீவா சார் இப்படித்தான் இருப்பார் என்று சொல்லலை.. ஆனா வெளிப்படையா நிறைய கான்ட்ரவர்சில மாட்டினவர் அவர்.. அப்படி இருக்க வாய்ப்பு இருக்கலாம் என்று சொல்கிறேன்.. உனக்கும் அந்த மாதிரி நிலைமை வராமல் இருக்க நான் கடவுளை பிரார்த்திக்கிறேன்".. அவள் கரங்கள் தொட்டு அனுசரனையாக பேசிய அக்ஷயாவின் ஒட்டு மொத்த வார்த்தைகளில்.. தலையே சுற்றியது மான்விக்கு..

எத்தனை முறை சிலிண்டரை ஆப் செய்தோமா பீரோவை பூட்டினோமா என்று பரிசோதித்து உறுதி செய்து விட்டு வெளியே வந்தாலும்.. யாராவது ஒருவர் கேஸ் ஆஃப் பண்ணீங்களா? என்று கேட்டால் சந்தேகத்துடன் மீண்டும் சென்று சரியாக செய்திருக்கிறோமா என்று பரிசோதிப்பது தான் மனித இயல்பு.. சாதாரண மனிதர்களுக்கே இந்த தத்துவம் பொருந்தும் என்றால்.. சொல்புத்தியோடு வாழும் மான்வி இதற்கெல்லாம் விதி விலக்கில்லையே.. இருவர் வாழ்க்கையில் நடக்கப் போகும் சம்பவங்களை மான்வி எந்த கோணத்தில் பார்க்கப் போகிறாளோ கடவுளுக்கே வெளிச்சம்..

தொடரும்..
கொஞ்சம் நஞ்சம் தெளிவா இருந்த குட்டையில் கல்லை போட்டாச்சு என்ன ஆக போதோ தெரியல
 
Active member
Joined
Sep 10, 2024
Messages
36
"நிவி.. எப்படி இருக்கே.. உடம்புக்கு எதுவும் பிரச்சனை இல்லையே.. நேத்து நீ ஆபீஸ் வரவே இல்லையே என்ன ஆச்சு".. அன்பு கலந்த அக்கறையோடு கேட்டவனின் குரலில் திரும்பினாள் மான்வி.. அருகே திவாகர்.. கண்ணியமாக விலகி நிற்கும் அவன் குணம் பிடித்தது.. அதை ஈர்ப்பு என்றோ காதல் என்றோ சொல்லி விட முடியாது.. ஒரு விதமான மரியாதை..

மெல்லிய புன்னகையுடன் அவனை நோக்கியவள்.. அடுத்து சொல்ல வேண்டிய வார்த்தைகளுக்காக சற்று தடுமாறி.. "அது".. என்று இழுத்தவள் உண்மையை சொல்லிவிட வேண்டிய கட்டாயத்தில்.. குரலை செருமிக் கொண்டு.. "நேற்று என்னை பெண் பார்க்க வந்திருந்தாங்க".. ஒரு வழியாக சொல்லி முடித்திருந்தாள்.. அடுத்த கணமே திவாகரனின் முகமும் சுருங்கி போனதை கவனித்துக் கொண்டுதான் இருந்தாள்.. உள்ளுக்குள் சிறு வருத்தம் பரவினாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளிடம்.. திவாகரும் அவளுக்கு ஈடாக தன் வருத்தத்தை மறைத்துக் கொண்டு.. "ஓஹ்.. சூப்பர்.. சக்ஸஸ்தானே" என்றான் கண்கள் தெளிவாக பிரதிபலித்த சோக சாயலுடன்.. ஆனாலும் இன்னும் கூட எதிர்பார்ப்பு சற்று மிச்சமிருந்தது அவனிடம்..

"ஹ்ம்ம்.. சக்ஸஸ்தான்.. சீக்கிரம் கல்யாணம் பேசி முடிவு பண்ணிடுவாங்க" சொல்லுவதற்கே சங்கடம்தான்.. ஆனாலும் வேறு வழி இல்லையே.. அவனை காயப்படுத்த கூடாது என்பதற்காக உண்மைகளை மறைக்க முடியுமா.. அல்லது நடப்பதை தடுக்க முடியுமா.. பெண் பார்க்க வந்த அன்றே முத்தம் கொடுத்த அரக்கனை.. எதிர்த்து நின்று தான் விருப்பப்பட்டதை செய்யத்தான் முடியுமா.. அம்மா அப்பா பற்றிய கலக்கமும் வெறுப்பும் நீங்கி.. அவர்களின் ஆதிக்கத்தை முழுவதுமாக ஜீவா தன் கையில் எடுத்துக் கொண்டதாக தோன்றியது மான்விக்கு.. ஜீவா என்ற பெயர் வைத்து என் ஜீவனை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.. மனதுக்குள் அவனை கண்டமேனிக்கு வறுத்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

"வாவ்.. கங்கிராஜுலேசன்" என்றவனின் வார்த்தைகளில் உயிர்ப்பே இல்லை.. ஜீவாவைப் பற்றியே யோசித்துக் கொண்டிருந்தவள் திவாகர் வாழ்த்து கூறியதில் நினைவலைகள் கலைந்து நிமிர்ந்து.. "தேங்க்ஸ்" என்றாள் வலிய புன்னகைத்து..

"அப்புறம் சார்".. என்று ஏதோ சொல்ல ஆரம்பிக்க "நீ என்னை திவாகர்ன்னே கூப்பிடலாம்.. எத்தனையோ முறை சொல்லிட்டேன்".. உரிமையோடு கண்டித்தான் அவன்..

இதழும் அறியாத லேசான புன்னகையுடன் "திவாகர் நேத்து நீங்க ஒரு மெசேஜ் அனுப்பி இருந்தீங்க".. என்று ஆரம்பித்து "அந்த மெசேஜ்க்கு என்னால ரிப்ளை பண்ண முடியல".. என்று அவள் காரணம் சொல்லும் முன்னே, அவனாகவே.. "இனிமே அதுக்கு அவசியமில்லையே" என்று விரக்தியாக புன்னகைத்திருந்தான்.. மான்விக்கு என்னவோ போல் ஆகிவிட்டது.. சில வினாடிகள் விரும்பத்தகாத மவுனமே நீடித்திருக்க அவளை தவிக்க விடாமல் "சரி நீ வேலைய பாரு" என்று விட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து சென்றிருந்தான் திவாகர்..

"மேரேஜ் பிக்ஸ் ஆகிடுச்சா".. திவாகர் சென்றவுடன்.. உட்கார்ந்த மேனிக்கு சுழல் நாற்காலியோடு அவளருகே நகர்ந்து வந்தாள் அக்ஷயா..

"ஒட்டு கேட்டியா".. அவள் பக்கம் பார்வையை திருப்பாது தனது கணினியின் கீ போர்டை தட்டிக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

"ஒட்டு கேக்குற அளவு நீங்க ஒன்னும் ரகசியமா பேசிக்கலையே.. சத்தமா தானே பேசிட்டு இருந்தீங்க.. சரி சொல்லு.. கல்யாணம் முடிவாகிடுச்சா.. மாப்பிள்ளை யாரு.. நேத்து அதுக்காகதான் லீவு போட்டியா.. கூடவே இருக்கேன் என்கிட்ட கூட ஒரு வார்த்தை சொல்லலையே.. உடம்பு சரியில்லைன்னு ரீசன் சொல்லி இருந்தே.. சரி அதை விடு.. மாப்பிள்ளை எப்படி.. அழகா இருக்காரா.. உனக்கு பிடிச்சிருக்கா.. ஆமா பிடிச்சிருக்குன்னுதானே திவாகர் சார்கிட்ட சொன்னே".. நிறுத்தாமல் கேள்விகளை அடுக்கிக் கொண்டே போனவளிடம் காதை மூடிக் கொண்டு "ஐயோ அம்மா ..கொஞ்சம் நிறுத்து.. நீ பேசறது எனக்கு மூச்சு வாங்குது.. எல்லாம் பிக்ஸ் பண்ணியாச்சு.. போதுமா".. ஒரே பதிலால் முற்றுப்புள்ளி வைத்திருந்தாள் மான்வி..

"மாப்பிள்ளை யாருடி? போட்டோ ஏதாவது வச்சிருக்கியா".. கண்களில் ஆர்வம் மின்ன கேட்டவளிடம்.. "கர்கியுமிக் காஸ்மெட்டிக்ஸ் ஓனர் ஜீவானந்தன் தான் மாப்பிள்ளை".. மிகச் சாதாரணமாக உரைத்து விட்டு வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி.. குபீரென சிரித்து விட்டாள் அக்ஷயா..

எதற்கு இந்த சிரிப்பு என்பதை போல் மான்வி அவளை திரும்பி முறைத்துக் கொண்டிருக்க.. "நீ சொன்ன ஜோக்குக்கு நான் சிரிச்சிட்டேன்.. இப்ப சொல்லு மாப்பிள்ள யாரு.. போட்டோ காட்டு".. என்றாள் மீண்டும் அதே பழைய கேள்வியுடன்..

"ஏய் நிஜமாத்தான் சொல்றேன்.. உனக்கு ஏன் நம்புறதுக்கு அவ்வளவு கஷ்டமா இருக்கு".. விழிகள் விரிந்து படபடக்க புரியா பாவனையுடன் கேட்டாள் மான்வி..

