- Joined
- Jan 10, 2023
- Messages
- 32
- Thread Author
- #1
முருகவேல் நின்றிருந்த தோரணையை பார்க்கவே இருவருக்கும் வெடவெடத்தது.. இருதயம் எக்குதப்பாகத் துடிக்க காதோரம் வேர்த்து வழிந்தது சித்ராவிற்கு.. அவனோ விழிகளை அகலவிரித்து அனைவரையும் கூர்மையாக பார்த்திருந்தான்..
தேவி எச்சில் விழுங்கியபடி விழிக்க.. "ஏய் சாப்பாடு எடுத்து வைக்க சொல்லி எவ்வளவு நேரம் ஆச்சு அக்காவும் தங்கச்சியும் இங்க என்னடி கூத்தடிச்சிட்டு இருக்கீங்க.. 24மணி நேரமும் பேசிட்டேதான இருக்கீங்க.. அப்போவும் போதலையோ".. என்று கோபத்தில் கத்திக்கொண்டிருக்க இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து திருதிருவென விழித்தனர்.. நல்லவேளை தாங்கள் பேசியது எதையும் அவன் கேட்கவில்லை என்று உணர்ந்தபிறகுதான் இருவருக்கும் மூச்சே வந்தது.. "போ சித்ரா.. போய் சாப்பாடு எடுத்து வை.. கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையாவே இரு".. தங்கையின் காதில் மெதுவாக கிசுகிசுத்தாள் தேவி.. தேவியை அர்த்தமாக ஒரு பார்வை பார்த்தவாறே மர்ம புன்னகையுடன் அங்கிருந்து வெளியேறி இருந்தான் முருகவேல்.. அவன் பார்வையே அவளை அச்சம் கொள்ள செய்ய ஏதோ தவறு நடக்கப் போவதாக மூளை உணர்த்தியது.. உடல் நடுங்க குழந்தையை நெஞ்சோடு இறுக்கி அணைத்தபடி மூலையில் ஒடுங்கி அமர்ந்தாள் தேவி.. அவள் அமர்ந்த கோலம் கண்டு சித்ரா திடுக்கிட்டு போனவள் "என்னாச்சுக்கா அவன் தான் எதையும் கேட்கலையே. அப்புறம் ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்கே".. என்று அக்காவின் தோளை உலுக்கினாள்.. தன் மனதில் தோன்றியதை வெளிப்படையாக சொல்லி அவளையும் கலவரப்படுத்த விரும்பவில்லை தேவி.. "ஒன்னும் இல்லடி நீ போய் சாப்பாடு எடுத்து வை.. நான் குழந்தைய பாத்துக்குறேன்.. விலகியே இரு".. என்று எச்சரித்து அனுப்பி வைத்தாள்
சித்ரா வேண்டா வெறுப்பாக அவனுக்கு சாப்பாடு பரிமாறிக் கொண்டிருக்க சாம்பார் கிண்ணத்தை எடுப்பது போல் அவள் இடுப்பை மட்டும் படாமலும் உரசினான் முருகவேல்.. தீப்பட்டது போல் பதறி தள்ளி நின்றவள் அவனை பார்வையால் எரித்தாள்.. இது புதிதில்லை என்றாலும் ஒவ்வொரு முறை அவன் தொடும் போதும் அமிலத்தை வாரி இறைத்தது போன்ற உணர்வு அவளை உயிருடன் கொன்றது.. அவனோ அவள் பதட்டமும் பயமும் கண்டு இதழ் வளைத்து கோணலாக சிரித்தவன் "இனிமேல் நீ இதையெல்லாம் பழகிக் கொள்ள வேண்டும்" என்பதைப் போல் ஒரு பார்வை பார்த்தான்.. அவன் இச்சை பார்வையை புறக்கணித்துவிட்டு வேகமாக உணவு பரிமாறியவள் ஓட்டமும் நடையுமாக அறைக்குள் சென்று முடங்கி கொண்டாள்.. அவளைப் பார்த்து வில்லத்தனமாக சிரித்தவன் "இன்னும் எத்தனை நாளைக்கு இப்படி ஒதுக்கம் காட்டறேன்னு பாக்குறேன்டி.. தாலியைக்கட்டி உன்ன கட்டில்ல தூக்கி போட்டு புரட்டி எடுக்கல என் பேரு முருகவேல் இல்ல".. என்று மீசையை முறுக்கி விட்டான் அந்தக் காமுகன்..