"பின்ன இதெல்லாம் நம்பற மாதிரியா இருக்கு.. கர்கியுமிக் காஸ்மெட்டிக்ஸ் ஓனர்.. உனக்கு மாப்பிள்ளையா.. நாமெல்லாம் மிடில் கிளாஸ்.. மில்லேனியர்ஸ் கூட கைகோர்த்துக்கொள்ள விரும்புற குடும்பம் அது.. தேடிவந்து உலக அழகி உன்கிட்ட மயங்கி உன்னை பொண்ணு பாத்துட்டு போனாங்களோ!!".. என்று கேலியோடு புன்னகைக்க.. மான்விக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.. அவன் உயரம் தெரியும் என்றாலும் நம்பமுடியாத அளவிற்கு அப்படி ஒன்றும் அதிசயமாக தெரியவில்லை.. அந்தஸ்து வசதியெல்லாம் அவளுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல.. இரும்பு கூண்டிலிருந்து தங்க கூண்டிற்கு இடம்பெயரப் போகிறோம்.. தற்போதைக்கு அது மட்டுமே அவள் மனக்கவலை.. அக்ஷயாவின் நக்கல் பேச்சுகளுக்கு பதிலேதும் சொல்லாமல் பெருமூச்சுடன் தலையை உலுக்கிக் கொண்டு வேலையில் கவனம் செலுத்தலானாள்..

"ரொம்பத்தான்.. அவ்வளவு ரகசியமா வச்சிருக்கீங்களோ.. அந்த அகில உலக அழகு மாப்பிள்ளை யாருன்னு நானும் பார்க்கத்தானே போறேன்".. உதட்டை சுழித்து பழிப்பு காட்டி விட்டு தன் வேலையில் கவனம் செலுத்தலானாள் அக்ஷயா..

மான்வியின் போன் வெகுநேரம் அடித்துக் கொண்டிருந்ததில் எரிச்சலானவள்.. "ஹேய்.. அந்த போன் அடிக்குதே.. எடுத்து பேசேன்டி".. என்று இயல்பாக மூளைக்குள் குறுகுறுக்கும் ஆர்வத்துடன் எட்டிப் பார்க்க.. வெறும் எண் தான் திரையில் ஒளிர்ந்தது.. ஏமாற்றமே மிஞ்சியதில் அலட்சியத்தோடு இதழ்களை வளைத்துவிட்டு கணினியில் கண்ணை பதித்துக் கொண்டாள் அக்ஷயா..

"வந்து அரை மணி நேரம் கூட ஆகவில்லை அதற்குள் என்ன ஃபோன்".. கடுப்பானாள் மான்வி.. சைலண்ட்டில் போட முடியாது.. டீம் லீடர் மேனேஜர் என்று யாராவது அழைத்து ஏதாவது திடீர் வேலை கொடுப்பார்கள்.. அழைத்தவுடன் ஃபோனை எடுக்கவில்லை என்றால் அதற்கும் சேர்த்து சுடு சொற்கள் வாங்க வேண்டியதிருக்கும்..

விடாமல் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த போனின் ரிங்டோனில் அங்கிருந்த அத்தனை பேரும் திரும்பி பார்க்க.. வேறு வழியில்லாமல் அழைப்பை ஏற்று காதில் வைத்தவள்.. அக்ஷயா தன்னையே குறுகுறுவென பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்து அவசரமாக எழுந்து தனியாக ஒதுங்கினாள்..

"மை மானு".. டச்சிங்காக சேவ் செய்து இருந்த எழுத்துக்களை முத்தமிட்டவன்.. "ஹலோ" என்றவளின் குரலில் அழகான புன்னகையுடன்.. "ஹலோ ஸ்வீட் ஹார்ட்" என்றான் உருகும் குரலோடு.. ஸ்வீட் ஹார்ட் பேபி.. போன்ற போலிச்சாயம் பூசிய வார்த்தைகளில் எரிச்சலுற்றாள் மான்வி..

"சொல்லுங்க".. என்றாள் கடுப்பை மறைத்துக் கொண்டு..

"ஒண்ணும் இல்ல.. மீட்டிங் முடிச்சிட்டேன்"..

போனில் யாரிடமோ குழையும் குரலில் ரிப்போர்ட் செய்து கொண்டிருந்தவனை சுருங்கிய விழிகளுடன் நோக்கினாள் அவன் செக்ரட்டரி தான்யா.. பளிர் நிறம் மாசு மருவற்ற சருமம்.. மாடர்ன் உடை.. ஜீரோ சைஸ் உடல் என ஜீவா கம்பெனியின் காஸ்மெடிக் மாடல் அழகி போல் இருந்தாள் அவள்.. குறிப்பெடுப்பதற்கு தயாராக பேனாவும் நோட்பேடும் வைத்திருந்தவளுக்கு வழக்கத்திற்கு மாறாக முதலாளி.. இதழ்களில் குறுகுறுத்த புன்னகையுடன்.. விழிகள் மின்ன யாரிடமோ பேசிக் கொண்டிருப்பதில் பெருத்த ஆச்சரியம்..

"இல்ல.. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நான் பிஸியாகிடுவேன்.. அப்புறம் உன்னை பற்றி நினைக்க கூட நேரம் இருக்காது.. அதான் இப்பவே பேச நினைச்சேன்.. வீடியோ கால் வரட்டுமா, ஃப்ரீயா இருக்கியா".. காதல் பரிபாஷைகளோடு புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தவனை விசித்திரமாக அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் நோக்கி கொண்டிருந்தாள் தான்யா..

அங்கே மான்விக்கோ.. அப்புறம் உன்னை நினைக்க கூட நேரம் இருக்காது என்ற வார்த்தைகளில் இனி சிறிது நேரத்திற்கு தொல்லை இல்லை என்று நிம்மதி பரவினாலும்.. வீடியோ கால் வருகிறேன் என்று இதயம் தூக்கி வாரிப் போட்டது..

"நான் ஆபீஸ்ல இருக்கேன்".. என்றாள் திணறலோடு..

"வீடியோ கால் வரேன்னு தான் சொன்னேன்.. ஆபீஸ் வரேன்னு சொல்லல.. ஜஸ்ட் டென் மினிட்ஸ் பேசனும்".. அத்தோடு முடித்துக் கொண்டு அழைப்பை துண்டித்திருந்தவன் அடுத்த வீடியோ காலில் அழைத்து விட்டான்..

அழைப்பை ஏற்பதை தவிர வேறெந்த ஆப்ஷனும் இல்லை அவளுக்கு..

"ஹலோ".. என்றான் இந்த பக்கமிருந்து..

"காலையில தானே பார்த்தோம் அதுக்குள்ள என்ன வீடியோ கால்".. அவள் எரிச்சலை இதழில் உறைந்திருந்த புன்னகை மறைத்திருக்க.. எதிர்பக்கம் இருந்தவன்.. "ஏன் பேச கூடாதா.. ஆபீஸ் வந்த அடுத்த நிமிஷமே வீடியோ கால் பண்ணி இருப்பேன்.. சரி நீ கொஞ்சம் செட்டாகி ரிலாக்ஸ் ஆகணும்னு காத்துட்டு இருந்தேன்.. உன்னை பார்க்கணும்னு தோணுச்சு பண்ணிட்டேன்".. என்றவாறு டென் மினிட்ஸ் என்று தன் செக்ரட்ரியிடம் கை காட்ட.. "ஓகே சார்" தான்யா ஒரு மார்க்கமாக தலையசைத்துவிட்டு அங்கிருந்து புறப்படும் வேளையில் "கொன்னுடுவேன்" என்று விளையாட்டாக விரல் நீட்டி எச்சரித்திருந்திருந்தவன்.. மீண்டும் போனில் தன் கண்களை பதித்தான்..

"தினமும் சாரி கட்டலாமே".. என்றான் மயங்கும் விழிகளுடன்.. அவளுக்கு அவன் பிளர்ட் செய்வது போல் தோன்றியதோ.. என்னவோ..

"இல்ல தினமும் சாரி கட்டுறது கம்பர்டபிலா இருக்காது".. பதில் அளித்தவள் "ஏன் சுடிதார்ல நான் நல்லா இல்லையா" என்று கேட்க வாயெடுத்து.. வார்த்தைகளை அப்படியே விழுங்கிக் கொண்டாள் "இதென்ன எண்ணம்.. அவர் நல்லா இருக்குன்னு சொல்லணும்னு நான் ஏன் எதிர்பார்க்கிறேன்".. என்று தன்னையே கடித்துக் கொண்டாள்.. ஆனாலும் காலையில் இந்த சுடிதார் கார்ஜியஸ்.. அப்படித்தானே சொன்னார்.. அலைபாயும் தன் எண்ணங்களை கடிவாளம் போட்டு கட்ட முடியவில்லை..

போன் திரையை தாண்டி லேசர் கதிர்களை விட வீரியமாக ஊடுருவும் அந்த பார்வையை எப்படி தவிர்ப்பது என்று தெரியவில்லை.. "மீட்டிங் முடிஞ்சுதா" பேச்சை மாற்றினாள்..

அவள் சகஜமாக பேச துவங்கியதை அழகான உறவின் தொடக்கப் புள்ளி என்று எண்ணிக்கொண்டானோ என்னவோ.. மலர்ந்து புன்னகைத்தான்.. "ம்ம்.. ஆன்லைன் மீட்டிங் முடிஞ்சது.. இனி டே டுடே ஒர்க்.. கிளைன்ட் மீட்டிங்.. ஃபேக்டரி விசிட்.. பிசினஸ் பார்ட்டிஸ் இப்படியே நேரம் போயிடும்.. நடுவுல உன்கிட்ட பேசறது உன் முகத்தை பார்க்கிறது மட்டும்தான் எனக்கு எனர்ஜி டானிக்".. என்று பேச்சி நடுவே வலது புருவத்தை நீண்ட விரல்களால் நீவுவதும்.. குட்டி குட்டியாய் புன்னகைப்பதும்.. கரத்தை உதறி பின்பக்கம் எடுத்துச் சென்று.. பின் தலையை கோதுவதும்.. என அழகான மேனரிசம் அனைத்தும் அவள் மனதில் அனுமதியின்றி பதிந்து போயின.. தனக்கே தெரியாமல் காந்தத்தினால் ஈர்க்கப்படும் இரும்பு போல்.. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவன் பக்கம் ஈர்க்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாளோ என்னவோ..

"ஹேய் மான்வி.. உன்னை எங்கெல்லாம் தேடுறது.. தீபன் சார் கூப்பிடுறாங்க.. ஸ்டாப் மீட்டிங்".. மான்வியை தேடிக் கொண்டு வந்த அக்ஷயாவின் பார்வை அந்த போன் திரையில் விழுந்த அடுத்த கணம்.. கண்கள் ஆச்சரியத்தில் அகலமாய் விரிந்தன.. நம்பவே முடியவில்லை.. பலவிதமான சர்ச்சைகளில் சிக்கியிருந்தாலும்.. "அவர் ஸ்ட்ரெயிட் ஃபார்வேர்டா இருக்காரு.. தனக்கு என்ன தோணுதோ அதை செய்கிறார்.. இதிலென்ன தப்பு இருக்கு!!" என்று பல இளம் பெண்களின் கனவு கண்ணனாய் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஜீவானந்தன்..

"ஜீ.. ஜீவானந்தன்".. அக்ஷயாவின் இதழ்கள் வியப்புடன் முணுமுணுக்க.. அவள் எதிர்பாராத நேரத்தில் வந்து எட்டிப் பார்த்ததில்.. போன் திரையை மறைப்பதா அல்லது அப்படியே நிற்பதா என்று தெரியாமல் விழித்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

இங்கு ஜீவா.. "எக்ஸ்கியூஸ் மீ மேம்.. அவங்க வருவாங்க.. ஒரு பைவ் மினிட்ஸ் நாங்க தனியா பேசணும்.. கேன் யூ.. ப்ளீஸ்?".. என்று கம்பீரம் குறையாமல்.. மெல்லிய புன்னகையுடன் சொன்ன விதம் கூட மான்வியின் நெஞ்சில் சலனத்தை அதிகப்படுத்தியது..

இவளுக்கு எப்படிப்பட்ட வாழ்க்கையா?.. என்ற என்ற பொறாமை காட்டு தீ போல் நெஞ்சத்தில் பரவ.. வலிய புன்னகைத்து அவ்விடத்திலிருந்து நகர்ந்திருந்தாள் அக்ஷயா..

பேசிப் பழக தெளிவு பிறக்கும் என்பது போல்.. ஐந்து நிமிடங்கள் அவனோடு பேசியதில் ஒரே ஒரு சதவீதம் நேர்மறை அலைகளோடு இனம் புரியாத இனிமையும் நெஞ்சில் பரவியது.. "ஃப்ரீ ஆகிட்டு திரும்ப கூப்பிடுறேன்.. லவ் யூ டி".. போனை வைத்ததில்.. தன்னிச்சையாக உதட்டோரம் வழிந்த புன்னகையுடன் மீட்டிங் ஹால் சென்றிருந்தாள் மான்வி..

கடைசி ஆளாக சென்று அக்ஷயாவின் பக்கத்தில் அமர.. அவள் முகமோ கனியவே இல்லையே..

"என்னடி ஒரு மாதிரி இருக்க.. தீபன் சார் எதாவது திட்டிட்டாரா".. மான்வி ரகசியமாக கேட்டதில்.. "அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல உன்ன பத்தி தான் யோசிச்சிட்டு இருந்தேன்" என்றாள் அவள்..

"என்ன யோசிக்கிறே".. கண்களை மட்டும் தீபன் மேல் பதித்துக் கொண்டு காதுகளை அக்ஷயாவிடம் கடன் கொடுத்திருந்தாள் மான்வி ..

வஞ்சப் புன்னகையுடன்... "பெரிய ஆள் டி!! நீ உங்க வீட்ல புடிச்சாலும் புடிச்சாங்க.. புளியங்கொம்பா பிடிச்சுட்டாங்க.. யாருக்குமே அமையாத வாழ்க்கைதான்.. ஆனால்?.. ஜீவானந்தன் அம்மா.. யாரோ ஒருத்தர் கூட ஓடி போயிட்டாங்க இல்ல?".. அக்ஷயா இளக்காரமாக கேட்ட விதத்தில் முகம் கருத்து போனாள் மான்வி..

மான்வி அறியாத விஷயம் ஒன்றும் இல்லை.. ஜீவானந்தத்தின் குடும்ப விவரங்களை அவள் பெற்றோர் சொல்லி கேள்விப்பட்டிருக்கிறாள்.. அந்தப் பெண்மணி செய்த தவறுக்கு மகனும் தந்தையும் என்ன செய்ய முடியும்.. அவரவர் சொந்த குணநலன்களை வைத்து மட்டுமே ஒருவர் நல்லவரா கெட்டவரா மதிப்பிட வேண்டும்.. ஒருவர் செய்த தவறை வைத்துக் கொண்டு அந்த மொத்த குடும்பத்தையே கேவலப்படுத்துவது மகா மட்டமான செயல் என்று மான்வி கருதியதன் காரணமாக இது போன்ற விஷயத்திற்கெல்லாம் பெரிதாக முக்கியத்துவம் கொடுக்கவில்லை.. அவளைப் பெற்றவர்கள் வேண்டுமானால் நஷ்டத்தை ஈடுகட்ட இந்த திருமணத்திற்கு சம்மதித்திருக்கலாம்.. ஆனால் மான்வியின் எண்ணங்கள் ஜீவா குடும்பத்தின் மீதான கரும்புள்ளி விவகாரத்தில் ஆரோக்கியமாக இருந்த காரணத்தினால் அக்ஷயாவின் ஏளனம் மட்டுமே அவள் நெஞ்சை சுட்டது..

"இப்போ என்ன அதுக்கு".. சற்று காட்டமாகவே கேட்டாள்..

"அதில்லை டி.. ஒரு பக்கம் வசதியான ஆடம்பரமான வாழ்க்கை உனக்கு கிடைக்கப் போகுதுன்னு மனசு சந்தோஷப்பட்டாலும் இன்னொரு பக்கம்.. உன்னை நினைச்சு பரிதாபமா இருக்கு" புதிர் போட்ட அக்ஷயாவை கேள்வியாக பார்த்தாள் மான்வி..

"புரியல?"..

"சைக்கலாஜிக்கலா கண்ணுக்கு எதிரே அம்மா தப்பு செஞ்சதை பார்த்த பசங்க.. பொண்டாட்டியை அவங்க கண்ட்ரோல்ல வைக்கணும்னு நினைப்பாங்க.. சந்தேகப்படுவாங்க.. அடிப்பாங்க.. துன்புறுத்துவாங்க".. என்றவள் குரலை இன்னும் தாழ்த்திக் கொண்டு.. "செக்ஷுவல் ரிலேஷன்ஷிப்ல ரொம்ப வைலன்டா இருப்பாங்க.. கண்காணிக்கிறேன்ங்கிற பெயரில் உன்னையே சுத்தி சுத்தி வருவாங்க.. ஆம்பளைங்க சாதாரணமா உன்கிட்ட பேசினாலும் பெரிய பிரச்சனை செய்வாங்க.. எங்க வீட்டு பக்கத்துல ஒரு அக்காவுக்கு இப்படித்தான் நடந்துச்சு"..

"அந்தப் பையனோட அம்மா ரெண்டாவது கல்யாணம் செஞ்சுட்டு போயிட்டாங்க.. அதுல இருந்து பொம்பளைங்க எல்லாருமே அப்படித்தான்னு அவனாவே நினைச்சுகிட்டு அந்த பொண்ணை அடிச்சு துன்புறுத்தி.. காயப்படுத்தி வீட்டுக்குள்ளேயே அடைச்சு வச்சிட்டான்.. அப்புறம் அவங்க பேரன்ட்ஸ் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு அந்தப் பொண்ணை காப்பாத்தி கூட்டிட்டு போனாங்க.. நான் ஒன்னும் ஜீவா சார் இப்படித்தான் இருப்பார் என்று சொல்லலை.. ஆனா வெளிப்படையா நிறைய கான்ட்ரவர்சில மாட்டினவர் அவர்.. அப்படி இருக்க வாய்ப்பு இருக்கலாம் என்று சொல்கிறேன்.. உனக்கும் அந்த மாதிரி நிலைமை வராமல் இருக்க நான் கடவுளை பிரார்த்திக்கிறேன்".. அவள் கரங்கள் தொட்டு அனுசரனையாக பேசிய அக்ஷயாவின் ஒட்டு மொத்த வார்த்தைகளில்.. தலையே சுற்றியது மான்விக்கு..

எத்தனை முறை சிலிண்டரை ஆப் செய்தோமா பீரோவை பூட்டினோமா என்று பரிசோதித்து உறுதி செய்து விட்டு வெளியே வந்தாலும்.. யாராவது ஒருவர் கேஸ் ஆஃப் பண்ணீங்களா? என்று கேட்டால் சந்தேகத்துடன் மீண்டும் சென்று சரியாக செய்திருக்கிறோமா என்று பரிசோதிப்பது தான் மனித இயல்பு.. சாதாரண மனிதர்களுக்கே இந்த தத்துவம் பொருந்தும் என்றால்.. சொல்புத்தியோடு வாழும் மான்வி இதற்கெல்லாம் விதி விலக்கில்லையே.. இருவர் வாழ்க்கையில் நடக்கப் போகும் சம்பவங்களை மான்வி எந்த கோணத்தில் பார்க்கப் போகிறாளோ கடவுளுக்கே வெளிச்சம்..