கதிரவனை ஓய்வெடுக்க அனுப்பிவிட்டு இரவு மகள் தன் ஆதிக்கத்தைக் காட்ட ஆயத்தமாகிவிட வேலைகளை முடித்துவிட்டு பூஜையறைக்குள் நுழைந்தவள் நீதான் ஒரு நல்லவழி காட்டனும் என அனைத்து சாமிகளையும் மனதார வேண்டிக் கொண்டு விளக்கை பூவைத்து அணைத்துவிட்டு தனதறைக்குள் நுழைந்தாள்..
அவள் அக்கா கட்டிலில் உறங்கிக் கொண்டிருக்க குழந்தையுடன் கீழே படுத்துக் கொண்டாள்.. இங்கே மட்டுமே ஓரளவு இவளுக்கு பாதுகாப்பு கிடைக்கும்.. தனியறையில் படுத்தால் இரவு குடித்துவிட்டு முருகவேல் செய்யும் அட்டகாசம் தாங்க முடியாது.. ஊருக்காக மட்டுமே கொஞ்சம் நல்லவனாக நடிக்கிறான்.. சித்ராவின் அழகைப் பார்க்கையில் பலவந்தப்படுத்தி காரியம் சாதிக்க மனம் துடிக்கத்தான் செய்கிறது.. ஒருமுறை அப்படி முயன்றபோது தலையை தரையில் மோதி தன்னையே மாய்த்துக்கொள்ள துணிந்தாளே.. மனதில் கிலி பிடித்துக் கொண்டது அந்தநேரம்.. மொத்தமாக போய்சேர்ந்து விட்டால் அவனுக்குதானே நஷ்டம்.. இப்படி ஒரு அழகியை அனுபவிக்காமல் சாக விடுவானேன்.. அதனால் பொறுமை காக்கிறான்..
ஆழ்ந்த உறக்கத்திற்கு சென்றுவிட்டனர் மூவரும்.. முருகவேல் சத்தம்காட்டாமல் ஒரு பெண்ணை அழைத்துவந்து சல்லாபித்துக் கொண்டிருந்தான் அவனறையில்.. முனகல் சத்தம் மூன்று அறை தாண்டி இங்கே வரை கேட்க உறக்கத்திலும் கண்ணீர் வழிந்தது தேவிக்கு.. தன்கண்முன்னே இந்த காரியங்களை செய்கிறவன்தான் அவன் என்றாலும் ஒரு மனைவியாக அவளால் பொறுக்க முடியவில்லை.. இன்னும் ஏன் தான் உயிருடன் இருக்கிறோம் என்ற விரக்தியில் வெந்து சித்ரவதை அனுபவித்தாள்.. சித்ரா என்றைக்கும் இல்லாது அடித்துப் போட்டது போல உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.. உறக்கத்திலும் கெட்ட கனவுகள் அவளை அலைகழித்தாலும் எழுந்திருக்க முடியவில்லை.. யாரோ அமுக்கி பிடித்திருப்பது போல உணர்வு..
விடியலின் பொழுது தாண்டி மஞ்சள் வெயில் வீரியமடைந்து இன்னுமா எழுந்திருக்கல.. எனக் கேட்பது போல தனது கரங்களை சித்ராவின் முகத்தில் படரவிட கண்கள் சுருக்கி விழிகளை சிரமப்பட்டு திறந்தாள் அவள்..