தொடரும்..
அட பொறாம பிடிச்ச காட்டுக் கொரங்கே 😡😡😡😡😡😡
 
Active member
Joined
Jul 10, 2024
Messages
47
மானு எங்கிட்டு இருந்து நீ தெளிவாகறது. 🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔 எப்பவுமே நீ கொஞ்சம் கலங்கின குட்டை தான். 🙆‍♀️🙆‍♀️🙆‍♀️🙆‍♀️🙆‍♀️🙆‍♀️🙆‍♀️🙆‍♀️🙆‍♀️ அதை இன்னும் கலக்கிவிட பக்கத்திலேயே ஒரு பிசாசு பிசின் மாதிரி உக்காந்திருக்கு. 😱😱😱😱😱 🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️ 🤷‍♀️🤷‍♀️🤷‍♀️🤷‍♀️
 
Active member
Joined
Jul 31, 2024
Messages
49
"நிவி.. எப்படி இருக்கே.. உடம்புக்கு எதுவும் பிரச்சனை இல்லையே.. நேத்து நீ ஆபீஸ் வரவே இல்லையே என்ன ஆச்சு".. அன்பு கலந்த அக்கறையோடு கேட்டவனின் குரலில் திரும்பினாள் மான்வி.. அருகே திவாகர்.. கண்ணியமாக விலகி நிற்கும் அவன் குணம் பிடித்தது.. அதை ஈர்ப்பு என்றோ காதல் என்றோ சொல்லி விட முடியாது.. ஒரு விதமான மரியாதை..

மெல்லிய புன்னகையுடன் அவனை நோக்கியவள்.. அடுத்து சொல்ல வேண்டிய வார்த்தைகளுக்காக சற்று தடுமாறி.. "அது".. என்று இழுத்தவள் உண்மையை சொல்லிவிட வேண்டிய கட்டாயத்தில்.. குரலை செருமிக் கொண்டு.. "நேற்று என்னை பெண் பார்க்க வந்திருந்தாங்க".. ஒரு வழியாக சொல்லி முடித்திருந்தாள்.. அடுத்த கணமே திவாகரனின் முகமும் சுருங்கி போனதை கவனித்துக் கொண்டுதான் இருந்தாள்.. உள்ளுக்குள் சிறு வருத்தம் பரவினாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளிடம்.. திவாகரும் அவளுக்கு ஈடாக தன் வருத்தத்தை மறைத்துக் கொண்டு.. "ஓஹ்.. சூப்பர்.. சக்ஸஸ்தானே" என்றான் கண்கள் தெளிவாக பிரதிபலித்த சோக சாயலுடன்.. ஆனாலும் இன்னும் கூட எதிர்பார்ப்பு சற்று மிச்சமிருந்தது அவனிடம்..

"ஹ்ம்ம்.. சக்ஸஸ்தான்.. சீக்கிரம் கல்யாணம் பேசி முடிவு பண்ணிடுவாங்க" சொல்லுவதற்கே சங்கடம்தான்.. ஆனாலும் வேறு வழி இல்லையே.. அவனை காயப்படுத்த கூடாது என்பதற்காக உண்மைகளை மறைக்க முடியுமா.. அல்லது நடப்பதை தடுக்க முடியுமா.. பெண் பார்க்க வந்த அன்றே முத்தம் கொடுத்த அரக்கனை.. எதிர்த்து நின்று தான் விருப்பப்பட்டதை செய்யத்தான் முடியுமா.. அம்மா அப்பா பற்றிய கலக்கமும் வெறுப்பும் நீங்கி.. அவர்களின் ஆதிக்கத்தை முழுவதுமாக ஜீவா தன் கையில் எடுத்துக் கொண்டதாக தோன்றியது மான்விக்கு.. ஜீவா என்ற பெயர் வைத்து என் ஜீவனை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.. மனதுக்குள் அவனை கண்டமேனிக்கு வறுத்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

"வாவ்.. கங்கிராஜுலேசன்" என்றவனின் வார்த்தைகளில் உயிர்ப்பே இல்லை.. ஜீவாவைப் பற்றியே யோசித்துக் கொண்டிருந்தவள் திவாகர் வாழ்த்து கூறியதில் நினைவலைகள் கலைந்து நிமிர்ந்து.. "தேங்க்ஸ்" என்றாள் வலிய புன்னகைத்து..

"அப்புறம் சார்".. என்று ஏதோ சொல்ல ஆரம்பிக்க "நீ என்னை திவாகர்ன்னே கூப்பிடலாம்.. எத்தனையோ முறை சொல்லிட்டேன்".. உரிமையோடு கண்டித்தான் அவன்..

இதழும் அறியாத லேசான புன்னகையுடன் "திவாகர் நேத்து நீங்க ஒரு மெசேஜ் அனுப்பி இருந்தீங்க".. என்று ஆரம்பித்து "அந்த மெசேஜ்க்கு என்னால ரிப்ளை பண்ண முடியல".. என்று அவள் காரணம் சொல்லும் முன்னே, அவனாகவே.. "இனிமே அதுக்கு அவசியமில்லையே" என்று விரக்தியாக புன்னகைத்திருந்தான்.. மான்விக்கு என்னவோ போல் ஆகிவிட்டது.. சில வினாடிகள் விரும்பத்தகாத மவுனமே நீடித்திருக்க அவளை தவிக்க விடாமல் "சரி நீ வேலைய பாரு" என்று விட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து சென்றிருந்தான் திவாகர்..

"மேரேஜ் பிக்ஸ் ஆகிடுச்சா".. திவாகர் சென்றவுடன்.. உட்கார்ந்த மேனிக்கு சுழல் நாற்காலியோடு அவளருகே நகர்ந்து வந்தாள் அக்ஷயா..

"ஒட்டு கேட்டியா".. அவள் பக்கம் பார்வையை திருப்பாது தனது கணினியின் கீ போர்டை தட்டிக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

"ஒட்டு கேக்குற அளவு நீங்க ஒன்னும் ரகசியமா பேசிக்கலையே.. சத்தமா தானே பேசிட்டு இருந்தீங்க.. சரி சொல்லு.. கல்யாணம் முடிவாகிடுச்சா.. மாப்பிள்ளை யாரு.. நேத்து அதுக்காகதான் லீவு போட்டியா.. கூடவே இருக்கேன் என்கிட்ட கூட ஒரு வார்த்தை சொல்லலையே.. உடம்பு சரியில்லைன்னு ரீசன் சொல்லி இருந்தே.. சரி அதை விடு.. மாப்பிள்ளை எப்படி.. அழகா இருக்காரா.. உனக்கு பிடிச்சிருக்கா.. ஆமா பிடிச்சிருக்குன்னுதானே திவாகர் சார்கிட்ட சொன்னே".. நிறுத்தாமல் கேள்விகளை அடுக்கிக் கொண்டே போனவளிடம் காதை மூடிக் கொண்டு "ஐயோ அம்மா ..கொஞ்சம் நிறுத்து.. நீ பேசறது எனக்கு மூச்சு வாங்குது.. எல்லாம் பிக்ஸ் பண்ணியாச்சு.. போதுமா".. ஒரே பதிலால் முற்றுப்புள்ளி வைத்திருந்தாள் மான்வி..

"மாப்பிள்ளை யாருடி? போட்டோ ஏதாவது வச்சிருக்கியா".. கண்களில் ஆர்வம் மின்ன கேட்டவளிடம்.. "கர்கியுமிக் காஸ்மெட்டிக்ஸ் ஓனர் ஜீவானந்தன் தான் மாப்பிள்ளை".. மிகச் சாதாரணமாக உரைத்து விட்டு வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி.. குபீரென சிரித்து விட்டாள் அக்ஷயா..

எதற்கு இந்த சிரிப்பு என்பதை போல் மான்வி அவளை திரும்பி முறைத்துக் கொண்டிருக்க.. "நீ சொன்ன ஜோக்குக்கு நான் சிரிச்சிட்டேன்.. இப்ப சொல்லு மாப்பிள்ள யாரு.. போட்டோ காட்டு".. என்றாள் மீண்டும் அதே பழைய கேள்வியுடன்..

"ஏய் நிஜமாத்தான் சொல்றேன்.. உனக்கு ஏன் நம்புறதுக்கு அவ்வளவு கஷ்டமா இருக்கு".. விழிகள் விரிந்து படபடக்க புரியா பாவனையுடன் கேட்டாள் மான்வி..

"பின்ன இதெல்லாம் நம்பற மாதிரியா இருக்கு.. கர்கியுமிக் காஸ்மெட்டிக்ஸ் ஓனர்.. உனக்கு மாப்பிள்ளையா.. நாமெல்லாம் மிடில் கிளாஸ்.. மில்லேனியர்ஸ் கூட கைகோர்த்துக்கொள்ள விரும்புற குடும்பம் அது.. தேடிவந்து உலக அழகி உன்கிட்ட மயங்கி உன்னை பொண்ணு பாத்துட்டு போனாங்களோ!!".. என்று கேலியோடு புன்னகைக்க.. மான்விக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.. அவன் உயரம் தெரியும் என்றாலும் நம்பமுடியாத அளவிற்கு அப்படி ஒன்றும் அதிசயமாக தெரியவில்லை.. அந்தஸ்து வசதியெல்லாம் அவளுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல.. இரும்பு கூண்டிலிருந்து தங்க கூண்டிற்கு இடம்பெயரப் போகிறோம்.. தற்போதைக்கு அது மட்டுமே அவள் மனக்கவலை.. அக்ஷயாவின் நக்கல் பேச்சுகளுக்கு பதிலேதும் சொல்லாமல் பெருமூச்சுடன் தலையை உலுக்கிக் கொண்டு வேலையில் கவனம் செலுத்தலானாள்..

"ரொம்பத்தான்.. அவ்வளவு ரகசியமா வச்சிருக்கீங்களோ.. அந்த அகில உலக அழகு மாப்பிள்ளை யாருன்னு நானும் பார்க்கத்தானே போறேன்".. உதட்டை சுழித்து பழிப்பு காட்டி விட்டு தன் வேலையில் கவனம் செலுத்தலானாள் அக்ஷயா..

மான்வியின் போன் வெகுநேரம் அடித்துக் கொண்டிருந்ததில் எரிச்சலானவள்.. "ஹேய்.. அந்த போன் அடிக்குதே.. எடுத்து பேசேன்டி".. என்று இயல்பாக மூளைக்குள் குறுகுறுக்கும் ஆர்வத்துடன் எட்டிப் பார்க்க.. வெறும் எண் தான் திரையில் ஒளிர்ந்தது.. ஏமாற்றமே மிஞ்சியதில் அலட்சியத்தோடு இதழ்களை வளைத்துவிட்டு கணினியில் கண்ணை பதித்துக் கொண்டாள் அக்ஷயா..

"வந்து அரை மணி நேரம் கூட ஆகவில்லை அதற்குள் என்ன ஃபோன்".. கடுப்பானாள் மான்வி.. சைலண்ட்டில் போட முடியாது.. டீம் லீடர் மேனேஜர் என்று யாராவது அழைத்து ஏதாவது திடீர் வேலை கொடுப்பார்கள்.. அழைத்தவுடன் ஃபோனை எடுக்கவில்லை என்றால் அதற்கும் சேர்த்து சுடு சொற்கள் வாங்க வேண்டியதிருக்கும்..

விடாமல் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த போனின் ரிங்டோனில் அங்கிருந்த அத்தனை பேரும் திரும்பி பார்க்க.. வேறு வழியில்லாமல் அழைப்பை ஏற்று காதில் வைத்தவள்.. அக்ஷயா தன்னையே குறுகுறுவென பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்து அவசரமாக எழுந்து தனியாக ஒதுங்கினாள்..

"மை மானு".. டச்சிங்காக சேவ் செய்து இருந்த எழுத்துக்களை முத்தமிட்டவன்.. "ஹலோ" என்றவளின் குரலில் அழகான புன்னகையுடன்.. "ஹலோ ஸ்வீட் ஹார்ட்" என்றான் உருகும் குரலோடு.. ஸ்வீட் ஹார்ட் பேபி.. போன்ற போலிச்சாயம் பூசிய வார்த்தைகளில் எரிச்சலுற்றாள் மான்வி..

"சொல்லுங்க".. என்றாள் கடுப்பை மறைத்துக் கொண்டு..

"ஒண்ணும் இல்ல.. மீட்டிங் முடிச்சிட்டேன்"..

போனில் யாரிடமோ குழையும் குரலில் ரிப்போர்ட் செய்து கொண்டிருந்தவனை சுருங்கிய விழிகளுடன் நோக்கினாள் அவன் செக்ரட்டரி தான்யா.. பளிர் நிறம் மாசு மருவற்ற சருமம்.. மாடர்ன் உடை.. ஜீரோ சைஸ் உடல் என ஜீவா கம்பெனியின் காஸ்மெடிக் மாடல் அழகி போல் இருந்தாள் அவள்.. குறிப்பெடுப்பதற்கு தயாராக பேனாவும் நோட்பேடும் வைத்திருந்தவளுக்கு வழக்கத்திற்கு மாறாக முதலாளி.. இதழ்களில் குறுகுறுத்த புன்னகையுடன்.. விழிகள் மின்ன யாரிடமோ பேசிக் கொண்டிருப்பதில் பெருத்த ஆச்சரியம்..

"இல்ல.. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நான் பிஸியாகிடுவேன்.. அப்புறம் உன்னை பற்றி நினைக்க கூட நேரம் இருக்காது.. அதான் இப்பவே பேச நினைச்சேன்.. வீடியோ கால் வரட்டுமா, ஃப்ரீயா இருக்கியா".. காதல் பரிபாஷைகளோடு புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தவனை விசித்திரமாக அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் நோக்கி கொண்டிருந்தாள் தான்யா..

அங்கே மான்விக்கோ.. அப்புறம் உன்னை நினைக்க கூட நேரம் இருக்காது என்ற வார்த்தைகளில் இனி சிறிது நேரத்திற்கு தொல்லை இல்லை என்று நிம்மதி பரவினாலும்.. வீடியோ கால் வருகிறேன் என்று இதயம் தூக்கி வாரிப் போட்டது..

"நான் ஆபீஸ்ல இருக்கேன்".. என்றாள் திணறலோடு..

"வீடியோ கால் வரேன்னு தான் சொன்னேன்.. ஆபீஸ் வரேன்னு சொல்லல.. ஜஸ்ட் டென் மினிட்ஸ் பேசனும்".. அத்தோடு முடித்துக் கொண்டு அழைப்பை துண்டித்திருந்தவன் அடுத்த வீடியோ காலில் அழைத்து விட்டான்..

அழைப்பை ஏற்பதை தவிர வேறெந்த ஆப்ஷனும் இல்லை அவளுக்கு..

"ஹலோ".. என்றான் இந்த பக்கமிருந்து..

"காலையில தானே பார்த்தோம் அதுக்குள்ள என்ன வீடியோ கால்".. அவள் எரிச்சலை இதழில் உறைந்திருந்த புன்னகை மறைத்திருக்க.. எதிர்பக்கம் இருந்தவன்.. "ஏன் பேச கூடாதா.. ஆபீஸ் வந்த அடுத்த நிமிஷமே வீடியோ கால் பண்ணி இருப்பேன்.. சரி நீ கொஞ்சம் செட்டாகி ரிலாக்ஸ் ஆகணும்னு காத்துட்டு இருந்தேன்.. உன்னை பார்க்கணும்னு தோணுச்சு பண்ணிட்டேன்".. என்றவாறு டென் மினிட்ஸ் என்று தன் செக்ரட்ரியிடம் கை காட்ட.. "ஓகே சார்" தான்யா ஒரு மார்க்கமாக தலையசைத்துவிட்டு அங்கிருந்து புறப்படும் வேளையில் "கொன்னுடுவேன்" என்று விளையாட்டாக விரல் நீட்டி எச்சரித்திருந்திருந்தவன்.. மீண்டும் போனில் தன் கண்களை பதித்தான்..

"தினமும் சாரி கட்டலாமே".. என்றான் மயங்கும் விழிகளுடன்.. அவளுக்கு அவன் பிளர்ட் செய்வது போல் தோன்றியதோ.. என்னவோ..

"இல்ல தினமும் சாரி கட்டுறது கம்பர்டபிலா இருக்காது".. பதில் அளித்தவள் "ஏன் சுடிதார்ல நான் நல்லா இல்லையா" என்று கேட்க வாயெடுத்து.. வார்த்தைகளை அப்படியே விழுங்கிக் கொண்டாள் "இதென்ன எண்ணம்.. அவர் நல்லா இருக்குன்னு சொல்லணும்னு நான் ஏன் எதிர்பார்க்கிறேன்".. என்று தன்னையே கடித்துக் கொண்டாள்.. ஆனாலும் காலையில் இந்த சுடிதார் கார்ஜியஸ்.. அப்படித்தானே சொன்னார்.. அலைபாயும் தன் எண்ணங்களை கடிவாளம் போட்டு கட்ட முடியவில்லை..

போன் திரையை தாண்டி லேசர் கதிர்களை விட வீரியமாக ஊடுருவும் அந்த பார்வையை எப்படி தவிர்ப்பது என்று தெரியவில்லை.. "மீட்டிங் முடிஞ்சுதா" பேச்சை மாற்றினாள்..

அவள் சகஜமாக பேச துவங்கியதை அழகான உறவின் தொடக்கப் புள்ளி என்று எண்ணிக்கொண்டானோ என்னவோ.. மலர்ந்து புன்னகைத்தான்.. "ம்ம்.. ஆன்லைன் மீட்டிங் முடிஞ்சது.. இனி டே டுடே ஒர்க்.. கிளைன்ட் மீட்டிங்.. ஃபேக்டரி விசிட்.. பிசினஸ் பார்ட்டிஸ் இப்படியே நேரம் போயிடும்.. நடுவுல உன்கிட்ட பேசறது உன் முகத்தை பார்க்கிறது மட்டும்தான் எனக்கு எனர்ஜி டானிக்".. என்று பேச்சி நடுவே வலது புருவத்தை நீண்ட விரல்களால் நீவுவதும்.. குட்டி குட்டியாய் புன்னகைப்பதும்.. கரத்தை உதறி பின்பக்கம் எடுத்துச் சென்று.. பின் தலையை கோதுவதும்.. என அழகான மேனரிசம் அனைத்தும் அவள் மனதில் அனுமதியின்றி பதிந்து போயின.. தனக்கே தெரியாமல் காந்தத்தினால் ஈர்க்கப்படும் இரும்பு போல்.. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவன் பக்கம் ஈர்க்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாளோ என்னவோ..