எழுந்து அமர்ந்தவளுக்கு விடியலைத் தாண்டி வெகுநேரம் ஆனது புரியவர என்ன "இன்னிக்கு இவ்ளோ லேட்டா எழுந்திருக்கேன்.. ரொம்ப நேரம் தூங்கிட்டேனா?".. என்று கண்களை கசக்கி உறக்கம் கலைந்து பக்கத்தில் தன்மேல் கால் போட்டுப் படுத்திருந்த குழந்தையை ஆசையாக பார்த்தாள்.. வாயில் கட்டைவிரலை வைத்து சப்பியபடி தூங்கிய அக்ஷயாவை சகலதுன்பங்களும் மறந்து சிறு புன்னகை உதட்டினில் மலர குனிந்து குட்டியின் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்..
அடுத்தநிமிடமே மற்ற கவலைகளும் கஷ்டங்களும் வந்து ஒட்டிக் கொள்ள மனம் பாரமாகிப் போனது.. தன்னிலை எண்ணி நொந்தபடியே இழுத்து பெருமூச்சு விட்டவள் வழக்கம்போல நாளின் தொடக்கச் செயலாக தலையணை அடியிலிருந்து எடுத்துப் பார்த்தாள் அந்தப் புகைப்படத்தை.. ஆருரன் புகைப்படம்.. அன்றைய நாட்களில் மிடுக்காக வேட்டி சட்டையில் வயல் வெளியில் தலைசாய்த்து நின்றிருந்தான்.. ஆண்மை.. கம்பீரம்.. அழகன்.. இல்லை பேரழகன்.. ரசித்தாள்.. தன்னை மறந்து.. உலகம் மறந்து.. எத்தனை அழகான நாட்கள் அவனுடன் காதல் புரிந்த நாட்கள்.. கைகோர்த்து நெஞ்சில் சாய்த்துக் கொண்டு தலைவருடி மென்மை காட்டுவான்.. இதழ்த்தேனைப் பருகி பெண்மையை மலரச்செய்து வன்மை கூட்டி வீணை மீட்டுவான்..
"சிட்டு பிளீஸ்".. ஒரே ஒரு முறை விழிகளால் கெஞ்சி விரல்கள் அனுமதியின்றி நீளும் வேளையில் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு "வேணாம்.. நேத்தே ரொம்ப வலிச்சுது.. குளிக்கும் போது பாத்தேன்.. சிவந்து போச்சுது.. இனி நீ அங்கே தொடவே கூடாது.. போடா".. என சிணுங்க.. 'ஏய் அதை நீ சொல்லக்கூடாது.. எல்லாம் என்னோட பிராப்பர்டி.. மெயின்டெயின் பண்ற ரைட்ஸ் மட்டும்தான் உனக்கு.. யூஸ் பண்ற ஃபுல்ரைட்ஸ் எனக்கு மட்டும்தான்".. என அவளை மடியில் தூக்கி வைத்து விரல்களால் கொண்டு சிவக்க வைத்த விபரீதமான இடங்களில் பற்கள் கொண்டு மருந்திட்டு கண்டபடி திட்டுக்களை வாங்கிக் கொண்டு சிரித்துக் கொண்டே அனுப்பிவைப்பான்..
அவன் நினைவில் சிலாகித்தவளுக்கு அடக்கி வைத்திருக்கும் பெண்மையின் உணர்வுகள் மீண்டும் மலர.. "அழகு முரடன்".. என இதழில் துளிர்த்த புன்னகையுடன் அவன் புகைப்படத்திற்கு முத்தமிட்டாள்..
மறுபடி தனது பொருட்கள் நடுவே அவன் புகைப்படத்தை பத்திரப்படுத்திவிட்டு தன் அக்காவை எழுப்பப் போனாள் குளிக்கவைக்க.. "அக்கா".. என அழைத்தபடி அவள்கையைத் தொட வழக்கத்திற்கு மாறாக அவள் கை சில்லிட்டுப் போயிருந்தது.. விழிகள் சுருங்க யோசனையாக பார்த்தவள் அவள் நெற்றியில் கைவைத்தபடியே தேவியின் மதிமுகம் நோக்கினாள்.. மொத்தமாக வெப்பநிலையை இழந்து மூச்சுவிடாமல் மூர்ச்சையாகி கிடந்த தமக்கையை பார்க்கையில் உடல் தூக்கிவாரிப் போட்டது.. இதயம் தடதடக்க மெதுவாக தேவியின் நெஞ்சில் காதைவைத்துக் கேட்க அது எப்போதோ தன் துடிப்பை நிறுத்தி தேவியை மரிக்க வைத்திருந்தது..
எதுவுமே புரியவில்லை.. "அக்கா.. அக்கா".. அவளை உலுக்கி கத்தி அழைக்க.. அசைவற்று கிடந்தாள் தேவி.. புரிந்துவிட்டது.. தலை கிறுகிறுத்துக் கொண்டு வந்தது சித்ராவிற்கு.. அ.. அக்காஆஆ.. என அலறியபடியே மயங்கி சரிந்தாள்.
ஆருரனின் ஆஃபிஸ்.. சகலவசதிகளுடன் கூடிய அறையில் கிருஷ்ணாவுடன் பப்பிடிப்புத் தேதிகளைப் பற்றி விவாதித்துக் கொண்டிருந்தான்.. கதவு திறக்கப்பட பேச்சு நின்று எதிரே பார்த்தனர் இருவரும்.. வெளியே கனிகா.. பணக்காரியின் வறுமை அவள் உடையில் நன்றாகவே தெரிந்தது..
சலிப்புடன் நெற்றியை நீவினான் ஆருரன்.. "கதவைத் தட்டிட்டு வா..ன்னு எத்தனைவாட்டி சொல்றது.. மேனஸ் தெரியாத ம**டா நீ".. என பளாரென ஒரு அறை வைத்தான் கிருஷ்ணாவிற்கு.. ககதிகலங்கிப் போனாள் கனிகா.. கிருஷ்ணாவோ "இன்னிக்கு கோட்டா ஸ்டார்டட்".. என்ற ரீதியில் கூலாக நின்றிருந்தான்..
அவளை அடிக்க முடியாது.. திட்டவும் முடியாது.. கைகால் விளங்காமல் படுக்கையில் கிடக்கும் அன்னைக்கு வாக்கு கொடுத்திருக்கிறானே.. அதற்கும் சேர்த்துதான் கிருஷ்ணா வாங்கிக் கொண்டான்..
ஆருரனின் கோபம் நடுக்கம் கொடுத்தாலும் சுதாரித்துக் கொண்டு "நீ வெளியே போ.. நான் ஆருகிட்டே பேசனும்".. ஆர்டர் போட்டாள் கனிகா.. கிருஷ்ணா ஆருரனைப் பார்க்க.. போ எனக் கண்ணால் சைகை காட்டினான் அவன்..
அவன் வெளியே சென்றதுதான் தாமதம்.. ஆருரன் மேலே அமர்ந்து இரு பக்கமும் கால்களைப் போட்டுக் கொள்ள தொடையில் இருந்த உடை இன்னும் மேலேறியது.. அவள் காட்டிய ஃபிரி ஷோவில் ஆண்மை முறுக்கேறியதோ என்னவோ.. அவளை இறுக்கமாக கட்டிக் கொண்டு கழுத்தில் முகம் புதைத்தான் ஆடவன்..
"ஆராஆஆ".. அவள் தாபத்தில் முனக.. இதழ்களை தனக்குள் புதைத்துக் கொண்டு தன்னிச்சையாக அவளிடையின் மேல் ஊர்ந்தது அவன் கரம்.. அவன் சட்டைப் பட்டன்களை அவள் களைய..
மதங்கொண்ட யானைபோல அவள் இதழை உறிஞ்சியடி இடையைப் பிடித்துத் தூக்கி தன் மேஜைமீது அமரவைத்தவன் அவள் பெண்மைக்குள் நுழைந்து தன் ஆண்மையின் ஆட்டத்தை மேஜையே உடைந்து விழுமளவிற்கு ஆக்ரோஷமாகத் தொடங்கியிருந்தான் ஆருரன்..