"ஹேய் மான்வி.. உன்னை எங்கெல்லாம் தேடுறது.. தீபன் சார் கூப்பிடுறாங்க.. ஸ்டாப் மீட்டிங்".. மான்வியை தேடிக் கொண்டு வந்த அக்ஷயாவின் பார்வை அந்த போன் திரையில் விழுந்த அடுத்த கணம்.. கண்கள் ஆச்சரியத்தில் அகலமாய் விரிந்தன.. நம்பவே முடியவில்லை.. பலவிதமான சர்ச்சைகளில் சிக்கியிருந்தாலும்.. "அவர் ஸ்ட்ரெயிட் ஃபார்வேர்டா இருக்காரு.. தனக்கு என்ன தோணுதோ அதை செய்கிறார்.. இதிலென்ன தப்பு இருக்கு!!" என்று பல இளம் பெண்களின் கனவு கண்ணனாய் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஜீவானந்தன்..

"ஜீ.. ஜீவானந்தன்".. அக்ஷயாவின் இதழ்கள் வியப்புடன் முணுமுணுக்க.. அவள் எதிர்பாராத நேரத்தில் வந்து எட்டிப் பார்த்ததில்.. போன் திரையை மறைப்பதா அல்லது அப்படியே நிற்பதா என்று தெரியாமல் விழித்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

இங்கு ஜீவா.. "எக்ஸ்கியூஸ் மீ மேம்.. அவங்க வருவாங்க.. ஒரு பைவ் மினிட்ஸ் நாங்க தனியா பேசணும்.. கேன் யூ.. ப்ளீஸ்?".. என்று கம்பீரம் குறையாமல்.. மெல்லிய புன்னகையுடன் சொன்ன விதம் கூட மான்வியின் நெஞ்சில் சலனத்தை அதிகப்படுத்தியது..

இவளுக்கு எப்படிப்பட்ட வாழ்க்கையா?.. என்ற என்ற பொறாமை காட்டு தீ போல் நெஞ்சத்தில் பரவ.. வலிய புன்னகைத்து அவ்விடத்திலிருந்து நகர்ந்திருந்தாள் அக்ஷயா..

பேசிப் பழக தெளிவு பிறக்கும் என்பது போல்.. ஐந்து நிமிடங்கள் அவனோடு பேசியதில் ஒரே ஒரு சதவீதம் நேர்மறை அலைகளோடு இனம் புரியாத இனிமையும் நெஞ்சில் பரவியது.. "ஃப்ரீ ஆகிட்டு திரும்ப கூப்பிடுறேன்.. லவ் யூ டி".. போனை வைத்ததில்.. தன்னிச்சையாக உதட்டோரம் வழிந்த புன்னகையுடன் மீட்டிங் ஹால் சென்றிருந்தாள் மான்வி..

கடைசி ஆளாக சென்று அக்ஷயாவின் பக்கத்தில் அமர.. அவள் முகமோ கனியவே இல்லையே..

"என்னடி ஒரு மாதிரி இருக்க.. தீபன் சார் எதாவது திட்டிட்டாரா".. மான்வி ரகசியமாக கேட்டதில்.. "அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல உன்ன பத்தி தான் யோசிச்சிட்டு இருந்தேன்" என்றாள் அவள்..

"என்ன யோசிக்கிறே".. கண்களை மட்டும் தீபன் மேல் பதித்துக் கொண்டு காதுகளை அக்ஷயாவிடம் கடன் கொடுத்திருந்தாள் மான்வி ..

வஞ்சப் புன்னகையுடன்... "பெரிய ஆள் டி!! நீ உங்க வீட்ல புடிச்சாலும் புடிச்சாங்க.. புளியங்கொம்பா பிடிச்சுட்டாங்க.. யாருக்குமே அமையாத வாழ்க்கைதான்.. ஆனால்?.. ஜீவானந்தன் அம்மா.. யாரோ ஒருத்தர் கூட ஓடி போயிட்டாங்க இல்ல?".. அக்ஷயா இளக்காரமாக கேட்ட விதத்தில் முகம் கருத்து போனாள் மான்வி..

மான்வி அறியாத விஷயம் ஒன்றும் இல்லை.. ஜீவானந்தத்தின் குடும்ப விவரங்களை அவள் பெற்றோர் சொல்லி கேள்விப்பட்டிருக்கிறாள்.. அந்தப் பெண்மணி செய்த தவறுக்கு மகனும் தந்தையும் என்ன செய்ய முடியும்.. அவரவர் சொந்த குணநலன்களை வைத்து மட்டுமே ஒருவர் நல்லவரா கெட்டவரா மதிப்பிட வேண்டும்.. ஒருவர் செய்த தவறை வைத்துக் கொண்டு அந்த மொத்த குடும்பத்தையே கேவலப்படுத்துவது மகா மட்டமான செயல் என்று மான்வி கருதியதன் காரணமாக இது போன்ற விஷயத்திற்கெல்லாம் பெரிதாக முக்கியத்துவம் கொடுக்கவில்லை.. அவளைப் பெற்றவர்கள் வேண்டுமானால் நஷ்டத்தை ஈடுகட்ட இந்த திருமணத்திற்கு சம்மதித்திருக்கலாம்.. ஆனால் மான்வியின் எண்ணங்கள் ஜீவா குடும்பத்தின் மீதான கரும்புள்ளி விவகாரத்தில் ஆரோக்கியமாக இருந்த காரணத்தினால் அக்ஷயாவின் ஏளனம் மட்டுமே அவள் நெஞ்சை சுட்டது..

"இப்போ என்ன அதுக்கு".. சற்று காட்டமாகவே கேட்டாள்..

"அதில்லை டி.. ஒரு பக்கம் வசதியான ஆடம்பரமான வாழ்க்கை உனக்கு கிடைக்கப் போகுதுன்னு மனசு சந்தோஷப்பட்டாலும் இன்னொரு பக்கம்.. உன்னை நினைச்சு பரிதாபமா இருக்கு" புதிர் போட்ட அக்ஷயாவை கேள்வியாக பார்த்தாள் மான்வி..

"புரியல?"..

"சைக்கலாஜிக்கலா கண்ணுக்கு எதிரே அம்மா தப்பு செஞ்சதை பார்த்த பசங்க.. பொண்டாட்டியை அவங்க கண்ட்ரோல்ல வைக்கணும்னு நினைப்பாங்க.. சந்தேகப்படுவாங்க.. அடிப்பாங்க.. துன்புறுத்துவாங்க".. என்றவள் குரலை இன்னும் தாழ்த்திக் கொண்டு.. "செக்ஷுவல் ரிலேஷன்ஷிப்ல ரொம்ப வைலன்டா இருப்பாங்க.. கண்காணிக்கிறேன்ங்கிற பெயரில் உன்னையே சுத்தி சுத்தி வருவாங்க.. ஆம்பளைங்க சாதாரணமா உன்கிட்ட பேசினாலும் பெரிய பிரச்சனை செய்வாங்க.. எங்க வீட்டு பக்கத்துல ஒரு அக்காவுக்கு இப்படித்தான் நடந்துச்சு"..

"அந்தப் பையனோட அம்மா ரெண்டாவது கல்யாணம் செஞ்சுட்டு போயிட்டாங்க.. அதுல இருந்து பொம்பளைங்க எல்லாருமே அப்படித்தான்னு அவனாவே நினைச்சுகிட்டு அந்த பொண்ணை அடிச்சு துன்புறுத்தி.. காயப்படுத்தி வீட்டுக்குள்ளேயே அடைச்சு வச்சிட்டான்.. அப்புறம் அவங்க பேரன்ட்ஸ் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு அந்தப் பொண்ணை காப்பாத்தி கூட்டிட்டு போனாங்க.. நான் ஒன்னும் ஜீவா சார் இப்படித்தான் இருப்பார் என்று சொல்லலை.. ஆனா வெளிப்படையா நிறைய கான்ட்ரவர்சில மாட்டினவர் அவர்.. அப்படி இருக்க வாய்ப்பு இருக்கலாம் என்று சொல்கிறேன்.. உனக்கும் அந்த மாதிரி நிலைமை வராமல் இருக்க நான் கடவுளை பிரார்த்திக்கிறேன்".. அவள் கரங்கள் தொட்டு அனுசரனையாக பேசிய அக்ஷயாவின் ஒட்டு மொத்த வார்த்தைகளில்.. தலையே சுற்றியது மான்விக்கு..

எத்தனை முறை சிலிண்டரை ஆப் செய்தோமா பீரோவை பூட்டினோமா என்று பரிசோதித்து உறுதி செய்து விட்டு வெளியே வந்தாலும்.. யாராவது ஒருவர் கேஸ் ஆஃப் பண்ணீங்களா? என்று கேட்டால் சந்தேகத்துடன் மீண்டும் சென்று சரியாக செய்திருக்கிறோமா என்று பரிசோதிப்பது தான் மனித இயல்பு.. சாதாரண மனிதர்களுக்கே இந்த தத்துவம் பொருந்தும் என்றால்.. சொல்புத்தியோடு வாழும் மான்வி இதற்கெல்லாம் விதி விலக்கில்லையே.. இருவர் வாழ்க்கையில் நடக்கப் போகும் சம்பவங்களை மான்வி எந்த கோணத்தில் பார்க்கப் போகிறாளோ கடவுளுக்கே வெளிச்சம்..

தொடரும்..
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருசூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌மை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 சூப்பர்💚 அருமை👌 சூப்பர்💚 அருமை👌
 
New member
Joined
May 19, 2025
Messages
10
"நிவி.. எப்படி இருக்கே.. உடம்புக்கு எதுவும் பிரச்சனை இல்லையே.. நேத்து நீ ஆபீஸ் வரவே இல்லையே என்ன ஆச்சு".. அன்பு கலந்த அக்கறையோடு கேட்டவனின் குரலில் திரும்பினாள் மான்வி.. அருகே திவாகர்.. கண்ணியமாக விலகி நிற்கும் அவன் குணம் பிடித்தது.. அதை ஈர்ப்பு என்றோ காதல் என்றோ சொல்லி விட முடியாது.. ஒரு விதமான மரியாதை..