தொடரும்..
தேவி எச்சில் விழுங்கியபடி விழிக்க.. "ஏய் சாப்பாடு எடுத்து வைக்க சொல்லி எவ்வளவு நேரம் ஆச்சு அக்காவும் தங்கச்சியும் இங்க என்னடி கூத்தடிச்சிட்டு இருக்கீங்க.. 24மணி நேரமும் பேசிட்டேதான இருக்கீங்க.. அப்போவும் போதலையோ".. என்று கோபத்தில் கத்திக்கொண்டிருக்க இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து திருதிருவென விழித்தனர்.. நல்லவேளை தாங்கள் பேசியது எதையும் அவன் கேட்கவில்லை என்று உணர்ந்தபிறகுதான் இருவருக்கும் மூச்சே வந்தது.. "போ சித்ரா.. போய் சாப்பாடு எடுத்து வை.. கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையாவே இரு".. தங்கையின் காதில் மெதுவாக கிசுகிசுத்தாள் தேவி.. தேவியை அர்த்தமாக ஒரு பார்வை பார்த்தவாறே மர்ம புன்னகையுடன் அங்கிருந்து வெளியேறி இருந்தான் முருகவேல்.. அவன் பார்வையே அவளை அச்சம் கொள்ள செய்ய ஏதோ தவறு நடக்கப் போவதாக மூளை உணர்த்தியது.. உடல் நடுங்க குழந்தையை நெஞ்சோடு இறுக்கி அணைத்தபடி மூலையில் ஒடுங்கி அமர்ந்தாள் தேவி.. அவள் அமர்ந்த கோலம் கண்டு சித்ரா திடுக்கிட்டு போனவள் "என்னாச்சுக்கா அவன் தான் எதையும் கேட்கலையே. அப்புறம் ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்கே".. என்று அக்காவின் தோளை உலுக்கினாள்.. தன் மனதில் தோன்றியதை வெளிப்படையாக சொல்லி அவளையும் கலவரப்படுத்த விரும்பவில்லை தேவி.. "ஒன்னும் இல்லடி நீ போய் சாப்பாடு எடுத்து வை.. நான் குழந்தைய பாத்துக்குறேன்.. விலகியே இரு".. என்று எச்சரித்து அனுப்பி வைத்தாள்
சித்ரா வேண்டா வெறுப்பாக அவனுக்கு சாப்பாடு பரிமாறிக் கொண்டிருக்க சாம்பார் கிண்ணத்தை எடுப்பது போல் அவள் இடுப்பை மட்டும் படாமலும் உரசினான் முருகவேல்.. தீப்பட்டது போல் பதறி தள்ளி நின்றவள் அவனை பார்வையால் எரித்தாள்.. இது புதிதில்லை என்றாலும் ஒவ்வொரு முறை அவன் தொடும் போதும் அமிலத்தை வாரி இறைத்தது போன்ற உணர்வு அவளை உயிருடன் கொன்றது.. அவனோ அவள் பதட்டமும் பயமும் கண்டு இதழ் வளைத்து கோணலாக சிரித்தவன் "இனிமேல் நீ இதையெல்லாம் பழகிக் கொள்ள வேண்டும்" என்பதைப் போல் ஒரு பார்வை பார்த்தான்.. அவன் இச்சை பார்வையை புறக்கணித்துவிட்டு வேகமாக உணவு பரிமாறியவள் ஓட்டமும் நடையுமாக அறைக்குள் சென்று முடங்கி கொண்டாள்.. அவளைப் பார்த்து வில்லத்தனமாக சிரித்தவன் "இன்னும் எத்தனை நாளைக்கு இப்படி ஒதுக்கம் காட்டறேன்னு பாக்குறேன்டி.. தாலியைக்கட்டி உன்ன கட்டில்ல தூக்கி போட்டு புரட்டி எடுக்கல என் பேரு முருகவேல் இல்ல".. என்று மீசையை முறுக்கி விட்டான் அந்தக் காமுகன்..
கதிரவனை ஓய்வெடுக்க அனுப்பிவிட்டு இரவு மகள் தன் ஆதிக்கத்தைக் காட்ட ஆயத்தமாகிவிட வேலைகளை முடித்துவிட்டு பூஜையறைக்குள் நுழைந்தவள் நீதான் ஒரு நல்லவழி காட்டனும் என அனைத்து சாமிகளையும் மனதார வேண்டிக் கொண்டு விளக்கை பூவைத்து அணைத்துவிட்டு தனதறைக்குள் நுழைந்தாள்..
அவள் அக்கா கட்டிலில் உறங்கிக் கொண்டிருக்க குழந்தையுடன் கீழே படுத்துக் கொண்டாள்.. இங்கே மட்டுமே ஓரளவு இவளுக்கு பாதுகாப்பு கிடைக்கும்.. தனியறையில் படுத்தால் இரவு குடித்துவிட்டு முருகவேல் செய்யும் அட்டகாசம் தாங்க முடியாது.. ஊருக்காக மட்டுமே கொஞ்சம் நல்லவனாக நடிக்கிறான்.. சித்ராவின் அழகைப் பார்க்கையில் பலவந்தப்படுத்தி காரியம் சாதிக்க மனம் துடிக்கத்தான் செய்கிறது.. ஒருமுறை அப்படி முயன்றபோது தலையை தரையில் மோதி தன்னையே மாய்த்துக்கொள்ள துணிந்தாளே.. மனதில் கிலி பிடித்துக் கொண்டது அந்தநேரம்.. மொத்தமாக போய்சேர்ந்து விட்டால் அவனுக்குதானே நஷ்டம்.. இப்படி ஒரு அழகியை அனுபவிக்காமல் சாக விடுவானேன்.. அதனால் பொறுமை காக்கிறான்..
ஆழ்ந்த உறக்கத்திற்கு சென்றுவிட்டனர் மூவரும்.. முருகவேல் சத்தம்காட்டாமல் ஒரு பெண்ணை அழைத்துவந்து சல்லாபித்துக் கொண்டிருந்தான் அவனறையில்.. முனகல் சத்தம் மூன்று அறை தாண்டி இங்கே வரை கேட்க உறக்கத்திலும் கண்ணீர் வழிந்தது தேவிக்கு.. தன்கண்முன்னே இந்த காரியங்களை செய்கிறவன்தான் அவன் என்றாலும் ஒரு மனைவியாக அவளால் பொறுக்க முடியவில்லை.. இன்னும் ஏன் தான் உயிருடன் இருக்கிறோம் என்ற விரக்தியில் வெந்து சித்ரவதை அனுபவித்தாள்.. சித்ரா என்றைக்கும் இல்லாது அடித்துப் போட்டது போல உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.. உறக்கத்திலும் கெட்ட கனவுகள் அவளை அலைகழித்தாலும் எழுந்திருக்க முடியவில்லை.. யாரோ அமுக்கி பிடித்திருப்பது போல உணர்வு..
விடியலின் பொழுது தாண்டி மஞ்சள் வெயில் வீரியமடைந்து இன்னுமா எழுந்திருக்கல.. எனக் கேட்பது போல தனது கரங்களை சித்ராவின் முகத்தில் படரவிட கண்கள் சுருக்கி விழிகளை சிரமப்பட்டு திறந்தாள் அவள்..