மெல்லிய புன்னகையுடன் அவனை நோக்கியவள்.. அடுத்து சொல்ல வேண்டிய வார்த்தைகளுக்காக சற்று தடுமாறி.. "அது".. என்று இழுத்தவள் உண்மையை சொல்லிவிட வேண்டிய கட்டாயத்தில்.. குரலை செருமிக் கொண்டு.. "நேற்று என்னை பெண் பார்க்க வந்திருந்தாங்க".. ஒரு வழியாக சொல்லி முடித்திருந்தாள்.. அடுத்த கணமே திவாகரனின் முகமும் சுருங்கி போனதை கவனித்துக் கொண்டுதான் இருந்தாள்.. உள்ளுக்குள் சிறு வருத்தம் பரவினாலும் வெளியே காட்டிக் கொள்ளாமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளிடம்.. திவாகரும் அவளுக்கு ஈடாக தன் வருத்தத்தை மறைத்துக் கொண்டு.. "ஓஹ்.. சூப்பர்.. சக்ஸஸ்தானே" என்றான் கண்கள் தெளிவாக பிரதிபலித்த சோக சாயலுடன்.. ஆனாலும் இன்னும் கூட எதிர்பார்ப்பு சற்று மிச்சமிருந்தது அவனிடம்..

"ஹ்ம்ம்.. சக்ஸஸ்தான்.. சீக்கிரம் கல்யாணம் பேசி முடிவு பண்ணிடுவாங்க" சொல்லுவதற்கே சங்கடம்தான்.. ஆனாலும் வேறு வழி இல்லையே.. அவனை காயப்படுத்த கூடாது என்பதற்காக உண்மைகளை மறைக்க முடியுமா.. அல்லது நடப்பதை தடுக்க முடியுமா.. பெண் பார்க்க வந்த அன்றே முத்தம் கொடுத்த அரக்கனை.. எதிர்த்து நின்று தான் விருப்பப்பட்டதை செய்யத்தான் முடியுமா.. அம்மா அப்பா பற்றிய கலக்கமும் வெறுப்பும் நீங்கி.. அவர்களின் ஆதிக்கத்தை முழுவதுமாக ஜீவா தன் கையில் எடுத்துக் கொண்டதாக தோன்றியது மான்விக்கு.. ஜீவா என்ற பெயர் வைத்து என் ஜீவனை எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறான்.. மனதுக்குள் அவனை கண்டமேனிக்கு வறுத்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

"வாவ்.. கங்கிராஜுலேசன்" என்றவனின் வார்த்தைகளில் உயிர்ப்பே இல்லை.. ஜீவாவைப் பற்றியே யோசித்துக் கொண்டிருந்தவள் திவாகர் வாழ்த்து கூறியதில் நினைவலைகள் கலைந்து நிமிர்ந்து.. "தேங்க்ஸ்" என்றாள் வலிய புன்னகைத்து..

"அப்புறம் சார்".. என்று ஏதோ சொல்ல ஆரம்பிக்க "நீ என்னை திவாகர்ன்னே கூப்பிடலாம்.. எத்தனையோ முறை சொல்லிட்டேன்".. உரிமையோடு கண்டித்தான் அவன்..

இதழும் அறியாத லேசான புன்னகையுடன் "திவாகர் நேத்து நீங்க ஒரு மெசேஜ் அனுப்பி இருந்தீங்க".. என்று ஆரம்பித்து "அந்த மெசேஜ்க்கு என்னால ரிப்ளை பண்ண முடியல".. என்று அவள் காரணம் சொல்லும் முன்னே, அவனாகவே.. "இனிமே அதுக்கு அவசியமில்லையே" என்று விரக்தியாக புன்னகைத்திருந்தான்.. மான்விக்கு என்னவோ போல் ஆகிவிட்டது.. சில வினாடிகள் விரும்பத்தகாத மவுனமே நீடித்திருக்க அவளை தவிக்க விடாமல் "சரி நீ வேலைய பாரு" என்று விட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து சென்றிருந்தான் திவாகர்..

"மேரேஜ் பிக்ஸ் ஆகிடுச்சா".. திவாகர் சென்றவுடன்.. உட்கார்ந்த மேனிக்கு சுழல் நாற்காலியோடு அவளருகே நகர்ந்து வந்தாள் அக்ஷயா..

"ஒட்டு கேட்டியா".. அவள் பக்கம் பார்வையை திருப்பாது தனது கணினியின் கீ போர்டை தட்டிக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி..

"ஒட்டு கேக்குற அளவு நீங்க ஒன்னும் ரகசியமா பேசிக்கலையே.. சத்தமா தானே பேசிட்டு இருந்தீங்க.. சரி சொல்லு.. கல்யாணம் முடிவாகிடுச்சா.. மாப்பிள்ளை யாரு.. நேத்து அதுக்காகதான் லீவு போட்டியா.. கூடவே இருக்கேன் என்கிட்ட கூட ஒரு வார்த்தை சொல்லலையே.. உடம்பு சரியில்லைன்னு ரீசன் சொல்லி இருந்தே.. சரி அதை விடு.. மாப்பிள்ளை எப்படி.. அழகா இருக்காரா.. உனக்கு பிடிச்சிருக்கா.. ஆமா பிடிச்சிருக்குன்னுதானே திவாகர் சார்கிட்ட சொன்னே".. நிறுத்தாமல் கேள்விகளை அடுக்கிக் கொண்டே போனவளிடம் காதை மூடிக் கொண்டு "ஐயோ அம்மா ..கொஞ்சம் நிறுத்து.. நீ பேசறது எனக்கு மூச்சு வாங்குது.. எல்லாம் பிக்ஸ் பண்ணியாச்சு.. போதுமா".. ஒரே பதிலால் முற்றுப்புள்ளி வைத்திருந்தாள் மான்வி..

"மாப்பிள்ளை யாருடி? போட்டோ ஏதாவது வச்சிருக்கியா".. கண்களில் ஆர்வம் மின்ன கேட்டவளிடம்.. "கர்கியுமிக் காஸ்மெட்டிக்ஸ் ஓனர் ஜீவானந்தன் தான் மாப்பிள்ளை".. மிகச் சாதாரணமாக உரைத்து விட்டு வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்வி.. குபீரென சிரித்து விட்டாள் அக்ஷயா..

எதற்கு இந்த சிரிப்பு என்பதை போல் மான்வி அவளை திரும்பி முறைத்துக் கொண்டிருக்க.. "நீ சொன்ன ஜோக்குக்கு நான் சிரிச்சிட்டேன்.. இப்ப சொல்லு மாப்பிள்ள யாரு.. போட்டோ காட்டு".. என்றாள் மீண்டும் அதே பழைய கேள்வியுடன்..

"ஏய் நிஜமாத்தான் சொல்றேன்.. உனக்கு ஏன் நம்புறதுக்கு அவ்வளவு கஷ்டமா இருக்கு".. விழிகள் விரிந்து படபடக்க புரியா பாவனையுடன் கேட்டாள் மான்வி..

"பின்ன இதெல்லாம் நம்பற மாதிரியா இருக்கு.. கர்கியுமிக் காஸ்மெட்டிக்ஸ் ஓனர்.. உனக்கு மாப்பிள்ளையா.. நாமெல்லாம் மிடில் கிளாஸ்.. மில்லேனியர்ஸ் கூட கைகோர்த்துக்கொள்ள விரும்புற குடும்பம் அது.. தேடிவந்து உலக அழகி உன்கிட்ட மயங்கி உன்னை பொண்ணு பாத்துட்டு போனாங்களோ!!".. என்று கேலியோடு புன்னகைக்க.. மான்விக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.. அவன் உயரம் தெரியும் என்றாலும் நம்பமுடியாத அளவிற்கு அப்படி ஒன்றும் அதிசயமாக தெரியவில்லை.. அந்தஸ்து வசதியெல்லாம் அவளுக்கு ஒரு பொருட்டே அல்ல.. இரும்பு கூண்டிலிருந்து தங்க கூண்டிற்கு இடம்பெயரப் போகிறோம்.. தற்போதைக்கு அது மட்டுமே அவள் மனக்கவலை.. அக்ஷயாவின் நக்கல் பேச்சுகளுக்கு பதிலேதும் சொல்லாமல் பெருமூச்சுடன் தலையை உலுக்கிக் கொண்டு வேலையில் கவனம் செலுத்தலானாள்..

"ரொம்பத்தான்.. அவ்வளவு ரகசியமா வச்சிருக்கீங்களோ.. அந்த அகில உலக அழகு மாப்பிள்ளை யாருன்னு நானும் பார்க்கத்தானே போறேன்".. உதட்டை சுழித்து பழிப்பு காட்டி விட்டு தன் வேலையில் கவனம் செலுத்தலானாள் அக்ஷயா..

மான்வியின் போன் வெகுநேரம் அடித்துக் கொண்டிருந்ததில் எரிச்சலானவள்.. "ஹேய்.. அந்த போன் அடிக்குதே.. எடுத்து பேசேன்டி".. என்று இயல்பாக மூளைக்குள் குறுகுறுக்கும் ஆர்வத்துடன் எட்டிப் பார்க்க.. வெறும் எண் தான் திரையில் ஒளிர்ந்தது.. ஏமாற்றமே மிஞ்சியதில் அலட்சியத்தோடு இதழ்களை வளைத்துவிட்டு கணினியில் கண்ணை பதித்துக் கொண்டாள் அக்ஷயா..

"வந்து அரை மணி நேரம் கூட ஆகவில்லை அதற்குள் என்ன ஃபோன்".. கடுப்பானாள் மான்வி.. சைலண்ட்டில் போட முடியாது.. டீம் லீடர் மேனேஜர் என்று யாராவது அழைத்து ஏதாவது திடீர் வேலை கொடுப்பார்கள்.. அழைத்தவுடன் ஃபோனை எடுக்கவில்லை என்றால் அதற்கும் சேர்த்து சுடு சொற்கள் வாங்க வேண்டியதிருக்கும்..

விடாமல் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த போனின் ரிங்டோனில் அங்கிருந்த அத்தனை பேரும் திரும்பி பார்க்க.. வேறு வழியில்லாமல் அழைப்பை ஏற்று காதில் வைத்தவள்.. அக்ஷயா தன்னையே குறுகுறுவென பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்து அவசரமாக எழுந்து தனியாக ஒதுங்கினாள்..

"மை மானு".. டச்சிங்காக சேவ் செய்து இருந்த எழுத்துக்களை முத்தமிட்டவன்.. "ஹலோ" என்றவளின் குரலில் அழகான புன்னகையுடன்.. "ஹலோ ஸ்வீட் ஹார்ட்" என்றான் உருகும் குரலோடு.. ஸ்வீட் ஹார்ட் பேபி.. போன்ற போலிச்சாயம் பூசிய வார்த்தைகளில் எரிச்சலுற்றாள் மான்வி..

"சொல்லுங்க".. என்றாள் கடுப்பை மறைத்துக் கொண்டு..

"ஒண்ணும் இல்ல.. மீட்டிங் முடிச்சிட்டேன்"..

போனில் யாரிடமோ குழையும் குரலில் ரிப்போர்ட் செய்து கொண்டிருந்தவனை சுருங்கிய விழிகளுடன் நோக்கினாள் அவன் செக்ரட்டரி தான்யா.. பளிர் நிறம் மாசு மருவற்ற சருமம்.. மாடர்ன் உடை.. ஜீரோ சைஸ் உடல் என ஜீவா கம்பெனியின் காஸ்மெடிக் மாடல் அழகி போல் இருந்தாள் அவள்.. குறிப்பெடுப்பதற்கு தயாராக பேனாவும் நோட்பேடும் வைத்திருந்தவளுக்கு வழக்கத்திற்கு மாறாக முதலாளி.. இதழ்களில் குறுகுறுத்த புன்னகையுடன்.. விழிகள் மின்ன யாரிடமோ பேசிக் கொண்டிருப்பதில் பெருத்த ஆச்சரியம்..

"இல்ல.. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல நான் பிஸியாகிடுவேன்.. அப்புறம் உன்னை பற்றி நினைக்க கூட நேரம் இருக்காது.. அதான் இப்பவே பேச நினைச்சேன்.. வீடியோ கால் வரட்டுமா, ஃப்ரீயா இருக்கியா".. காதல் பரிபாஷைகளோடு புன்னகைத்துக் கொண்டிருந்தவனை விசித்திரமாக அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் நோக்கி கொண்டிருந்தாள் தான்யா..

அங்கே மான்விக்கோ.. அப்புறம் உன்னை நினைக்க கூட நேரம் இருக்காது என்ற வார்த்தைகளில் இனி சிறிது நேரத்திற்கு தொல்லை இல்லை என்று நிம்மதி பரவினாலும்.. வீடியோ கால் வருகிறேன் என்று இதயம் தூக்கி வாரிப் போட்டது..

"நான் ஆபீஸ்ல இருக்கேன்".. என்றாள் திணறலோடு..

"வீடியோ கால் வரேன்னு தான் சொன்னேன்.. ஆபீஸ் வரேன்னு சொல்லல.. ஜஸ்ட் டென் மினிட்ஸ் பேசனும்".. அத்தோடு முடித்துக் கொண்டு அழைப்பை துண்டித்திருந்தவன் அடுத்த வீடியோ காலில் அழைத்து விட்டான்..

அழைப்பை ஏற்பதை தவிர வேறெந்த ஆப்ஷனும் இல்லை அவளுக்கு..

"ஹலோ".. என்றான் இந்த பக்கமிருந்து..

"காலையில தானே பார்த்தோம் அதுக்குள்ள என்ன வீடியோ கால்".. அவள் எரிச்சலை இதழில் உறைந்திருந்த புன்னகை மறைத்திருக்க.. எதிர்பக்கம் இருந்தவன்.. "ஏன் பேச கூடாதா.. ஆபீஸ் வந்த அடுத்த நிமிஷமே வீடியோ கால் பண்ணி இருப்பேன்.. சரி நீ கொஞ்சம் செட்டாகி ரிலாக்ஸ் ஆகணும்னு காத்துட்டு இருந்தேன்.. உன்னை பார்க்கணும்னு தோணுச்சு பண்ணிட்டேன்".. என்றவாறு டென் மினிட்ஸ் என்று தன் செக்ரட்ரியிடம் கை காட்ட.. "ஓகே சார்" தான்யா ஒரு மார்க்கமாக தலையசைத்துவிட்டு அங்கிருந்து புறப்படும் வேளையில் "கொன்னுடுவேன்" என்று விளையாட்டாக விரல் நீட்டி எச்சரித்திருந்திருந்தவன்.. மீண்டும் போனில் தன் கண்களை பதித்தான்..

"தினமும் சாரி கட்டலாமே".. என்றான் மயங்கும் விழிகளுடன்.. அவளுக்கு அவன் பிளர்ட் செய்வது போல் தோன்றியதோ.. என்னவோ..

"இல்ல தினமும் சாரி கட்டுறது கம்பர்டபிலா இருக்காது".. பதில் அளித்தவள் "ஏன் சுடிதார்ல நான் நல்லா இல்லையா" என்று கேட்க வாயெடுத்து.. வார்த்தைகளை அப்படியே விழுங்கிக் கொண்டாள் "இதென்ன எண்ணம்.. அவர் நல்லா இருக்குன்னு சொல்லணும்னு நான் ஏன் எதிர்பார்க்கிறேன்".. என்று தன்னையே கடித்துக் கொண்டாள்.. ஆனாலும் காலையில் இந்த சுடிதார் கார்ஜியஸ்.. அப்படித்தானே சொன்னார்.. அலைபாயும் தன் எண்ணங்களை கடிவாளம் போட்டு கட்ட முடியவில்லை..

போன் திரையை தாண்டி லேசர் கதிர்களை விட வீரியமாக ஊடுருவும் அந்த பார்வையை எப்படி தவிர்ப்பது என்று தெரியவில்லை.. "மீட்டிங் முடிஞ்சுதா" பேச்சை மாற்றினாள்..

அவள் சகஜமாக பேச துவங்கியதை அழகான உறவின் தொடக்கப் புள்ளி என்று எண்ணிக்கொண்டானோ என்னவோ.. மலர்ந்து புன்னகைத்தான்.. "ம்ம்.. ஆன்லைன் மீட்டிங் முடிஞ்சது.. இனி டே டுடே ஒர்க்.. கிளைன்ட் மீட்டிங்.. ஃபேக்டரி விசிட்.. பிசினஸ் பார்ட்டிஸ் இப்படியே நேரம் போயிடும்.. நடுவுல உன்கிட்ட பேசறது உன் முகத்தை பார்க்கிறது மட்டும்தான் எனக்கு எனர்ஜி டானிக்".. என்று பேச்சி நடுவே வலது புருவத்தை நீண்ட விரல்களால் நீவுவதும்.. குட்டி குட்டியாய் புன்னகைப்பதும்.. கரத்தை உதறி பின்பக்கம் எடுத்துச் சென்று.. பின் தலையை கோதுவதும்.. என அழகான மேனரிசம் அனைத்தும் அவள் மனதில் அனுமதியின்றி பதிந்து போயின.. தனக்கே தெரியாமல் காந்தத்தினால் ஈர்க்கப்படும் இரும்பு போல்.. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவன் பக்கம் ஈர்க்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாளோ என்னவோ..

"ஹேய் மான்வி.. உன்னை எங்கெல்லாம் தேடுறது.. தீபன் சார் கூப்பிடுறாங்க.. ஸ்டாப் மீட்டிங்".. மான்வியை தேடிக் கொண்டு வந்த அக்ஷயாவின் பார்வை அந்த போன் திரையில் விழுந்த அடுத்த கணம்.. கண்கள் ஆச்சரியத்தில் அகலமாய் விரிந்தன.. நம்பவே முடியவில்லை.. பலவிதமான சர்ச்சைகளில் சிக்கியிருந்தாலும்.. "அவர் ஸ்ட்ரெயிட் ஃபார்வேர்டா இருக்காரு.. தனக்கு என்ன தோணுதோ அதை செய்கிறார்.. இதிலென்ன தப்பு இருக்கு!!" என்று பல இளம் பெண்களின் கனவு கண்ணனாய் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஜீவானந்தன்..

"ஜீ.. ஜீவானந்தன்".. அக்ஷயாவின் இதழ்கள் வியப்புடன் முணுமுணுக்க.. அவள் எதிர்பாராத நேரத்தில் வந்து எட்டிப் பார்த்ததில்.. போன் திரையை மறைப்பதா அல்லது அப்படியே நிற்பதா என்று
 
Member
Joined
May 3, 2025
Messages
43
Nice nice epi....irukanga ipadiyum porama pidichu orupadatha jenmanga...kandipa manvi jeeva va kasta pada vekapora...
Arumai theriyama tholaikapora vairatha....
 
Top