எழுந்து அமர்ந்தவளுக்கு விடியலைத் தாண்டி வெகுநேரம் ஆனது புரியவர என்ன "இன்னிக்கு இவ்ளோ லேட்டா எழுந்திருக்கேன்.. ரொம்ப நேரம் தூங்கிட்டேனா?".. என்று கண்களை கசக்கி உறக்கம் கலைந்து பக்கத்தில் தன்மேல் கால் போட்டுப் படுத்திருந்த குழந்தையை ஆசையாக பார்த்தாள்.. வாயில் கட்டைவிரலை வைத்து சப்பியபடி தூங்கிய அக்ஷயாவை சகலதுன்பங்களும் மறந்து சிறு புன்னகை உதட்டினில் மலர குனிந்து குட்டியின் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்..
அடுத்தநிமிடமே மற்ற கவலைகளும் கஷ்டங்களும் வந்து ஒட்டிக் கொள்ள மனம் பாரமாகிப் போனது.. தன்னிலை எண்ணி நொந்தபடியே இழுத்து பெருமூச்சு விட்டவள் வழக்கம்போல நாளின் தொடக்கச் செயலாக தலையணை அடியிலிருந்து எடுத்துப் பார்த்தாள் அந்தப் புகைப்படத்தை.. ஆருரன் புகைப்படம்.. அன்றைய நாட்களில் மிடுக்காக வேட்டி சட்டையில் வயல் வெளியில் தலைசாய்த்து நின்றிருந்தான்.. ஆண்மை.. கம்பீரம்.. அழகன்.. இல்லை பேரழகன்.. ரசித்தாள்.. தன்னை மறந்து.. உலகம் மறந்து.. எத்தனை அழகான நாட்கள் அவனுடன் காதல் புரிந்த நாட்கள்.. கைகோர்த்து நெஞ்சில் சாய்த்துக் கொண்டு தலைவருடி மென்மை காட்டுவான்.. இதழ்த்தேனைப் பருகி பெண்மையை மலரச்செய்து வன்மை கூட்டி வீணை மீட்டுவான்..
"சிட்டு பிளீஸ்".. ஒரே ஒரு முறை விழிகளால் கெஞ்சி விரல்கள் அனுமதியின்றி நீளும் வேளையில் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு "வேணாம்.. நேத்தே ரொம்ப வலிச்சுது.. குளிக்கும் போது பாத்தேன்.. சிவந்து போச்சுது.. இனி நீ அங்கே தொடவே கூடாது.. போடா".. என சிணுங்க.. 'ஏய் அதை நீ சொல்லக்கூடாது.. எல்லாம் என்னோட பிராப்பர்டி.. மெயின்டெயின் பண்ற ரைட்ஸ் மட்டும்தான் உனக்கு.. யூஸ் பண்ற ஃபுல்ரைட்ஸ் எனக்கு மட்டும்தான்".. என அவளை மடியில் தூக்கி வைத்து விரல்களால் கொண்டு சிவக்க வைத்த விபரீதமான இடங்களில் பற்கள் கொண்டு மருந்திட்டு கண்டபடி திட்டுக்களை வாங்கிக் கொண்டு சிரித்துக் கொண்டே அனுப்பிவைப்பான்..
அவன் நினைவில் சிலாகித்தவளுக்கு அடக்கி வைத்திருக்கும் பெண்மையின் உணர்வுகள் மீண்டும் மலர.. "அழகு முரடன்".. என இதழில் துளிர்த்த புன்னகையுடன் அவன் புகைப்படத்திற்கு முத்தமிட்டாள்..
மறுபடி தனது பொருட்கள் நடுவே அவன் புகைப்படத்தை பத்திரப்படுத்திவிட்டு தன் அக்காவை எழுப்பப் போனாள் குளிக்கவைக்க.. "அக்கா".. என அழைத்தபடி அவள்கையைத் தொட வழக்கத்திற்கு மாறாக அவள் கை சில்லிட்டுப் போயிருந்தது.. விழிகள் சுருங்க யோசனையாக பார்த்தவள் அவள் நெற்றியில் கைவைத்தபடியே தேவியின் மதிமுகம் நோக்கினாள்.. மொத்தமாக வெப்பநிலையை இழந்து மூச்சுவிடாமல் மூர்ச்சையாகி கிடந்த தமக்கையை பார்க்கையில் உடல் தூக்கிவாரிப் போட்டது.. இதயம் தடதடக்க மெதுவாக தேவியின் நெஞ்சில் காதைவைத்துக் கேட்க அது எப்போதோ தன் துடிப்பை நிறுத்தி தேவியை மரிக்க வைத்திருந்தது..
எதுவுமே புரியவில்லை.. "அக்கா.. அக்கா".. அவளை உலுக்கி கத்தி அழைக்க.. அசைவற்று கிடந்தாள் தேவி.. புரிந்துவிட்டது.. தலை கிறுகிறுத்துக் கொண்டு வந்தது சித்ராவிற்கு.. அ.. அக்காஆஆ.. என அலறியபடியே மயங்கி சரிந்தாள்.
ஆருரனின் ஆஃபிஸ்.. சகலவசதிகளுடன் கூடிய அறையில் கிருஷ்ணாவுடன் பப்பிடிப்புத் தேதிகளைப் பற்றி விவாதித்துக் கொண்டிருந்தான்.. கதவு திறக்கப்பட பேச்சு நின்று எதிரே பார்த்தனர் இருவரும்.. வெளியே கனிகா.. பணக்காரியின் வறுமை அவள் உடையில் நன்றாகவே தெரிந்தது..
சலிப்புடன் நெற்றியை நீவினான் ஆருரன்.. "கதவைத் தட்டிட்டு வா..ன்னு எத்தனைவாட்டி சொல்றது.. மேனஸ் தெரியாத ம**டா நீ".. என பளாரென ஒரு அறை வைத்தான் கிருஷ்ணாவிற்கு.. ககதிகலங்கிப் போனாள் கனிகா.. கிருஷ்ணாவோ "இன்னிக்கு கோட்டா ஸ்டார்டட்".. என்ற ரீதியில் கூலாக நின்றிருந்தான்..
அவளை அடிக்க முடியாது.. திட்டவும் முடியாது.. கைகால் விளங்காமல் படுக்கையில் கிடக்கும் அன்னைக்கு வாக்கு கொடுத்திருக்கிறானே.. அதற்கும் சேர்த்துதான் கிருஷ்ணா வாங்கிக் கொண்டான்..
ஆருரனின் கோபம் நடுக்கம் கொடுத்தாலும் சுதாரித்துக் கொண்டு "நீ வெளியே போ.. நான் ஆருகிட்டே பேசனும்".. ஆர்டர் போட்டாள் கனிகா.. கிருஷ்ணா ஆருரனைப் பார்க்க.. போ எனக் கண்ணால் சைகை காட்டினான் அவன்..
அவன் வெளியே சென்றதுதான் தாமதம்.. ஆருரன் மேலே அமர்ந்து இரு பக்கமும் கால்களைப் போட்டுக் கொள்ள தொடையில் இருந்த உடை இன்னும் மேலேறியது.. அவள் காட்டிய ஃபிரி ஷோவில் ஆண்மை முறுக்கேறியதோ என்னவோ.. அவளை இறுக்கமாக கட்டிக் கொண்டு கழுத்தில் முகம் புதைத்தான் ஆடவன்..
"ஆராஆஆ".. அவள் தாபத்தில் முனக.. இதழ்களை தனக்குள் புதைத்துக் கொண்டு தன்னிச்சையாக அவளிடையின் மேல் ஊர்ந்தது அவன் கரம்.. அவன் சட்டைப் பட்டன்களை அவள் களைய..
மதங்கொண்ட யானைபோல அவள் இதழை உறிஞ்சியடி இடையைப் பிடித்துத் தூக்கி தன் மேஜைமீது அமரவைத்தவன் அவள் பெண்மைக்குள் நுழைந்து தன் ஆண்மையின் ஆட்டத்தை மேஜையே உடைந்து விழுமளவிற்கு ஆக்ரோஷமாகத் தொடங்கியிருந்தான் ஆருரன்..
தொடரும்..
Last edited:
